Naging masaya at maingay ang mansyon ni Lola kinagabihan dahil sa ginawa naming palaro upang salubungin ang Pasko. The children enjoyed their first Christmas in the province so much na umabot sa puntong hihillingin nila sa mga magulang nila na dito manirahan sa Marinduque. Their parents just indulge them with their whims to satisfy them but I know na hindi nila balak iyon. Their life revolves around in the Metro, kahit ako rin naman but some circumstances happen kaya nandito ako.
"Tita Isla, sabi ni Mommy dito muna kami until New Year, totoo po ba yun?" tanong sa akin ng pamangkin kong si Keith.
"Yes, Keith. Darating kasi ang iba mong mga Tita at Tito dito kaya dito muna kayo mag-stay nina Mommy mo." paliwanag ko sa kanya.
"Gusto ko rin po mag-stay, Tita Isla." pagmamakaawa naman ng isa ko pang pamangkin na si Veronica, pangalawang anak nina Kuya Salem.
"Ako din po." singit din ng anak nina Kuya Kian.
Hindi ko alam ang gagawin ko dahil ng marinig nila kay Keith na dito ito mag-iistay para sa bagong taon ay sunod-sunod na ang pagmamakaawa nila sa akin. They really had fun here kaya ganito umasta ang mga ito ngayon. I was about to answer them when the door to open behind us.
"Yes, you will all stay here. Huwag niyo ng guluhin ang Tita niyo at mukhang naguguluhan na siya sa isasagot niya sa inyo." pangangasar ni Kuya Kian kaya inambahan ko siya ng suntok.
"Ganyan ba ang ituturo mo sa mga pamangkin mo?" tanong niya habang binubuhat ang anak niya.
"Ang epal mo kahit kailan." tumawa namna siya sa sinambit ko.
"Why are you here anyways?" tanong ko at iniabot ang binigay sa akin ni Veronica na manika niya.
"Tita, patirintas ako parang sa buhok ko." utos niya sa akin kaya habang hinihintay ang sagot ni Kuya Kian ay ginawa ko naman ito.
"We are going to attend a party or something." pagbibigay-alam niya.
"Ngayon?"
"Hmm, kaya kinukuha ko na 'tong batang 'to kasi maliligo pa kami. Diba?" saad niya habang kinikiliti ang anak. Napangiti naman ako ng tumawa ang anak niya sa kalokohang ginagawa ng ama niya.
"Kaninong party daw?" tanong kong muli at nagkibit balikat naman ito.
Umirap lang ako dahil kahit kailan talaga ay hindi maasahan ang lalaking iyon. Hinintay ko munang kunin ng mga magulang nila ang mga batang kasama ko bago ako pumanhik sa kwarto ko at maghanda para sa sinasabi ni Kuya Kian na party. Who would throw a freaking party on Christmas itself?
As if my thoughts were being answered when I saw where our car parked. Of course, they will. Napairap ako habang tinitingnan ang bahay ng mga Teves. Gaano ba sila kadesperada na kunin ang loob ng pamilya ko para sa ipapatayo nilang bagong building sa bayan. Napalingon ako ng tapikin ni Lola ang kamay ko, malamang ay nakita niya ang ginawa kong pag-irap.
"You will behave yourself, Isla. Let your Titos handle this." paalala niya at tumango naman ako.
Binuksan ng isang bodyguard ang pintuan ng sasakyan namin kaya nauna na akong bumaba upang tulungan si Lola. Ganon din ang ginawa ng ibang mga bodyguard sa sasakyan ng mga pinsan ko at ng mga Tito at Tita ko. We came here like a troop all ready for battle.
"Ahh, if it isn't the Montenegros." bati ni Mrs. Teves habang naglalakad sa gawi namin.
Narinig ko ang mahinang pag-suway ni Daddy sa pasaring siguro ni Mommy sa may bahay ni Governor Teves. She is acting as if nothing happened when we visited their house not too long ago. I'm sure my relatives know about it.
"Mrs. Teves, nice meeting you." narinig kong bati ni Tito Paul dahil siya ang unang nilapitan nito.
"Hindi ko alam diyan kay Paul at bakit pa pinaunlakan ang imbitasyon ng babaeng yan." rinig ko namang pagsusungit ni Mommy.
BINABASA MO ANG
Temporary (Montenegro Series #6)
Teen FictionMontenegro Series #6. Walang permanente sa mundo. 'Yan ang paniniwalang pinaninindigan ni Isla Dianne Montenegro. In everything she does, she live it as if it's her last. In everything she says, she says it as if no one will get hurt. In everything...