Tutku ve Arzu

F

Sare hızlıca aşağıya inip oyun salonuna doğru ilerledi. Atahan'ın başına bir şey gelmesinden endişelenmişti.

İçeri öylece giremeyeceğini biliyordu ama Atahan'ın iyi olup olmadığından emin olmak istiyordu. İçeriye girdiğinde masaların arasından arka tarafa doğru ilerledi. Çünkü polisler o taraftaydı. Belli ki öldürülen kişi bar kısmında öldürülmüştü. Hande'nin boğazında atıyordu kalbi. Titreyen vücuduyla yavaşça ilerledi. Konuşulanları dinliyordu.

Poşetin uzatıldığını görmüş, içine kovan koyulacağından bahsedilmişti ve tüm bu süreç sanki ağır çekimde gerçekleşiyor gibiydi. Patlayan flashlar Sare'nin beyninin uyuşmasında daha çok yardımcı olmuşlardı.

Tam adamlara iyice yaklaşmıştı ki barın arka kısmından ayağa kalkan kişinin Atahan olduğunu gördü.
"Sare" dedi şaşkınlıkla Atahan. Gözlerini koskocaman açmıştı. Yeşil gözleri cam gibi parlıyorken hızlıca eldivenlerini çıkartarak Sare'nin yanına ilerledi.

Sare'de sadece büyük bir rahatlama olmuştu. Herkesin Sare'ye kilitlenmesi umrunda bile değildi.
"Oh, iyisin." Dedi Sare, Atahan onu dışarıya yönlendirirken.

"Ne işin var burda? Bekleme demiştim" dedi beline dokunarak dışarıya çıkartırken Atahan Sare'yi.

"Birisinin oyun salonunda öldürüldüğünü duydum kahve dükkanında.Seni buraya bıraktığım için de..." dedi Sare ve sustu. Gözlerine bakamamıştı Atahan'ın. Ve gerçekten çok endişelenmişti.

"Ben iyiyim. Olay bana telefon gelmeden önce olmuştu daha" dedi Sare'nin koluna dokunup. Sare titremesini hala durduramıyordu.

Atahan ceketini tekrar çıkartırken Sare, "kusura bakma. İşine engel olmak istemedim" dedi.

"Bunu giy" dedi Atahan ceketini uzatıp.

"Üşüdüğüm için değil korktuğum için titriyorum" dedi Sare.

"Atahan" diye seslendi içeriden birisi. Atahan içeriye doğru adım attı hızlıca Sare'nin eline ceketini tutuşturup.

"İşimiz bitti burda bizim. Ekip de yolda zaten gelirler şimdi" dedi fotoğraf çeken çocuk.

"Benim de şubeye gelmeme gerek var mı?" Diye sordu Atahan.

"Belki otopsiden sonra fikir almak için çağırırız. Şimdilik bir işimiz yok" dedi adam.

Sare yavaşça merdivenleri çıkıp beklemişti kaldırımda. "Hadi görüşürüz o zaman" dedi Atahan da merdivenleri çıkarken.
"Bu kim?" Dedi çocuk bağırarak.

"Bir şeyi de merak etmeyin be kardeşim be" dedi Atahan arkasına bile bakmadan.

"Ah bu kasabanın havasından suyundan" dedi adam bağırarak arkalarından. Sare arabaya geçip park ettiği yerden çıkıp arabayı sürmeye başladı ama çok dikkatsiz ilerliyordu.

"Sağa çeksene" dedi Atahan direksiyonu tutup dağa doğru çevirirken. Sare'nin ani fren yapmaktan başka şansı kalmamıştı.

"İyi misin?" Diye sordu Atahan.

"İyiyim" dedi Sare.

"Kimse senin kadar endişelenmemişti daha önce benim için" dedi Atahan gülerek.

Sare de anlam verememişti. Sanırım Yusuf yüzünden diye düşündü. Yusuf eğer Atahan'ı da kaybetseydi ailesine hiç ulaşamayacaktı. Ve Yusuf'a bir söz vermişti. Ailesini öldüren kişi yerine gidip sırrı tek bilen kişinin ölüm haberini almak Yusuf için tam bir yıkım olurdu. Üstelik kardeş saydığı bir arkadaşıydı.

Sare tüm bunlara dayandırmak istiyordu korkusunu ama başka bir şey olduğunun da farkındaydı. Camı açıp kendini geriye doğru yasladı.
"Yer değiştirelim" dedi Atahan. Sare kemerden kurtulup yan koltuğa geçti. Ceketin cebindeki sigaradan bir tane aldı Sare ve Atahan'a bir şey sormadan yaktı.