İSKELET│Yarı Texting

34. Bölüm: Plan

Selamlarrr.

Nabersiniz? Nasılsınız?

200 bin okunmayı geçmişiz. Sağolun.

Neyse sizi bölümle baş başa bırakıyorum.

Satır arası yorumlarınızı eksik etmeyin.

İyi okumalar.

**********

Yazardan

"Oğlum bu kızın yüzü neden hiç gülmüyor lan?" Hakan sinirle yastığı sıkarken. Oğuz İren'i uyutmuş aşağı inmişti.

"Ulan gideyim hepsine bir meydan dayağı atıp geleyim. Allah rızası için ya hele o Anıl Erdem'i bir elime verin ve yapabileceklerimi izleyin." Melih'in sözleri hepsinde ufak bir gülümseme yaratmıştı.

"Beni de çağır gidersen."

"Babanı mı döveceksin?"

"Yo dövülmesini izleyeceğim."

"Hadi lan oradan." İkiside gülerken Melih ayağa kalktı.

"Benim biraz hava almam lazım, İren de uyuyor zaten gelirim bir saate." Diyen çocuğu onayladılar.

"Melih ben de gelebilir miyim? Ev üstüme geliyor da." Melih İlyas'ı onaylayınca ikisi beraber dışarı çıktılar. İlyas hassas biriydi ve böyle şeyler onu çok çabuk etkiliyordu.

Yukarıda her şeyden habersiz kendini uykunun kollarına bırakan kız ise ani bir irkilmeyle uyandı.

Uyuyalı bir yirmi dakika ancak olmuştu. Çocuk değildi artık bir şeylerin uyuyarak geçmediğinin farkındaydı ama bu uyumak istemesine engel değildi.

Karmaşıktı, ne hissettiğini bilmiyordu artık. Ayaklarını yavaşça aşağı sarkıtıp yataktan kalktı ve odasından dışarı çıktı. Tam merdivenlerden aşağı inecekti ki duyduğu seslerle olduğu yerde kaldı ve merdivenlerin başına oturdu.

"Oğlum bu kızın yüzü hiç gülmeyecek mi lan? Neden bizim hayatımızda hep bir şeyler berbat gitmek zorunda. Lan biz ne yaşıyoruz anasını satayım."

"Çok canı yanıyor Hakan. Çok üzülüyor. Gözlerine bakıyorum, gözlerinin en derinine bakıyorum böyle, sanki o küçük kız çocuğunun haykırışları var mavilerinde O kadar kırık o kadar bitmiş ki. Elim kolum bağlı. Bir şey de yapamıyorum. Onu öyle görmek canımı yakıyor. Gülümsediğinde o kadar güzel ki, mutlu olduğunda saçtığı enerji. Ondan bunu çalan herkese acı çektirmek istiyor insan. Gözleri de çok güzel, aynı gökyüzü gibi. Gece'yi daha çok seven beni sırf onun gözleri gibi olduğu için gündüze aşık etti o gözler. Çünkü onu görmesem bile gündüz başımı kaldırdığımda gözleri orada."

Gözleri dolan kız bacaklarını kendine çekerek oturmaya devam etti. Buradan her şeyi o kadar net duyuyordu ki. Yüzünde buruk bir gülümsemeyle oturdu.

"Nefret ediyorum ona bunları yaşatan herkesten nefret ediyorum. Oğuz sence beni bir gün kabul eder mi? Yani bence benden nefret etmiyor."

"Seni kabul ederde, beni affetmez. Aptalın tekiyim ben."

"Kaç kere söyledim sana babam yüzünden diye."

"Baban yüzünden falan değil Hakan. Babanın beni manipüle ettiğinin farkındaydım zaten."