Where it all began ts bakit nga ba hindi ko naisip ang tanga tanga mo Zaybelle inabot ka ng gabi bago mo ma-gets
" Tama ako di'ba dito 'yon?" Nakatingin lang ako sa garden kung saan una ko siyang nakita, kung saan una ko rin na diskubre ang kakaibang halaman na 'yon.
" Nandito na'ko, nasan kana?" Halos isigaw ko na mga pinagsasabi ko dito pero tanging hangin lang na malamig ang sumasagot sa'kin.
Ano ba 'to laro? Naloko na naman ba ako? May ki-kidnap na naman ba? May nag hihintay na naman ba na piligro sa'kin?
" Jae?! Ano ba?! Look, please I'm really sorry..." Hawak ko parin ang papel I know it's him, hindi ako magkakakamali dahil alam ko ang sulat niya " I should've been left you.." saad ko, bumalik ako dito kasi nagkamali ako, nagkamali ako na iniwan kita
"Jae please just for once, let me see you ..I ..I'm.. sorry" napaupo nalang ako sa damuhan, bilog na bilog ang buwan ngayon gabing gabi na.
Napatingin ako sa biglaang pagsibol ng mga bulaklak sa tabi ko na hindi ko inaasahan " You're....here.." Saad ko alam kong nandito siya, nandito lang siya sa paligid
" Stop watching me Jae.. lumabas ka kung nasan ka man! Alam kong nandyan ka!" Sigaw ko ano ba akala niya matatakot pa'ko
" Looked I'm not scared if that's what you think.. kahit mu'ka kapang tikbalang, manananggal, zombie wala akong pake!" Para na'kong baliw dito nagsasalita lang naman ako mag-isa eh
" Ano hindi ka lalabas?!" Nagulat ako ng biglang umilaw ang mga bulaklak manghang mangha ako dito, agad ko itong hinawakan kaya lalo akong nagandahan ng maging pink ito " Ang ..ganda.."
" Just like you.." wait I know that voice " How are you Belle?" Dahan dahan akong humarap at ito siya nakatayo walang pinagbago, in fairness ha lalo siyang gumwapo
" I..I'm sorry for.. everything..natakot kasi akong--" hindi niya natuloy ang sinabi niya kasi umiyak ako..umiyak ako na parang bata
Kasalanan niya 'to kung hindi niya ako pinahirapan ng ilang araw kakahanap sa kanya hindi ako iiyak, alam niya ba kung ano ano na iniisip ko, baka kasi nilamon na siya ng lupa or kinuha na siya ni lord at 'di na magpakita sa'kin
" Hey why are you crying?" Lumapit ito sa'kin at hinampas ko siya ng pagkalakas-lakas " Ouch-aray-!?" Sigaw nito
" Ano akala mo ganon ganon na Lang 'yon?! Pagtapos mo ako--yaaa bwct ka!" Pinaghahampas ko siya ng sapatos, tatanong tanong siya kung bakit ako umiiyak
" Ano ba dapat ha!? Tumawa ako kasi nakita na kita?! Yakapin kita na parang walang nangyari ha?!" Sigaw ko aba ang angas mo rin ha
" Aray-!? Tama na akala ko ba gusto mo ako makita tapos hahampasin mo lang ako sapatos " pinunasan ko mga luha ko at napangiti rin, na-miss ko 'to
" Akala ko yakapin mo ako kasi na-miss mo ako but I received sapak, hampas, kurot grabe belle hindi kana naawa sa'kin " lalo akong natawa sa kanya, bakit parang lalo siyang dumaldal ngayon
" Oh tapos may gana kapang tumawa" nag pout pa ito na animo bata " 'wag mo akong titigan ng ganyan Belle" Saad niya
" Paano mo nagawa 'yon?" Gusto malaman kung pa'no siya nakadalo ng gabing 'yon
" Ang? Pwede ba linawin mo nangangapa ako sa'yo eh" sinamaan ko siya ng tingin aba ang kapal ng mu'ka talaga eh
" Wow parang hindi mo ako pinahirapan sa letter mong may hidden hidden meaning pang nalalaman" kulang nalang itawag ko kay Sherlock Holmes yung letter niya eh
BINABASA MO ANG
Whisper Of Love
Fanfiction" Boring" I said, everything make's me boring and I hate it, I don't have any friend's that I can call ' Buddy ' because life is sucks and I don't like trusting anyone this day's. Maria Zaybelle is one of the scholar and ranked student of Montecillo...
