Temporary (Montenegro Series #6)

05

I put both of my hands on the car window and feel the cool breeze of the province air. This is probably one of the reason why being here is bearable for me.

Ang hangin dito ay ibang iba sa Manila at mas hindi nakakastress. But I still misses my old life kahit na halos dalawang buwan palang naman ako dito. I guess because I had it easy back there.

Even if I am alone most of the times.

"Akala ko ba mag-uusap tayo?" malakas na tanong ni Isaac dahil medyo maingay ang makina ng truck na dinadrive niya.

Dahil sa akin some of the workers needed to ride this truck sa likod. I said I can share a seat with someone pero may naging pag-uusap ata sila magkakatrabaho nung nagpaalam ako kay Lola.

"Paano tayo makakapag-usap kung maingay?" saad ko sa kaperahas na lakas ng boses.

"Naririnig mo pa rin naman ako, diba." sarkastikong sagot niya kaya umirap na langa ko.

"You are ruining the cool breeze for me." komento ko at hindi naman niya ako sinagot.

I guess, we really needed to talk about the project.

"Naisip ko na magbebenta ako ng mga damit ko. Some of them were really not on trend this days at masosobrahan na sa pagka-tan ang balak ko dahil all of them are crop tops and sleeveless. What do you think?" panimula ko.

"Pwede nating imungkahi yan kay Maam. Manghihingi rin ako ng tulong sa mga kapitbahay namin kung may nga napaglumaan na silang mga damit." sabi niya habang tumatango-tango.

"Why do you think my clothes is not enough?" I innocently asked with my brows furrowed.

"Ayoko lang iasa sayo ang lahat."

Hindi ko naman nagustuhan ng kaunti ang tono ng boses niya. I was about to let it go but he added another statement.

"Atsaka panigurado mga mamahalin ang mga damit mo. Hindi mo naman yan pepresyuhan ng mababa, tama ba ako?"

Kuninunutan ko siya ng noo at medyo nasaktan sa sinabi niya. He really thinks that I am a snobbish, rich girl, huh.

"I am doing this not to brag, Isaac. May mga damit lang ako na napaglumaan ko na and I am not going to put a higher price on it. Nagamit ko na yun tapos ibebenta ko lang ng mas mataas."

Tumango lang siya sa sinabi ko na parang sinasabi na hindi siya naniniwala sa akin.

"Ano bang atraso ko sayo?" tanong ko at sakto namang huminto ang sasakyan sa tapat ng isang tindahan.

"Wala, hindi ko lang gustong makihalubilo sa mga katulad mo." sabay baba niya.

"Fuck you, Isaac." sigaw ko.

Wala akong pakialam kung napatingin sa akin ang mga kasama niya o ang tindahan ng halaman na pinuntahan namin. He infuriates me and his prejudices about me makes me even more mad.

Hindi ko alam kung anong nagawa kong kasalanan sa kanya para ganon niya ako itrato. I thought we were getting along now but apparently he is just putting up with me. He probably is on the brink of the edge right now kaya ayan sumabog.

"Alam mo, iha, masamang sinisimangutan ang pagkain." puna ni Lola habang kumakain kami ng hapunan ng araw din na iyon.

"Nagbabackground check ka po ba ng mga kargador mo, Lola?" tanong ko at kumunot naman ang noo niya.

"Why? Is there someone bothering you?" rinig sa boses niya ang pag-aalala.

"Isaac is bothering me." diretsong sagot ko at napansin ko namang natapon ng kaunti ang tubig na sinasalin sa akin ni Rose.