failed revenge • bakudeku

relaxing glasses

Soygunla beraber direkt ajansa giden Deku ve Shoto, sıralamadaki ilk yedi kahramanıda çağrıp bir toplantı düzenlemişti.

Shoto, Ochako, Tenya, Kirishima, Denki ve Yaoyorozu masada yerlerini almışken bir kişi eksikti. Meraklanmaya başlayan Ochako hemen yanında oturan Todoroki'ye sordu.

"Todoroki-kun, Deku nerede?"

"Ah, o büroda birkaç belge getireceğini söyledi. Gecikebilirmiş."

Herkes anladığını belirten sesler çıkarırken, iyi insan gelmişti lafın üstüne.

Toplantı odasına girdiğinde nefes nefese kalmıştı, bir numara. Dağınık saçları, dinlendirici gözlükleri telaşla iliklendiği belli olan bol gömleği ve gömlekten gözüken beyaz teni ve göğüs çizgisiyle oldukça çekiciydi. Her ne kadar kendisi farkında olmasa da tabii.

Elindeki kalın dosyaları ve belgeleri, kanıt isteyenlere sunmak için uzun masaya bıraktı. Ve yorgunca gülümsedi. Güven vermekte asla başarısız olmamıştı.

Herkesin görüş açısında olacak şekilde en baştaki sandalyeye oturup konuşmaya başlamıştı.

"Hepinizi bu saatte buraya topladığımız için üzgünüm ama durumumuz acil arkadaşlar."

Tüm meraklı gözler Deku'ya dönmüşken daha fazla uzatmadan konuya girdi.

"Dynamight yaşıyor."

Herkes şok olmuştu. Çünkü hepsi savaşta bulunmuştu ve adamın ölüsünü kendi gözleriyle görmüşlerdi. Momo emin olmak istiyordu.

"Deku-san, nasıl bu kadar emin olabiliyorsunuz. Gördünüz mü?"

Yüzü düşen Deku yorgunca ensesini kaşıdı.

"Evet, evime girdi."

İçtiği kahveyi Denki'nin suratına püskürten Kirishima bağırdı.

"NE?!"

Herkes yeterince şok olmuşken Deku, gergin ortamı sakinleştirmek için konuştu.

"Lütfen sakin olun. Anlatacağım."
Yine yorgun gülümsemelerinden birini sunmuştu.

"Halk açıklamasından yaklaşık bir hafta sonra gece saatlerinde girmişti. O an öldürdüğümü sandığım kişiyi karşımda görmekle yeterince paniklemiştim. Kontrolü kaybedip ona saldırdım. Panik atak geçirmişim, anılarının çoğu bulanık olduğundan devamını hatırlayamıyorum."

Yalan söylemişti. Çoğu kısmını hatırlıyordu. Tabiiki bir numaralı kötünün ona sarılıp sakinleştirdiğini söyleyemezdi.

Endişelenen Ochako üzgün surat ifadesiyle sormuştu.

"Deku-kun iyi olduğuna emin misin?"

Uzun süredir bu soruyu duymamış olacak ki, Deku afallamıştı. Birkaç saniye sonra anca cevaplayabilmişti.

"İyi olmaya çalışıyorum Uraraka-san. Teşekkür ederim."

Denki'de yüzündeki kahveyi Kirishima'ya sildirttikten sonra destek olmak istemişti arkadaşına.

"Emin misin Midoriya? Biz her zaman buradayız biliyorsun değil mi?"

Herkes destekleyici cümleler sarfettikten sonra Deku hepsine kibarca karşılık vermişti. Liseden beri hiç ayrılmamışlardı, koca bir aile gibi. Deku kaybettiği aile sıcaklığını burada hissedebilmişti.

Yine dolmaya başlayan gözlerini silerken konuşuyordu.

"Hıck- ben çok şanslıyım. Size sahip olduğum için."