Balkonda oturup boşluğu izlemeye devam ederken düşünüyordu. Ses kaydından ve bilinmeyen numarayla konuşmasından sonra birkaç fotoğraf daha atmıştı ona bilinmeyen numara. Özgün'e ulaşmak isterse yardımcı olacağını eklemişti. Timur hala bu bilinmeyenin bunu neden yaptığını anlamıyordu.
Durumunu biraz düşününce aklına yatmıştı. Okulda yakın olmayı bırak, konuştuğu bir kişi bile yoktu. Durum buyken neden birisi gözlerini açmaya yardım etsin ki ?
İçinde ağırlıklı olan duygu öfkeydi. Ravza Timur'u aptal yerine koymuş, resmen üniversitede adını aptala çıkarmıştı. Belki bu öfke söndüğünde içindeki üzüntü gün yüzüne çıkacaktı ama bunu umursamıyordu. Bilinmeyen numaranın dediği gibi yapmalı mıydı ?
Telefonunu eline alıp Ravza'nın takip etiiklerine girdi ve oradan Özgür'ü buldu. Hesabı herkese açıktı ve yedi tane fotoğrafı vardı. Fotoğrafların dördünde yalnızdı, ikisi arkadaşlarıylaydı ve biri de ailesiyleydi. Bilinmeyen numara ikizi olduğunu söylemişti ama fotoğrafta ona benzeyen ve aynı yaşlarda olan bir erkek daha yoktu.
Arkadaşlarıyla olan fotoğrafa girdi. Gözünü fotoğrafta gezdirdi, çoğu aşina olduğu yüzlerdi. En sonunda yan yana duran Özgür ve Ravza'da durdu gözleri. Ravza elini Özgür'ün omzuna atmış, Özgür de elini onun beline sarmıştı.
Birkaç saniye inceledikten sonra fotoğraftan çıktı. Özgür'ün takip ettiklerinden Özgün'ü aradı ama yoktu. Bu durum kafasını karıştırırken Ravza'nın hesabına geri döndü ve ondan buldu. Hesabı gizliydi. Timur birkaç saniye istek atmayı düşünse de vazgeçti bundan. Yüzünü telefona yaklaştırıp profil fotoğrafını daha iyi görmeye çalıştı. Gün batımında çekilen bir fotoğraftı ve Özgün doğru düzgün belli olmuyordu.
Instagram'dan çıktı ve telefonunu kapatıp elinde döndürmeye başladı. Timur oldukça kinci bir insandı, başlangıçta Ravza'dan öylece ayrılmayı düşünse de bu konuyu öylece kapatma karakterine tersti. Ortaokulda ona inatla bulaşan çocukların çantalarının üstüne köpek işetmişti.
Büyüdükçe bu huyunu biraz törpülemeye çalışsa bile çok başarılı olduğu söylenemezdi. Şimdi Ravza'nın bu ihaneti huyunu gün yüzüne çıkarmış, Timur'un aylarca baskıladığı yanardağ misali pasif agresif öfkesini patlatan hamleyi yapmıştı.
Telefonunu aldı. En çok üzüldüğü konu tüm bunlara kanacak kadar aptal olması, Ravza ve Özgür'ün açık seçik ilişkisini bile fark edemeyecek kadar sosyal hayattan kopuk olmasıydı. Bilinmeyen numaraya yazacaktı ama fikrini değiştirdi. Şuan fişeklenmektense sakin bir akıl alması daha iyi olurdu.
Bunun bilinciyle ablasının numarasını çevirdi. Bir fabrikada çalışan ablası şuan evde olmalıydı. Uykusundan uyandırmak istemiyordu, yine de ablasını ne zaman arasa o telefon açılırdı. Yine aynısı oldu.
"Efendim Timur." diyen ablasının sesi uykulu geliyordu. Timur uykusundan uyandırdığını düşünüp içinden kendine kızdı.
"Uyandırdım mı abla ?" diye sordu. Ablası boğazını temizledikten sonra cevapladı : "Yok be, vardiya saatim yaklaşıyor zaten. Aramadan önce uyanmıştım. Hayırdır bir şey mi oldu ?" Derince iç çekti. Neler olmamıştı ki ?
"Biraz uzun bir konu, kulaklıklarını tak şimdiden. " diyerek Ravza ile tanışmasından başlayarak anlatmaya başladı. Ablası ile yakın olsalar da devamlı bir şeyler paylaşmazlardı, bu nedenle ablası Ravza hakkında hiçbir şey bilmiyordu. Şimdi de hikayede kopukluk olmaması için başından alması gerekiyordu. Başından başlayarak bugün öğrendiği habere kadar anlattı.
Anlatmayı bitirdiğinde karşı taraftan bir süre ses gelmedi. Telefonu kulağından çekip kapandı mı diye baktı ama kapanmamıştı. En sonunda ablası konuşmaya karar verdi.
"Keşke sevgilin olduğunu evlilik teklifi falan ederken söyleseydin Timur ya. Şaka bir yana, ne desem bilmiyorum. Gerçekten şuan en az senin kadar öfkeliyim ve şahsen ben bu olayı böylece kapatmazdım. Senin de kapatmayacağını umuyorum ? " dedi sorarcasına. Derince nefes aldı Timur.
"Ne yapacağımı bilmiyorum. Aslında sana danışacağım konu buydu. Şimdi sana dedim ya, birisi bana ses kaydını attı diye. Bu ses kaydını atan kişi bana bir fikir önerdi. Bu fikir de.. beni aldattığı kişinin kardeşiyle anlaşmam ve sevgili gibi rol yapmam tarzı bir şey ? Hiç bu tarz bir oyun çevirmeyi denemedim yani bu planı uygulamam mantıklı mı emin değilim." Ablası bu cümlelere karşı hmmladı.
"Ya kulağa kurgu fırlaması gibi geliyor ama mevcut durumda fena fikir değil, ben de yapsam bundan farklı bir şey yapmazdım, inşallah yapmam yani. Peki kardeşi kabul eder mi ki ? Kardeşiyle arasını bozacak bir şeyi neden kabul etsin ?" Timur bir süredir düşündüğü şeyi söyledi.
"Aslında aralarının iyi olduğunu sanmıyorum. Bu olayları öğrenince bir instagramlarına bakayım dedim, Özgür bir aile fotoğrafı paylaşmış ama fotoğrafta Özgün yok. Aynı şekilde takipleşmiyorlar ama Ravza Özgün'ü takip ediyor. Kafamı karıştırdı biraz bu durum. " Ablası ise bu cümlelerde sadece Timur'un Instagrama girmesine takılmıştı.
"Sende yüklü müydü Instagram ?" Bu cümeleye göz devirdi Timur. Instagrama ayıracak vakti bile yokken neden aktif bir şekilde kullanmaya çalışsındı ki ? Timur cevap vermeyince ablası devam etti.
"Neyse buna daha sonra şaşırırım. Bence uygulanabilir plan. Özgün'e nasıl ulaşacaksın peki, numarası falan var mı ?" Timur düşündü. Instagramdan yazabilirdi ama görüp görmeyeceğinden emin değildi. Diğer yandan Whsatsapp'tan yazmak garantiydi ama numarasını nasıl bulacaktı ? Acaba bilinmeyen numaradan istese verir miydi ?
"Hallederim orasını. Hadi sen de işe geç kalma, sonra konuşuruz. Görüşürüz." deyip ablasının cevabını beklemeden kapattı. Kapatmasaydı ablası az araması konusunda söylenebilirdi.
Tüyleri ürperince hala balkonda oturduğunu fark etti. Sandalyeden kalkıp evin içine geçti. İçerideki sıcak havayla biraz mayışırken birkaç saattir beklettiği ödevlerinin başına geçti. Üniversiteye başladığından beri derssiz, ödevsiz geçen bir günü olmamıştı. Bu yoğun tempo onu yorsa da kendini ilerde elde edecekleriyle avutuyordu.
Kazağının kollarını sıvadı. Sabahtan beri bitirilmeyi bekleyen maketi önüne aldı ve sabunlarını oymaya başladı.
