I'M WITH YOU- TaeGguk

FİNAL

duygusal bir topum şuan.

öylesine canım sıkıldığı için deftere yazıyordum bu fici. 

sonra bir gün okunmayacağını düşünerek tam 6 martta ilk bölümünü yayınladım.

ve bu fic yaklaşık üç ayda 15K oldu

inanın hiç final yapmak istemiyorum fakat uzatmakta istemiyorum.

destekleriniz için hepinize teşekkür ederim.

iyi okumalar...

""""

4 ay sonra...

"taehyung, çantaları aldın mı?" 

"aldım güzelim." diyerek çantalarla koşa koşa aşağı indiğinde kıkırdamıştım. onun bu tatlı telaşı çok güzeldi. birazdan hastaneye gidecektik. fakat bunun nedeni bebeklerimizin doğacak olmasıydı. normal bir hamilelik olmadığı için sezeryan doğum olacaktı. 

taehyung çantaları arabaya bırakıp benim yanıma geldi ve koluma girerek yürümeme destek oldu.

bu geçen dört ay zorlayıcı fakat güzeldi.  güzeldi çünkü taehyungun hatırlaması için daha önce yaptığımız şeyleri tekrarlamıştık. anılarımızdan kalan hatıraları göstermiştim ona. o ise bu süreç içerisinde bana oldukça yardımcı olmuştu. beni zorlayacak, üzecek veya strese sokacak hareketler yapmamıştı. doktorun dediği gibi, çok uzun sürmemişti. hala bazı şeyleri hatırladığı söylenemezdi, bazı anılarımız eksikti fakat yine de beni, bizi hatırlaması çok güzeldi. her hatırladığında canının acımasına rağmen beni sıkıca sarması, bizi hatırladığı için mutlu olması çok güzeldi.

bu zamana kadar bir çok zorluk yaşamıştık, bir çok engebeli yol çıkmıştı karşımıza. biz ise hepsini atlatmış, yine birbirimizi bulmuştuk. biz birbirimize aittik, bunu hiçbir şey değiştirememişti. 

bizim kalplerimiz birdi, bizim ruhlarımız birdi, biz birdik, bizdik.

taehyungla bir olmak benim bütün lanetimi kaldırmıştı. her seferinde kaybeden ben, bir daha yenilmemek üzere kazanmıştım. hayat şimdi daha adildi. 

hastanenin önüne geldiğimizde taehyung arabadan inmemem için beni tembihlemiş, personelden tekerlekli sandalye alarak geri gelmişti.

beni tekerlekli sandalyeye oturtup arkama geçti ve sandalyeyi oldukça dikkatli bir şekilde sürmeye başladı. 

odaya geldiğimize sedyeye uzandım ve görevli doktorun gelmesini bekledim. kapı açılıp içeriye giren doktor bizi görünce kocaman gülümsemişti. ben ise karşılık olarak oldukça gergin bakışlar atmıştım. "nasıl hissediyorsunuz?"

"oldukça gergin, stresli ve heyecanlı." dediğimde "sizi anlayabiliyorum. bu gibi durumlarda çoğu kişi böyle hissediyor, böyle hissetmeye değmeyeceğini o an çocuklarınızı gördüğünüzde anlayacaksınız. " demişti. "eğer hazırsanız doğuma başlayabiliriz?"

olumlu anlamda kafamı salladığımda ne zaman taktıklarını fark etmediğim serumla beraber beni doğumhaneye götürmeye başladılar. taehyungun da en az benim kadar gergin olduğunun farkındaydım. ona gülümsediğimde o da bana kocaman gülümsemişti.

doğum haneye girmiştik, birazdan doğuma başlayacaklardı. beni bayıltmamışlardı fakat uyuşturmuşlardı. anlayacağınız doğum esnasında uyanık kalacaktım. karnımın üstüne görmemem için bir perde takmışlardı. karnımda bir şeylerin döndüğünü hissediyordum. çok değişik hissediyordum.

yaklaşık 15 dakika sonra duyduğum ağlama sesiyle gözlerim kocaman açılmış, kalbim ağzımdan çıkmak ister gibi çarpmıştı. ikinci bir ağlama sesi geldiğinde onları görmek için can atıyordum. fısıltıyla "görebilir miyim? lütfen..." dediğimde doktor ve hemşire bebekleri perdenin üzerinden kaldırarak bana göstermişlerdi. "henüz iş bitmedi, normal odaya geçtiğinizde kucağınıza alabileceksiniz, merak etmeyin."