Üstündeki gömleğin yakalarını düzeltip derince nefes alarak onu bekleyen abi kardeşin yanlarına yürüdü. Üstünde sarılı bir süveter, süveterin altında da beyaz gömleği vardı. Altında ise siyah kumaş pantolonu vardı. Düz saçlarını birkaç dokunuşla düzeltmişti sadece.
Onun varlığının farkına varan Özgün'ün kaşları hafifçe yukarı kalktı. Özgen de abisinin bahsettiği arkadaşına bakarken dudakları beğeniyle aşağı büzülürken kafa salladı. Timur onun bu tepkisine çok kafa yormadan gülümseyip elini uzattı.
"Tanıştığıma memnun oldum, ben Timur." Özgen de aynı büyüklükte bir gülümsemeyle uzatılan eli sıktı. "Ben de çok memnun oldum, Özgen adım. Bu arada ben biraz açım, sinemaya gitmeden önce yemek yesek nasıl olur?" Özgün omuz silkip Timur'a baktı. Timur da kafa sallayınca Özgen konuşmaya devam etti.
"O zaman ben hemen bir lavaboya gidip geleyim, siz de masa tutun." diyerek iklilinin yanından ayrıldı. Bu sırada Özgün'ü inceleme fırsatı buldu Timur. Beyaz tişörtü üzerine siyah bir hırka almış, altına da siyah bir pantolon giymişti. Özgün'ün ona seslenmesiyle ona baktı.
"Burger mi pizza mı? Özgen ve bana fark etmez o yüzden karar sende." Timur kısa bir süre düşünüp hamburger cevabını verdi. Zaten devamlı pizza yiyordu, değişiklik iyi olurdu.
Beraber yürüyen merdivenlerde üst kata çıkarken bir anda konuştu Özgün.
"İyi görünüyorsun bu arada. " Timur ona dönmüş sarışına genişçe gülümseyip teşekkür etti. Özgün onun gülümsemesiyle bir anlık şaşırıp önüne döndü.
Ravza kesinlikle böyle güzel gülen bir insanın suratını astığı için yargılanmayı hak ediyor, diye geçirdi içinden. Timur çok güzel gülüyordu ve bugün bunu net bir şekilde fark etmişti.
Normalde devamlı bıkkın ve yorgun görünürdü, bir üniversite öğrencisi için bile fazla bir yorgunluk olurdu bu. Özgün onu sadece nezaketen tebessüm ederken görmüştü şimdiye kadar. Bugün böyle sık gülümsediğine göre Özgün'ün yanında rahat hissediyor sayılırdı artık, değil mi?
O düşüncelerini analiz ederken Timur Ravza'nın mesajlarını okuyordu bildirimlerden. Para lazım olunca hiçbir şey olmamış gibi para istemişti resmen. Timur bu ikiyüzlü hareketleri yeni fark ettiği için aptal gibi hissediyordu.
"Timur abi!" Bir anda solundan gelen sesle irkildi. Özgün'le aynı anda o tarafa döndüğünde ona el sallayan Turgut'u gördü.
"Selam Turgut, hayırdır sınavlarına hazırlanıyorsun sanıyordum?" dedi sorar bir tonda. Özgün de bu çocuğun Timur'un öğrencilerinden biri olduğunu tahmin etti.
"Öyle sorgular şekilde söyleme ya... Valla çalışıyorum, sadece bugün arkadaşımla bir çıkıp dolaşalım dedik. Beynimiz sulandı çalışmaktan. " Timur gülüp kafa salladı.
Onun sağındaki Özgün'se elini çenesine koymuş çocuğu inceliyordu. 11-12. sınıf gibi duruyordu. Kumraldı ve Timur'dan birkaç santim kısa olup neredeyse Özgün'le aynı boydaydı.
Turgut ona bakan sarışına gülümseyip elini uzattı.
"Merhaba benim adım Turgut. Timur abiden ders alıyorum. " Özgün yüzüne bir gülümseme kondurup uzatılan eli sıktı.
"Memnun oldum Turgut, ben de Özgün. Timur'un arkadaşıyım. " Adını söyleyince Turgut'un kaşları Özgün'ü tanıyormuş gibi çatıldı. Hemen ardından sordu.
"Özgen'in abisi misiniz acaba?" Kaşları şaşkınlıkla havalandı Özgün'ün. Kardeşinin arkadaşı mıydı bu çocuk?
"Evet, arkadaş mıydınız? Hiç hatırlamıyorum senden bahsettiğini ama..." Turgut gülüp açıkladı.
"Arkadaş sayılmayız tam, aynı okulda olduğumuzdan biliyorum. Birkaç kere sınavlarda yardım almıştım. " Özgün bu cümleye inanmadı, kim sadece aynı okulda olduğu birinin abisini tanırdı ki? Bunu sonradan Özgen'e sormayı not etti ve Timur'un koluna dokundu.
"Hadi Özgen gelir şimdi, gidelim de masa tutalım. Gelince söylenir hala tutmadığımızı görürse. " Timur kafa sallayıp Turgut'a veda etti.
"Şiir okuyor musun? " diye sordu birden yürürken Timur. Bugün Ravza sorunca aklına gelmişti ve Ravza'nın geçtiği dalganın aksine oldukça ilgilenmişti Özgün'ün bildiği şiirlerle.
"Edebiyat okuduğumu göz önüne alırsak normal değil mi? " diyerek güldü Özgün. Sonradan açıkladı. "Normalde de şiir okumayı severim, sen ilgilenir misin? " Timur omuz silkti.
"Pek değil dürüst olmak gerekirse. Sadece lisede ezberletilen birkaç şiiri biliyorum. Ama şiirler çok hoşuma gider karşıma çıktığında falan göz atmayı severim. "
Bu sırada Burger King'e gelmiş, bir masaya oturmuşlardı. Özgün birine bir şeyler yazdı, yazdığı kişinin Özgen olduğunu tahmin etti Timur.
"Özgen'e burgere geldiğimizi söyledim, onu beklemeden sipariş vermemizi söyledi. Ben onunkini biliyorum, sen nasıl yersin? " Timur menülere bakıp istediğinin numarasını ve istediği içeceği söyledi. Özgün kafasını sallayıp sıraya ilerledi, çok uzun bir sıra değildi ama biraz beklenir gibiydi.
Bu sırada telefonunu çıkarıp ablasına mesaj attı Timur. Sömestr tatili yaklaşıyordu, artık eve gitmesi gerektiğinin farkındaydı. Sıkıntıyla oflayarak telefonunu masaya bıraktı. Ravza'yla vakit geçirmeyi eve gitmeye tercih edebilirdi.
"Ben geldiiim. " diye enerjiyle masaya oturdu Özgen. Yüzünde büyük bir gülümseme vardı, Timur onun samimi davranışlarından hoşlanmıştı. Buraya gelirken Özgen'le daha önceden tanışmadıkları için biraz çekinmişti ama Özgen yeni tanıştıklarını hissettirmiyordu hiç.
"Timur abi, abim hiç bahsetmez bana. Merak ediyorum da aranızda bir şeyler falan mı var? Aniden sorduğum için şaşırdıysan kusura bakma, sadece şimdiye kadar benimle tanıştırdığı tek arkadaşı Mikail abiydi. O da Berker'in abisi olduğu için. Arkadaşlarını aile ortamına dahil etmemeye özellikle dikkat eder. Bir arkadaşımı çağırdım deyince de şaşırdım, dediğim gibi sorum şaşırttıysa ya da rahatsız ettiyse kusura bakma. " Aniden gelen soruyla gerçekten şaşırmıştı, nasıl cevap vermesi gerektiğinden emin değildi. Özgen'e oyundan bahsetmesi sorun olur muydu? Özgün güveniyor gibiydi ama bunun yanı sıra Özgür'ün de kardeşiydi Özgen.
Kendi içindeki çelişkisine devam ederken Özgün masaya oturup gözlerini kısarak Özgen'e baktı.
"Hayırdır, niye Timur şaşırmış balık gibi bakıyor? Ne sordun şimdi çocuğa?" Özgen omuz silkerken ufaktan gülümsedi. Timur Özgün'ün gelişiyle dağılan konuyu değiştirmeye karar verdi.
"Turgut'u tanıyor musun Özgen, bugün onunla karşılaştık da seni tanıdığını söyledi. "
