I'M WITH YOU- TaeGguk

3

taehyung'dan

"sana inanamıyorum tae. resmen ilk defa gördüğün çocuğa özel asistanım ol dedin."

jimin yanıma gelmiş başımın etini yiyordu. alt tarafı özel asistanım ol demiştim(!). ne kadarda abartmışlardı.

" harbiden tae. bu senlik bir hareket değil. neden özel asistan olarak o çocuğu seçiyorsun ki?"

"çünkü ona acıyorum. anne babası yok ve hasta. üstelik sırf bu yüzden sürekli dışlanan birisi sannımca."

"sen insanlara acımazsın taehyung. doğruyu söyle."

bıkkınca yoongi'ye baktım. "onu istiyorum çünkü. oldu mu? rahatladınız mı?"

"hayır. onu neden istediğini de söyle son olarak."

harbiden, onu neden istiyordum? geçmişinden öğrendiğime göre başarılı bir çocuktu. işime yarayabilirdi. ve o gerçekten çok güzeldi. melekleri kıskandıracak kadar. içimde ona karşı sebepsiz bir güven vardı. halbu ki ben hoseok, jimin, yoongi, seokjin ve namjoon hyung dışında kimseye güvenmezdim. çünkü bütün hayatım onlarla geçmişti.

ailemi kaza süsü vererek öldürdüklerinde daha 8. sınıfa gidiyordum ve onlar öldüğü için başa ben geçmiştim. o yaştaki ben için mafyalık zordu. fakat onlar her zaman benim yanımda durmuşlardı. onlar sayesinde belki de kötü yola düşmemiştim.

ben masumları öldürmezdim. yada uyuşturucu, silah vb. şeylerin kaçakçılığını yapmazdım. fakat sürekli kötü olandım. her zaman haberlerde veya gazatelerde ürkütücü cinayter işlediğim söylenirdi. insanlara acımazdım evet ama masumlara dokunamazdım. acıma değildi bu. yanlış bir şey olduğunu biliyordum. bu yüzden onlara karışmıyordum.

"daldı gitti bu. alooo, yaşıyor musun tae?"

jiminin ciyaklamasıyla kendime geldim.

"sence jimin?'

"jimini terslemeyi bırak da soruya cevap ver tae."

"çünkü o zeki bir çocuk yoongi. herhangi bir sabıkası yok ve güvenilir birine benziyor. bu yüzden"

onları orada bırakıp yukarı odama yani jeonun yanına doğru çıkmaya başladım. yavaş şekilde kapıyı açtım ve bütün ifadesizliğimle yüzüne baktım. yatağa uzanmış cenin pozisyonunda yatıyordu. "iyice düşündün mü jeon?"

jeongguktan...

kapana kısılıp kalmış gibi hissediyordum. ne yapmam gerektiğini bilmiyordum. aslında düşünülürse onun yanında çalışmak gerçekten iyi olabilirdi. fakat onu hiç tanımıyordum. hiç tanımadığım birisine güvenmek benim için saçmalık olurdu.

gerçi kabul etmekten başka çarem yoktu. resmen beni tehdit etmişti. neden beni bu kadar istiyordu ki?

ah siktir. birden karnıma sancı girmişti. yatağa uzandım ve yorganı üstüme çekip cenin pozisyonunda yatmaya başladım. elimi karnıma koyup baskı yapıyordum. hiç bir işe yaramıyordu tabi, orası ayrı.

kapının açılma sesini duyduğumda kafamı kaldırmadım ve yatmaya devam ettim. taehyungun geleceğini biliyordum. "iyice düşündün mü jeon?"

yatak da döndüm ve ona bakmaya başladım. bütün ifadesizliğiyle yüzüme bakıyordu. sahi, nasıl böyle ifadesiz bakabiliyordu acaba? "kabul etmekten başka çarem yok ne de olsa. o yüzden cevabı biliyorsun."

"güzel. regl olduğun zamanlarda çalışmayacaksın, sadece ufak tefek işler. yoongi sana silah eğitimi verecek. zeki çocuksun, biraz hackerlık öğrenmen yararımıza, çabuk öğrenirsin zaten. bunu sana namjoon hyung öğretecek. bir sıkıntın olduğunda jimine söyle. o benim sağ kolum. hoseok hyung şirket işleriyle sorumlu. şirketteki görevini o sana söyleyecek. çok bir şey yapmayacaksın zaten. yanımda durman yeterli. jin hyung evin aşçısı. canın bir şeyler çekerse ona söyle, yapacaktır."

söylediği hiç bir şeyi anlamamıştım. karnım çok kötü ağrıyordu ve beynim pelte gibi olmuştu. algılamakta zorlanıyordum. bunu anlamış olacak ki, "iyi misin?" diye sordu. olumsuz anlamda kafamı salladım. "neyin var?"

"karnım... çok kötü ağrıyor." kafasını salladı ve yandaki çekmeceden bir tane ağrı kesici ve bir şişe su verdi. "al, iyi gelir." kafamı salladım ve verdiği ağrı kesiciyi içmeye başladım."

"biraz dinlen. uyandığında alışverişe gideriz. iki parça kıyafet alalım. diğer eksiklerini daha sonra alırız."

kafamı salladım ve odadan çıkışını izledim. hala aklım almıyordu. o bir mafyaydı, neden bana yardım ediyordu ki? düşüncelerim yoğunluğunda halsizliğin ve ağrınında verdiği yorgunlkla uykuya daldım.

***

sonunda yeni bölüm geldi bea

ilham geliyo ama yazamıyorum. üşengeç olmak benim suçum değil tamam mı?

her neyse. yeni bölümü bugün atmaya çalışıcam atarız inşallah