Temporary (Montenegro Series #6)

25

Kahit ilang beses kong pinipigilan ay hindi ko magawang pigilan ang pagsilay ng mga ngiti ko sa labi habang nagbibihis ako sa isang abandonadong kubo na nakita namin ni Isaac habang naglalakad-lakad kami sa dalampasigan. I feel euphoric and happy as if nothing can go wrong from this moment forward. Ilang ulit na nag-rereplay sa utak ko kung paano niya ipinagkonekta ang mga labi namin at ang pagtaas baba ng mga kamay niya sa likod ko. Kinagat ko ang labi ko ng maramdaman ang multo ng mga halik niya sa maselang bahagi ng leeg ko. I almost close my eyes when — 

"Tapos ka na?" napabiling ako sa bintana ng sumilip siya.

Niyakap ko ng maigi ang pampalit ko ng damit dahil hindi ko pa nasusuot ito. I am still in my undergarments with heated cheeks from reminiscing lewd events that we did earlier. Nothing happen earlier, Isla. We just kiss and kiss and kiss.

"N-not yet." mahinang saad ko at kumunot naman saglit ang noo niya bago umalis sa pagkakasilip sa bintana.

"Okay, sabihin mo nalang kapag tapos ka na." rinig kong tugon niya.

Nang marinig ko na nakalayo na siya sa kubo ay pinakawalan ko ang kanina ko pang pinipigilan na paghinga. I hasten my pace afraid that Isaac will come back again at makita ako na hindi pa tapos magbihis. He will probably question what took me so long and I don't want to answer him that I am daydreaming about lewd things. Maybe, iyon ang dahilan ng pagpayo sa akin ni Ate Corrine kagabi. Umiling nalang ako at nagpatuloy sa pagbihis.

Once I am done, lumabas na ako sa kubo at hinanap ng mga mata ko si Isaac. I saw him looking out of the horizon with his hands in his beach shorts. Nakakabighani ang itsura niya sa kinaroroonan ko lalo na dahil ang araw na tumatama sa buong katawan niya ay mas lalong nagpapatingkad ng moreno niyang kulay. For me, this view feels like a painting that is being painted by a renowned artists.

I smiled to myself once again when I remember that he is my boyfriend. Boyfriend. Oh, what a wonderful word.

"Are we going home na?" tanong ko sa kanya ng mapagpasyahan kong lapitan siya.

"Pwede tayong dumaan sa bayan? Malapit lang 'yon dito. Ang alam ko sabi sa akin ni Brian ay may food bazaar ngayon don. Gusto mo ba?" sabay lingon niya sa akin at tumango naman ako.

"Sure, I love food bazaars." sabay ngiti ko sa kanya at tiningnan ko kung paano inabot ng kamay niya ang mga kamay ko.

"Nakapag-paalam ka ba sa Lola mo ng maigi?" 

"She knows that I'm with you. Panatag naman si Lola kapag kasama kita. She trusts you more than me, you know." paliwanag ko.

"Spoiled brat ka kasi." asar niya at umirap naman ako.

Inabot niya ang bag na dala ko at ibinigay ko naman ito sa kanya. Nagsimula na kaming maglakad papunta sa kinaroroonan ng jeep na dinala niya at nang makarating kami doon ay hindi na kami nagtagal pa dahil mahirap ring maabutan ng gabi sa daan. Wala pa namang masyadong streetlights sa pinuntahan namin.

Almost an hour drive and Isaac is now parking at a free parking space that we have found. Medyo marami ang tao ngayon dahil na rin siguro sa food bazaar na sinasabi niya. The whole town is lit up, looking a little bit like Manila. Habang pababa ako ng sasakyan ay napansin ko naman na may naghihintay sa amin sa kabilang kalsada.

"You didn't tell me that your friends will be with us." saad ko at tiningala ko siya ng makalapit siya sa akin.

Yumuko naman siya ng kaunti para matingnan ako ng diretso. Naramdaman ko muli ang pag-init ng pisngi ko sa ginawa niya. I should've wear beach heels. Our height difference is making me feel things and I don't want to embarrass myself in front of my boyfriend.