MELEK KARİNESİ | TEXTİNG

47. Bölüm

Yorum atmayı ve yıldızlamayı unutmayın <3

Aşk ve Gurur, yıllar önce kaldığım ikilem. 

Benim seçtiğim yol gurur olduğu için şuan bana elini uzatan adama yabancıydım. Belki de aşk olmadığı için gurura da gerek yoktu, o yüzden elim çoktan onun avcunun içinde yerini bulmuştu. 

Beklemediğinden olsa gerek olduğu yerde kalmıştı çünkü bende kendimden bunu beklemiyordum. Nasıl bir anlam çıkarırdı kestiremiyordum ama onu kırmak ve ya terslemek o an içimden gelmemişti. "Dans demiştin." Kelimelerimle irkildi. 

"Evet dans. Sen ve ben dans." Parmaklarını kapatıp elini elinde hapsetti. Sahneye yürürken adamlarıma ayak uydurarak ilerlemeye başladı. Herkesin dansa başladığı alanda yerimizi alırken onun elleri belimi, benim ellerim omuzlarını buldu. 

Benden uzundu ama giydiğim topuklular boy farkını azda olsa kapatmıştı. "Dans etmek konusunda kötüyümdür ayaklarına dikkat etmelisin." dedim.

"Seni dans ederken gördüm. Balo günü Keremle, o sendin." Kafamı olumluca salladım. "Zeynepgil için mi dansı kabul ettin?" Küçük bir dilekti o an benim için o dans ama konu bambaşka yerlere gelmişti. Sessizliğimden anlamış olmalı ki devam etti. "Keremden o an mı etkilendin?"

"Malefiz bendim demiştim, belki de o andı bilmiyorum ama bir anda aklımda yer etti." Çehresinin kasıldığını izledim. "Bunu neden soruyorsun?"

"Sana o gün seni yani Malefizi asil bulduğumu demiştim. Merak ettim ben senin hakkında o gün böyle düşünürken sen Keremle etkilenmekle mi meşguldün." Olayın üstünden yaklaşık üç yıl geçmişti. Dile kolaydı ama üç yıl olmuştu. 

"Seneler geçti hatırlamıyorum." 

"O günleri, her şeyi unuttun mu yoksa bu Kereme mi özgü?" Beklemediğim sorular soruyordu. "Seninle o zamanlar dışında konuşmadık unutmanı istemem." 

"Keremi unuttum." Devamını getirmedim. Seni veya konuşmalarımızı unutmadım demedim ama o anladı. Az önce Keremden bahsederken ki yüzünün aksine güldü. 

Müziğin eşliğinde bedenlerimiz bir sağa bir sola sallanırken gözlerimiz birbirine kilitliydi. Uyumla dansa ayak uydururken bedeninin sıcaklığını hissedebiliyordum. Oldukça yakın mesafedeydik ve bu beni ne geriyor ne mutlu ediyordu. 

"Neden üç yıl önceki mevzuya geldiğini sorabilir miyim?" Belimdeki eli sıklaştığında bedenlerimiz birbirine değdi. "Ne yapıyorsun?"

"Ben o mevzudan hiç gitmedim Asya. Gidemediğim bir yere geri gelemem." Ne dediğinin oda farkında değildi. "Rahatsız mısın benden? Hala varlığım sorun mu senin için?" Ben hala onunla bütünleşen bedenimde, bana sarf ettiği o cümledeyken sessiz kaldım. 

O sırada biten müzikle beraber herkes sahneden yerlerine geçmeye başlamıştı. Beynimin için kelimeler bir araya gelemezken Özgür sessizliğimi bu sefer yanlış anlamış olmalı ki hızla ellerini bedenimden çekip geriye adımladı. "Kusura bakma yanlış bir adımdı." Dediği gibi gitti. 

Sahnede daha fazla kalmanın mantığı olmadığını fark edip indim. Yine yanlış anlaşılmayla sonuçlanan bir konuşma yaşamıştık. Biz birbirimize hep yanlış anlamıştık ve bu yıllar geçse de değişmemişti.