İSKELET│Yarı Texting

Final

Selamlarrr.

Nasılsınız? Ben biraz buruğum.

Vay be kitabın sonu, değişik hisettiriyor.

Baya uzun bir bölüm oldu, her şeye yer vermeye çalıştım, umarım beğenirsiniz.

İyi okumalar.

Satır arası yorum yapmayı unutmayın lütfen.

********

"Gel de bu gece yıkılsın, yoluna kul köle..."

"Oğuz sussana manyak mısın sen?"

"Gelemem kendime yar, gelemem kendime kolay kolay, o zaman yanımda kal."

"Oğuz sus."

Bana bakıp gülümseyen çocuğa kafamı salladım. Uyandıracaktı milleti.

Kendi kafasına göre şarkı söylüyor aynı zamanda da beni sallıyordu. Arada sesini yükseltip salınacağı da hızlandırıyordu. Buraya içip gelmiş olma ihtimali kaçtı?

"İçtin mi sen?"

"Ben mi? Yoo."

Kesinlikle içmişti.

"Ah, ellerim titriyor, of bir ateş basıyor. Özlemek bu dokunmakla geçmiyor."

"Ah, öyle sev ki beni mey diye içeyim. Kalbim tekliyor ah gel hasta gibiyim." Diye devan ettirdim sözlerini.

Beni sallamayı bırakıp yanımdaki salınacağa oturdu ve bana döndü.

"Çok güzelsin anasını satayım, niye bu kadar güzelsin."

"Oğuz."

"Efendim."

"İyi misin?"

"İyiyim."

"Hadi anlat." Dediğinde ona döndüm.

"Neyi anlatayım?"

"Ne istersen."

"Seni ne kadar çok sevdiğimi anlatabilirim mesela."

"Diyorsun."

"Diyorum."

"İren."

"Efendim?"

"Keşke geçmişe dönüp seni kurtarabilsem, keşke seninle tanıştığım anda asla bırakmasaydım. Keşke..."

Dediği anda susturdum onu.

"Bazı şeylerin yaşanması gerekiyordu ve yaşandı, bitti. Hala genciz ve önümüzde uzun zamanlar var. Hem o zamandan beri tanışsak sıkılırdım zaten." Dediğimde güldü.

"Bak sen."

"Tabi, hep seni mi çekeceğim ben."

"Öyle gözüküyor maalesef. Kaçışın yok."

"Ayaklarımın da hiç gidesi yok zaten."

Yavaşça bana yaklaştığında ben de ona yaklaştım ta ki...

"Ayrılın lan, noluyor burda."

"Hakan?"

"Abi?"

Kaşlarını çatarak Oğuz'a bakan abim ve arkasından "Hakan'ım elini kana bulama, ben sensiz ne yaparım." Diye bağırarak gelen bir İlyas.