Dün Özgün'e çok eğlendiğini söylerken oldukça dürüsttü, kendini bildi bileli bu kadar eğlendiğini hatırlamıyordu Timur. Henüz dün tanışmalarına rağmen ona biraz bile yabancılık hissi çektirmeyen çocuklara da minnettardı. En son ablasının yanında bu kadar rahat olduğunu, eğlendiğini hatırlıyordu. Ravza'nın yanındayken bile zaman zaman kavga ederler ve gergin olurlardı. Arkadaşlarıyla takıldığı en son zamanı bile tam hatırlamıyordu. Yoğun temposunun içinde fark etmemişti ama böyle eğlenince anlamıştı ki gerçekten uzun zamandır çok gergin ve yorgundu.
Alışık bünyesi sebebiyle dün sızan gençlerden erken kalkmıştı. Kafasını odanın diğer yanına çevirdi, dün yatağına götürdüğü Özgün mışıl mışıl uyuyordu. Onu uyandırmadan sessizce odadan çıktı. Nefesindeki alkol kokusu kendisini oldukça rahatsız etti, önce dişlerini fırçaladı ardından mutfağa indi. Boş olmasını beklediği mutfakta İrfan vardı, çay suyu koyuyordu. Timur gülümseyerek konuştu.
"Günaydın. Erken uyanmışsın." İrfan ona dönüp yorgunca gülümsedi. Uykusunu tam alamamıştı ama geri de uyuyamamıştı. Oda arkadaşı olan Mikail de uyanmayınca mutfağa inip çay koymaya karar vermişti. Fakat yalnızca çay koyacaktı, gerisine üşeniyordu. Ev sahibi Erdem'di, öyleyse o hazırlasın diye düşünüyordu. Timur bir bardak su alıp sandalyelerden birine oturdu.
"Hazırlayacak mısın bir şeyler?" İrfan omuz silkip onun yanındaki sandalyeye oturdu. Saat on bir olmasına rağmen uyuyan eşeklere bir şey hazırlamayı düşünmüyordu.
"Az yesinler de uşak tutsunlar oğlum. Dört tane eşek kadar herifin kahvaltısını ben mi hazırlayacağım? Kalksınlar hazırlarız işte beraber. Sen acıktıysan atıştıracak bir şeyler çıkarayım ama?" Timur başını iki yana sallayıp yok yok diyerek engelledi İrfan'ı. Böyle oturuyordu ama içi de rahat etmemişti, kendini yük gibi hissediyordu biraz. Ayrıca dünden beri yenilen yemeklerde ona hiçbir şeyi elletmeyen arakadaş gurubu da pek yardımcı olmuyordu. Yardım etmek istediğini Özgün'e söylediğinde kumral olan gülmüş : "Sadece iki gün bekle, misafir kontenjanından çıktığın anda zebani gibi çökecekler başına. Bırak uğraşsınlar şimdi." demişti.
"Bana birkaç malzemenin yerini göstersen aslında bir şeyler hazırlama istiyorum." Kulağa çok afilli şeyler yapacakmış gibi geldiği için güldü, malzeme varsa tek planı menemen yapmaktı şuanlık. İrfan reddedecek gibi durduğunda devam etti konuşmaya : "Gerek olmadığını söyleme, biliyorum ama gerçekten yapmak istiyorum. " İrfan onun içten bir şekilde istediğini görünce omuzlarını aşağı saldı ve kafa salladı. Timur'un tek tek sorduğu malzemelerin yerini gösterip onu izlemeye başladı. Kendisi yurtta kalıyordu, Erdem ve Mehmet'se ev arkadaşıydı. En son ne zaman kahvaltıda doyurucu bir şey yediklerini hatırlamıyordu.
Timur büyükçe bir tavada yaptığı menemeni bitirmek üzereyken bu sefer içeri Mikail girdi. Bir yandan esnerken diğer yandan konuşmaya çalışıyordu. Dediği şeyler anlaşılmayınca tekrarladı.
"Aman yarabbim, bu eve geldiğimden beri ilk kez sıcak yemek kokusu alıyorum. Yoksa dün alkolü fazla kaçırdım da halüsinasyon mu görüyorum? " Timur ona gülerken İrfan dil çıkarıp bağırdı. "Yağcılarda inecek var kaptan, tükür Mikail'i." Mikail onun kafasının arkasına bir tane geçirip ocakta kapağı kapalı olan tavanın kapağını çaıp içindekine baktı.
"Yüce Allah'ım İrfan ve Özgün gibi iki salaktan sonra sabredelim diye Timur'u göndermiş resmen. Bizim kış uykusuna yatan ayı nerede? Bir de dün hafif içmişti o, gidip sarhoş olup sızdı mı bir de?" Timur fazla ayrıntıya girmeden uyuduğunu belirtti. Erdem ve Mehmet de hala ortalıkta gözükmüyordu.
Dakikalar birbirini kovalarken İrfan boş beleş oturup Timur'un hazırladığı şeyleri izlediği için kötü hissetmişti. Ayaklanıp kahvaltılıkları çıkarmaya başladı. Ona yardım eden Mikail'le beraber sofrayı hızlıca kurmuşlardı. İrfan gururla sofraya bakıp birkaç fotoğraf çekti. Mikail onun bu haline gülüp dalga geçerken Timur Özgün'ü uyandırmaya çıkacağını söyleyip mutfaktan ayrıldı. Birbirine laf atan Mikail ve İrfan bu duruma pek tepki vermediler.
