Not : Bölümün ilk kısmı, Özgün ve Timur'un mesajlaşmasından önceki zamanda geçiyor. Keyifli okumalar ✨
—
Özgün yatağında uzanmış telefonuyla oynarken aniden odasına giren ikizi dolayısıyla telefonunu göğsüne düşürdü. En son ne zaman odasına geldiğini hatırlayamadığı ikizinin şimdi burada olması, kendisini fazlasıyla şaşırtmıştı.
"Ne oldu?" İkisinin konuşması gereken bir şey olsa Özgür, posta güvercini gibi Özgen'i kullanırdı. İkisinin arasındaki soğukluk ailedeki herkes tarafından biliniyordu. Başlarda anne babaları barışmaları için çabalasalar da bu çabaların faydasız olduğu görülünce vazgeçmişlerdi.
"Ne bok yiyorsun sen o Timur denen elemanla? " Özgün'ün kaşları alayla havalanırken yatağında oturur pozisyona geldi ve omuz silktikten sonra cevapladı.
"Ne zamandır hesap veriyorum sana? Yediğim bok seni ilgilendirir mi sanıyorsun? Çok merak ediyorsan git sevgilinden öğren. " Özgür çenesinin akabinde yumruklarını sıkmıştı, öfkesi uzak mesafeden belli oluyordu. Bunu hiç umursamadı Özgün, ikizi ancak üç yaşındaki çocuğu korkutabilirdi.
"Şu umursamaz tavırları bırak yoksa kötü olacak Özgün. Ben şimdiye kadar senin çevrene müdahale etmedim, sen ne hakla benim çevreme giriyorsun? Sana ne Timur'la Ravza'nın arasında olup bitenden? Delireceğim amına koyayım. Çok mu sıkıldın geri zekalı? " Özgün yavaştan sinirlenmeye başlamıştı ama bunu belli etmedi. Özgür'ün istediği de bundan farksız değildi, istiyordu ki Özgün öfkelensin ve sakinliğini kaybetsin. Kavga istediği belliydi, bunu ona vermeyi planlamıyordu Özgün. Planlarına uyabilmeyi umdu.
"Ne alaka oğlum senin çevren, arkadaşlarını elinden mi alıyorum da ağlıyorsun. Valla Timur'la Ravza'nın ilişkisi bana hiç iki kişilik gibi gelmedi, ben de kendimi tutamadım. Canım ikizimi görünce dahil olayım dedim. " Özgür aldığı bu cevapla kendini tutamadı ve kapının hemen yanındaki masanın üstünde duran bardağı yere fırlattı. Bardak büyük bir gürültüyle parçalanırken Özgün, odaya hala birisinin gelmemesinden evde yalnızca ikisi olduğunu anladı.
"Sikerim seni de dalganı da Özgün. Ravza'nın gözünden akan her damla için sizden kan alırım. Bunu bil, bundan böyle yapacağın şeylere öyle karar ver. " Özgür odadan ayrılacakken Özgün onun böyle gelip söyleceğini söyledikten sonra odadan ayrılmasına gıcık oldu, madem Özgür'ün söyleyecekleri vardı o zaman Özgün de ağzını açardı.
"Sen bayağı aptalsın ha. Ne düşünüyorsun Özgür'cüğüm, Ravza ile evleneceğini falan mı? Bu kızın Timur'la nasıl oynadığına birinci gözden şahit oldun sen be. Ravza seninle, Timur'la ilişkisinden iki ay sonra çıkmaya başladı çünkü Timur'dan sıkıldı. Bunu anlayabilmek için psikoloji bitirmiş olmaya gerek yok, dışarıdan kabak gibi ortada zaten. En fazla üç ay diyorum Özgür. " Özgür histerik bir kahkaha attı. Odadan çıkmadan yeniden Özgün'e döndü ve konuştu.
"Cidden beni ve o çocuğu aynı kefeye mi koyuyorsun? Kafayı yemişsin bana olan öfkenden. " Özgün büyükçe gülümsedi. İkizinin kendini farklı zannetmesi onu eğlendirirken bir yandan acımasına neden oluyordu.
"Neden, çok mu farklı olduğunuzu sanıyorsunuz? Niye burada bana hesap soran sensin? Üstelik seninle alakalı hiçbir mevzu yok. "
"Alakası yok, buraya gelmemi Ravza istemedi. Bilseydi engel olmaya çalışırdı hatta, kendince seninle aramızı düzeltmeye çalışıyor. " Özgün derince iç çekti.
"Ah be Özgür, safsın diyeceğim değilsin, salaksın diyeceğim alınacaksın. Köpeklerden de çubuğu getirmelerini istemiyoruz ama atınca getiriyorlar. Ama doğru, ben kötü düşünüyorum sadece. Senin ve Ravza'nın masallara layık aşkı, aynı masallardaki gibi ilelebet sürecek. " Özgür tuttuğu kapı kolunu iyice sıktı, bu durum parmak boğumlarının beyazlamasına neden olmuştu. Kapıdan dışarı çıkıp aynı hiddetle kapıyı çarparak kapattı.
