Temporary (Montenegro Series #6)

27

Three days. Three fucking and agonizing days. Tatlong araw na kaming hindi nagpapansinan ni Isaac because of our argument four days ago. Gusto kong magalit sa kanya. Gusto ko siyang komprontahin at sigawan dahil nakuha niya akong hindi pansinin sa loob ng tatlong araw. Sinong matinong boyfriend ang gagawa non?

He was civil to me during class, that's for sure. He acts like nothing big happened between us, everyday. Dumadagdag yun sa init ng ulo ko sa kanya. All I wanted from him is to approach me. Gusto kong maintindihan niya that I need him. I need him to talk to me, calmly and sincerely, to make me understand his point. 

Simula nung umalis siya sa bahay ng araw na yun ay nagkulong ako sa kwarto at inakyatan nalang ng pagkain ng kasambahay. Lola didn't check in with me, probably thinking that it'd be best if we resolve our first fight together — without her interference. I cried for I think almost an hour but then while I am doing that I also realized how I act a little bit childish earlier.

Napabangon ako sa pagkakahiga at napatingin sa bintana ng kwarto ko. I did act childish. Hindi ko man lang pinakinggan kung ano ang gusto niya iparating sa akin. I acted base on my feelings and now, pinagsisisihan ko ito ngayon.

"Ang tanga-tanga mo talaga, Isla." bulong ko sa sarili ko at bumuntong hininga.

Dahil sa realization ko na 'yon ay hindi ko tuloy alam kung paano siya lalapitan. I also convinced myself that he should be the one to approach me. I mean, siya naman dapat diba? Oh gosh, I don't know how to do this! Hindi ko naman kasi ginagawa ito sa mga nobyo ko noon. When things get rough, the only answer is to run away from them. In short, break up with them.

Nakailang buntong hininga na ata ako ngayong araw dahil may ilang mga kaklase ko ang napapalingon na sa gawi ko. I didn't mind them and just starts to gather my things. Napansin ko naman na naunang lumabas si Isaac ng classroom dahil may kailangan din siyang ipasa sa prof namin.

"Mag-kaaway kayo?" tanong ni Brian.

"Is it too obvious?" 

Nag-isip muna siya saglit bago tumango at nagpatuloy naman ako sa ginagawa ko.

"Alam mo, hindi sa kinakampihan ko yung kaibigan ko pero parang ganon na nga. Mauuna namang lumapit si Isaac kung siya ang may kasalanan." he shrugged at natahimik naman ako.

Hindi ko pinahalata sa kanya na ako nga ang may kasalanan pero feeling ko dahil sa pananahimik ko ay alam na niya na ako nga. Or maybe Isaac told him.

"If I was wrong, hypothetically, do you think it's wise if I make the first move?" I probed when I feel that he wasn't leaving me yet.

"Hmm, makikinig naman sayo 'yun. Maiintindihan ka naman non. Kung ikaw nga ang may mali." confident niyang sagot at inirapan ko naman siya.

"Are you some love guru or something?" sabay tayo ko.

"Hindi naman. Ayoko lang makita yung mga kaibigan ko na ganito." he shrugged once again before stepping aside to let me walk first.

Nauna na akong maglakad sa kanya at sumunod naman siya sa akin. I survived another day with Isaac not talking to me. Kahit ang pagtatao ko sa flower shop ay naapektuhan dahil doon at napansin ito ni Lola kaya kasama ko si Rose ngayon na mag-asikaso sa flower shop.

"Ma'am, nandito na daw po yung mga fertilizer." tawag ni Rose sa atensyon ko dahil nahuli ko na naman ang sarili ko na tulala.

"Ahh, pakisabi na ilagay nalang sa kung saan nila usually nilalagay." utos ko at nagsimula ng kumuha ng pera sa register upang makakuha ng pambayad. 

Inangat ko ng saglit ang mata ko habang ginagawa ko iyon dahil kailangan ko rin itong i-record sa ledger. Isaac was the first one to enter the flower shop so I immediately put my focus back in recording the transaction baka kung ano pa ang masulat ko.