I'M WITH YOU- TaeGguk

2

"sen kimsin?"

şu anda karşımda duran adamın kim olduğunu bilmiyordum. neredeydim ben? karşımda duran en az bir ilah kadar yakışıklı ve görkemli duran adam hala soruma cevap vermemişti.

"sana diyorum. sen kimsin?"

"selam jeon. ben Kim Taehyung. hani şu mafya olanından."

siktir. bu gerçekten sürekli haberlerde duyduğum o mafya olamazdı ya?

"gerçeği söyleyin. ben neden burdayım? neden getirdiniz beni buraya? bakın benim elimde alabileceğiniz hiçbir şey yok. kimseye bir şey de yapmadım. beni bırakın lütfen."

gözlerim dolmuştu. korkuyordum. bu zamana kadar hiç kimseye bir zararım dokunmamıştı. neden beni getirmişlerdi ki?

"ağlama jeon. üstünü değiştir ve aşağıya in."

az önce dolaptan çıkardığı bir kaç parça bezi ve bir tane de şey getirmişti. ped.
iyi de nereden biliyordu ki? gerçi adam mafya salak Jeongguk. tabii ki de her şeyimi bilecekti. çok utanmıştım

üzerimi değiştirip aşağıya indim. kıyafetler çok bol olmuştu. çuval gibiydi. 

salon olduğunu tahmin ettiğim yerin arka tarafından sesler geliyordu. yavaş adımlarla o tarafa doğru yürümeye başladım. Amerikan mutfak tarzı olan yerde büyük bir masa vardı ve masanın başında 6 kişi oturuyordu. kim taehyung en başta oturuyordu.ve diğer kişilerde yan tarafta oturuyorlardı.

"ah Jeongguk. uyandın mı?"

sarı saçlı civcive benzeyen çocuk söylemişti bunu. herkes şu anda bana bakıyordu. aşırı derecede gerilmiştim.

"jeon, yanıma gel."

beyinimde ping var gibiydi. her şeyi çok geç anlıyordum. taehyung'un yüzüne bir süre boş boş baktıktan sonra "ne bakıyon?" der gibi bir bakış attığı için kendime geldim ve masaya oturdum.

"yemeğini ye."

bana emir verilmesinden hoşlanmıyordum fakat hayatım boyunca buna alışmıştım.

"konuya girelim jeon. seni araştırdım ve her şeyini biliyorum. 1 yıl içerisinde tam 22 kere iş ve 19 defa ev değiştirmişsin. üstüne üstlük zorbalık görmüşsün. derslerin iyi fakat devamsızlıktan dolayı iki kere sınıfta kalmışsın.20 yaşındasın. **** lisesine gidiyorsun."

bir donumun rengini söylememişti.

"ayrıca ailen de yok." bunu söylemesiyle kafamı kaldırdım ve dolmuş gözlerimle yüzüne baktım.

bunu söylemesine ne gerek vardı ki? zaten her zaman aklımdaydı ve çıkmıyordu fakat birileri yüzüme vurunca daha kötü oluyordum.

"ağlamamalısın jeon. bu evde yaşayan kimsenin bir ailesi yok."

"yoo benim ailem sizsiniz."

gri saçlı gözlerinden umut fışkıran adam söylemişti bunu.

"dün ağzıma çorap sokmaya çalıştın. bu mu senin aile anlayışın?"

"o zaman o pis çoraplarını odama atmasaydın jiminciğim."

"sana ben atmadım diyorum!"

"sessizlik"

taehyung'un sesiyle masada bir sessizlik oluştu. diğerleri o kadar sert görünmüyordu fakat -kedi gözlü çocuk hariç. resmen bakışlarıyla adamı öldürüyordu. fakat yine de Taehyung aralarında en sert duranlarıydı.

"sana hiç yapmadığım bir iyilik yapacağım jeon."

iyilik mi? bana ne gibi bir iyilik yapabilirdi ki? meraklı bakışlarımı yüzüne doğrultmuştum.

"sana iş teklif ediyorum jeon. asistanım ol. özel asistanım."

"ne?"

"tekrarlatılmayı sevmem jeon."

bu adam ne dediğin farkında mıydı? o bir mafyaydı ve hiç tanımadığı birisine özel asistanım ol diyordu.

"iyi düşün jeon. sonuçlarıyla birlikte."

sanırım beni tehdit ediyordu. fakat düşünmem gerekliydi. onun dediği gibi. sonuçlarıyla birlikte iyice düşünmem gerekliydi.

***

elimden geldiğince çabuk bölüm atmaya çalışıyorum arkadaşlar. depremiydi şunuydu bunuydu derken gerçekten fırsat bulamadım. kendinize iyi bakın. bir sonraki bölümde görüşürüzz.