failed revenge • bakudeku

thick thighs

Bu bolumden nefet rdiyofum

Olayların üstünden bir hafta geçmişti. Ve durumlar kahramanlar içinde , kötüler içinde pekte iç açıcı değildi.

Halk ikiye ayrılmıştı. Büyük bir çoğunluk Deku'yu haklı bulmuştu. Verdiği rapora göre nefsi müdafaaydı ve suç arz edecek bir durum yoktu.

Fakat kötüler birliği yancılarının tepkisi büyük olmuştu. Protestolar, bir numaranın kapısının önünde nöbet tutmalar, Deku'nun kişisel asistanının numarasını günün her saati arayıp küfürler savuranlar ve daha fazlası. Halkın yapabileceklerinin sınırı yoktu. All for one ve Shigaraki'nin alt edildiği dönemlerden kalan kahraman nefreti gün yüzüne çıkmıştı.

Deku'nun açıklamasının üzerinden birkaç gün sonra savaşta bulunan diğer profesyonel kahramanlarda Deku'ya destek olmuştu.

Uravity röportajlar verip Dynamight'ın öldürülmeden halkın refaha ulaşamayacağını, mutlaka bir şekilde geri döneceğini söyledi. Ayrıca birden fazla özgünlüğünün olduğunu, durdurulmasının çok zahmetli olacağını ve sadece bir numaranın öyle bir kötüyü öldürerek alt edebileceğini ekledi.

İki numaralı Shoto sanal olarak destek olmuştu. Twitter hesabından yaptığı açıklamada savaşta bulunduğunu ve bizzat Dynamight ile savaştığını yazdı. Ağır yaralı kurtulduğunu ve durdurulamaz bir potansiyeli olduğunu açıkladı. İtibarını umursamadan Deku'nun hesabına gelen linçlere de teker teker cevap vermeyi unutmadı.

Bunca şey yaşanırken Deku kendini evine kapatmış olanları atlatmaya çalışıyordu. Nomuların yok edilmesi için düzenlenen ağır operasyonun üzerine yaralanmıştı ve halka yaptığı açıklama derken bir hafta izni vardı.

Evde geçirdiği süre işe yaramıyordu. Elbette oturup linçleri okuyordu ve halkı hayal kırıklığına uğratması onun için çok ağırdı.

Tabiiki herkesi memnun edemezdi, her işte bir pürüz olacaktı. Fakat bu fazlaydı her saniye telefonunum bildirimlerle titremesi onu ürkütüyordu. Allmight'ın vasiyetini yerine getirmememiş miydi?

İzni bitmeden kafa dağıtmak istiyordu ve bunun tek bir yolu vardı. Uzun süredir halktan kaçıyordu artık bu son bulmalıydı. Gece devriyesine çıkmaya karar verdi. Gerekli imzaları çoktan asistanı aracılığıyla atmıştı.

Mutfakta birşeyler atıştırdıktan sonra yatak odasına doğru yürüyordu. Koridor ilginç bi şekilde soğuktu. Klimayı açık bıraktığını hatırlamıyordu.

Umursamayarak odaya girdi. Lambayı açtı. Cam açıktı..

İçini bi korku sardı. Ya linçler yetmeyince evini bastılarsa. Henüz bunu kaldırabilecek mentale sahip değildi.

Odayı kapısını kapatmadan süzdü. Soğuk rüzgâr yüzünden havalanan perde dışında farklı birşey yoktu.

Belkide sadece paranoyaklaşıyordu. O kadar güvenlik sistemi boşa çalışıyor olamazdı. Malikâne gibi eve kim girebilirdiki. Sadece abartıyordu.

Büyük gardıropunun önünde durdu ve kapakları açtı. Kahraman kostümünün parçalarını çıkardı ve üstündeki günlük kıyafetlerini çıkarmaya başladı.

Yatağının önündeki koltuğa oturmuş kostümün siyah dizlik çoraplarını bacaklarına geçiriyordu.

Ani ıslık sesiyle kafasını kaldırdı.

Odanın ışığının aydınlatmaya yetmediği kenarda karanlık bir silüet vardı.

Biliyordu. Sezgileri onu hiç yanıltmamıştı. Fakat tehlike algılama özgünlüğü çalışmamıştı. Kıvrak zekâsıyla bunu iki ihtimale bağladı ya zararsız biriydi, yada özgünlüğünü etkisiz hale getirebilecek bir özgünlüğe sahipti. Bu günlerde bu tür özgünlüklere oldukça sık karşılaşılıyordu sonuçta.