Aynada biraz daha kendisine baktı. Sahte olsa bile Ravza dışında ilk defa biriyle randevuya çıkacaktı, bu yüzden biraz gergin hissediyordu. Ayrıca Ravza ile olduğu zamanlardan daha özenli olmak istemişti. Ablasından bile yardım istemişti, ablası bunun hakkında yarım saat konuşmuştu tabii.
Bileğindeki saate baktı, oyuna yarım saat vardı. Özgün dün akşam güzel sanatlar fakültesinin önünde buluşmalarını söylemiş, oyundan 15 dakika önce gelmesini istemişti. Şimdi çıkarsa 15 dakika içinde fakülteye anca varırdı, bu yüzden anahtarlarını, telefonunu ve cüzdanını ceplerine yerleştirip son kez kendine aynadan bakıp evden çıktı.
İnsanları yakın olduklarına nasıl inandıracağını bilmiyordu. Özellikle Ravza'nın inanmayacağını düşünüyordu. Ravza onu her en kadar aldatmış olsa da onlar altı aydır sevgililerdi, ayrıca bundan önce bir süre de flört etmişlerdi. Timur'un yapıp yapmayacağı şeyleri az çok biliyor olmalıydı. Özellikle aldatmak bu listenin başındaydı, gerçi Timur daha birkaç gün önce tek kişilik bir ilişki yaşadığını fark etmiş, ortada bir ilişki kalmadığını anlamıştı. Ama hayır, intikamını alana kadar bu ilişkinin bitmesine izin vermeyecekti. Ravza uzunca bir süre yasak aşkın tadını çıkarmıştı, bundan böyle aptal durumunda olma sırası kendisindeydi.
Timur düşüne düşüne yürürken minibüs durağına geldiğini fark etti. Durağın demirlerine yaslanıp telefonunu çıkardı ve Özgü ile konuşmasına girdi.
Timur : Çıktın mı ?
Özgün : Henüz değil, sen ?
Timur : Minibüs bekliyorum
Timur : Yetişirsin değil mi ?
Özgün : Geç kalmamak prensiplerimden biridir.
Timur : Tamam o zaman
Timur : Yağmur yağacak gibi, şemsiye al
Özgün : Eyw haber verdiğin için.
Timur : Rica ederim
Timur : Gecikme
Özgün : Of tamam.
Özgün : Bana bu kadar tembihleyip sen geç kalma da.
Timur : Kalmam merak etme
Özgün : İnşallah.
Özgün : Neyse fakültede görüşürüüz.
Timur : Görüşürüz
Telefonu cebine koyup beklemeye devam etti. Birkaç dakikalık beklemenin ardından minibüs gelmişti. Ağzına kadar dolu olan minibüsle derince nefes aldı. Kalabalık bir şehirde yaşadığı sürece bu onun kaderiydi. Elini cebine atıp kartını çıkardı ardından minibüse bindi.
Aksiyonlu ve bol temaslı geçen 13 dakikalık minibüs yolculuğu bitince kendini zar zor kapıdan dışarı attı. Saate bakınca iki dakikası olduğunu gördü. Durağın çaprazındaki fakülte binasına sakin adımlarla ilerlemeye başladı.
Kısa yürüyüşünün ardından bahçe görünür olduğunda bankların birine oturmuş Özgün'ü gördü. Beyaz gömleğin üstüne mavi örme bir süveter giymişti. Altında da siyah bol bir pantolon vardı. Dalgalı saçlarını dağınık bırakmıştı. Giyim tarzıyla bile onu Özgür'den ayırmak kolaydı.
Kendi üstünde ise siyah bir gömlek, altında siyah kumaş pantolon vardı. Hava serin olduğu için üstüne gri paltosunu almıştı. Düz saçlarını da ikiye ayırıp yanlara taramıştı. Genelde dışarı çıkarken daha rahat giyinmeyi tercih ederdi, bu yüzden bu kıyafetleri seçerken ablasından yarım saat tavsiye almıştı.
