...සසර පුරා...
කතු අවසරයකින් තොරව උපුටා ගැනීම සපුරා තහනම්‼️
🌼8 කොටස🌼
යුවතියව තුරුලින් මුදවාගත් සශීර ඔහු අසලට ආ කාන්තාවගේ වෙව්ලන සුරත සිය විසල් සුරතට මැදි කරගත්තේය.ඉතින් මේ සිටින්නේ ඔහුගේ දෙවන මවයි.ඔව්.ඒ හිරූගේ ආදරණීය අම්මාය.
"පුතේ...."
කරුණාගේ හඬ බිඳී ගොස් තිබුණි.ඒ හඬෙහිද වූයේ සුළු වෙව්ලීමකි.
"අම්මල ගොඩක් වෙලාද ඇවිත්?"
"තුනට විතර ඇති අපි එද්දි..."
කරුණා වෙනුවට පිළිතුරු දුන්නේ තරුශිකාය.
"අයියා ආවෙ නැද්ද?"
"මේ දවස් වල කුඹුරු වැඩනෙ.අනික කට්ටියම ආවමත් පුතාලට කරදරේ..."
කරුණා සිය කහට ගැසුණු දසන් පෙන්වා අහිංසකව සිනාසුනාය.නමුත් සශීරට ඊට ප්‍රතිචාරයක් දක්වන්නට අමතක වූයේ කරුණා ඊළඟට පැවසූ කාරණය නිසාය.
"හරියටම තව සති තුනකින් කෙල්ලගෙ අවුරුද්දෙ දානෙ..පුතාට මතක් කරන්නමයි ආවෙ"
මෙතරම් කලක් හිත තුළ තෙරපවාගෙන සිටි වේදනාව නැවත වරක් අලුත් වන්නට ගත වූයේ නිමේශයකි.අලුතින් ඒ දිනය මතක් කරන්නට අවශ්‍යතාවයක් නැත.එදා පටන් මේ මොහොත වන තුරු සශීරගේ මතකයෙන් හිරූ සම්බන්ධ කිසිවක් අමතක නොවූ තරම් ය.
"අවුරුද්දක්...."
සශීරගේ මුවෙන් පිටවූයේ වේදනාත්මක මිමිණිල්ලකි.එතරම් ඉක්මනට කාලය ගෙවී ගියාදැයි ඔහුට වැටහීමක් නැත.ඔහු සිටිනා තත්ත්වය වටහාගත් ඉන්දු සශීර වෙනුවට පිළිතුරු බඳින්නට විය.
"මං ඒත් කිය කිය අනුරාධපුරේ ඉඳන් මෙච්චර මෙහෙ එන වෙලේ කෝල් කරලාක් කිව්ව නම් ඇති කියලා..අපි නෑවිත් ඉන්නෙ නෑනෙ කවදාවත්..."
කරුණා එයට පෑවේ මලානික සිනහවකි.
"ඊට කළින් මේ...අපේ කෙල්ලට අයියව බලන්න ඕනෙ කියල කිව්වනෙ.ඒකයි ගොඩක්ම..."
සශීර සිය අවධානය තරුශිකා වෙතට යොමු කළේ ඒ මොහොතේදීය.
"ඒ මොකෝ එකපාරටම?"
