Tutku ve Arzu

D

Sare uzun zamandır böyle güldüğünü hatırlamıyordu. Zamanın içinde kaybolmuş, etraf soyutlanmıştı. Muhabbet onu sarmıştı ve olmadığı birisi gibi davranmak hoşuna gitmeye başlamıştı. Sanki Sare değil, bir başkasıydı. Olmak istediği kişiye dönüşüvermişti.

"Kuşlar" dedi Sare. "Tam şu köşede oturup tüm gün onların seslerini dinlemek istiyorum" dedi verandayı işaret edip. Papağını olduğunu biliyordu. O yüzden papağanım olsun diyemezdi.

"Hm, daha çok köpekleri seven birisine benziyorsun aslında" dedi Atahan. Sare sadece yutkundu. Çok doğru bir tahmindi. Çünkü Sare'nin hali hazırda bir köpeği vardı ve bunu bilen sadece etrafındaki kişilerdi. Eğer Sare'nin evinde daha önce gelmemişse bunu bilmesine imkan yoktu. Çünkü ne Pırıl ne Sare ne de Orkun çıkartıyordu köpeği dışarıya. Köpeğini sadece evinde çalışan Aysun ablası çıkartırdı.

"Böyle bir kanıya varmana şaşırdım" dedi Sare dudaklarını yalayıp. Atahan elindeki kadehi sehpaya bırakıp koltukta öne doğru kaydı.

"Genelde yanılmazdım" dedi ellerini birleştirip Atahan. "Tahmin ettiğimden farklı cevaplar alıyorum" dedi.

Sare çünkü ilk defa bir erkekle konuşurken strateji yapıyorum diye düşündü. Ve bu kadar fazla yalan söylediğini düşündü.
"Biliyor musun? Ben de bazen anlam veremediğim şekilde davranıyorum" dedi Sare. Mesela bu ev ile ilgili olan merakının üzerine gitmesi gibi.

Atahan kısa bir gülüş atmıştı.
"Mesela?" Dedi Atahan.

"Mesela buraya taşınmak gibi" dedi Sare ve ilk defa kendiyle ilgili doğru bir cevap vermişti.

"Seni buraya taşınmaya iten şey nedir? Sadece sakinliği mi?" Diye sordu.

"Ne kaçmaya cesaretim vardı ne kalmaya. Bu ev ne şehire yakın ne uzak." dedi Sare.

"Yani bir karar verme sürecinde misin?" Diye sordu Atahan. Sare bu konu hakkında konuşmak istemiyordu.

"Diyebiliriz. Aa buralarda göl varmış. Tam olarak nerede kalıyor? Sabah yürüyüş yapmaya çıkacağım da orası iyi bir rota olabilir" dedi Sare hızlıca konuyu kapatıp.

Atahan hafif çarpık bir gülümsemeyle baktı Sare'ye. "Kaçtığın konuyu gündeme getirdim. Kusura bakma kabalık ettim" dedi.

"Sorun değil. Yeni tanışıyoruz" Dedi Sare de zoraki bir gülümseme ile.

"Her sabah yedide koşuya giderim gölün kenarın kadar. Bana katılmak ister misin?" Diye sordu Atahan.

"Bu çok güzel olur" dedi Sare gözlerini kocaman açıp. Aslında bu konuyu ilk olarak Yusuf ile konuşmalıyım diye düşündü içinden.

"Anlaştık o zaman" dedi Atahan kadehi eline alırken. Hafif yukarı kaldırınca Sare de ona eşlik edip elindeki kadehi hafifçe öne doğru hareket ettirip bir yudum aldı.

"Peki senin burda olma sebebin nedir?" Dedi Sare.

"Senin ünün kadar olamaz ama ben de buralarda tanınırım. Duymuşsundur mutlaka yada duymadıysan duyarsın ki bu kasabada ağızda bakla ıslanmaz. Buralar dedemden kalma benim. Çocukluğum buralarda geçti" dedi. Sare duymuştu bile.

"Ev sahibim olduğunu da bugün öğrendim." Dedi gözlerini kısıp Sare. "Atahan ismini duyunca taşlar yerine oturdu. Aslına bakarsan" dedi Sare oturuş şeklini değiştirip.
"Ev sahibim olduğunu söyleyene kadar bilmiyormuş gibi yapacaktım" dedi dudağını ısırıp.

Atahan kahkaha atınca Sare de gülmüştü. "Fark ettim onu" dedi Atahan mırıltıyla.

"Yani buralarda olma sebebin anılarından kopamamak mı?" Dedi Sare öne doğru eğilip.

"Burayı seviyorum. Sakin, kolay, doğal" dedi Atahan.

"O kadar doğru ki" dedi Sare.

"Beğenmene sevindim" dedi Atahan göz kırpıp.

"Belki çok beğenirsem satın almayı bile düşünebilirim. Ne dersin?" Dedi Sare de göz kırpıp. Ardından dudaklarına doğru yaklaştırdı kadehi.

Atahan başını iki yana sallayıp "bu pek mümkün olmaz" dedi.

"Arazinin senin için çok değerli olduğunu anladım zaten. Hatta kasabadakiler burayı kolay kolay dışarıdan birisine kiralamadığından da bahsettiler" dedi Sare. Bunu yaptığına inanamıyordu. Sormuş muydu öylece? Fazla hızlı ilerlemişti.

"Doğru." Dedi Atahan. "Ama daha önce hiç bir ünlü evimi kiralamak istememişti" dedi gözlerini Sare'den ayırmadan.

"Şan şöhret para senin için pek de önemli değilmiş gibi gelmişti" dedi Sare omuzlarını kaldırıp indirirken.

"Herkesin hayranı olduğu birisi vardır" diyince Atahan, Sare kahkaha atmaya başladı.

"Benim hayranın olduğunu düşünmek pek inandırıcı gelmedi" dedi Sare.

"Pekala. Ünlü olduğunu daha yeni öğrendim. Kahve almaya gittiğimde konuşuyorlardı" dedi geri yaslanıp Atahan.

"O zaman soruma geri döneyim. İlk defa bir evini dışardan birisine kiralama sebebin ne?" Dedi Sare gözlerinin içine bakıp.

"Bu ev benim evimi görebilen tek ev. İlk defa mahremiyet arayan bir kiracı geldi. Kaçıramazdım" dedi Atahan. Sare bunun gerçek bir cevap olduğunu mimiklerinden anlamıştı.

"Dürüst olduğun için teşekkür ederim" dedi Sare. Üzerinden büyük bir yük gitmişti. "Açıkçası bu durum beni biraz korkutmuştu" dedi. Yine doğru bir cevap olmuştu. Sırf bunun için mi Yusuf'un teklifini kabul ettim diye düşündü.

Atahan alaycı bir şekilde gülümseyerek ona garip bir bakış atınca Sare'nin kaşları çatıldı.
"Ne?" Diye çıkıştı Sare.

"Etrafta kimse yok ve sen beni evine davet ettin. O durumun seni korkuttuğuna emin misin?" Dedi.

"Beni biliyorsan babamın da kim olduğunu tanıyorsundur. Küçüklüğümden beri korkumun üzerine gitmem gerektiği öğretildi" dedi Sare. "Merak ettiğim bir cevap vardı ve aldım." Dedi ayağa kalkıp. Şişeye uzanıp kendine biraz daha şarap koydu.

"Bak şimdi ben korktum" dedi Atahan. "Hatta o kadar çok korktum ki evime kaçıyorum" dedi saatine bakarak. "Hatta yarın ki koşumu bile iptal edebilirim" dedi kapıya doğru ilerlerken.

Sare gülümseyerek "kork benden" dedi.

"Bisikletten düştüğün yerde görüşürüz" dedi arkasına dönüp Atahan. Geri geri adım atarak önüne döndü Sare kafasını sallayınca.

Kapıyı kapattığında, Sare gülümsemeye başladı. Beklediğinden çok çok daha başarılı geçmişti ama hala yanında sigara içmemişti. Bu önemli bir detay mıydı bilmiyordu ama beraber üç saat boyunca yemek yiyip sohbet etmişler bir de şarap içmişlerdi.

Saate bakınca Yusuf'u aramak yerine olan bitenleri özetleyen uzun bir mesaj attı.
Mesaja karşılık beklemiyorken gelen bir çınlama sesiyle Sare telefona doğru uzandı.

"Koşuya çıkma"