failed revenge • bakudeku

nauseation

Planı Deku yapmıştı. Elbette diğer kahramanlar tarafından minik oynamalar da vardı. Herkes Deku'nun kötüler tarafından istenen kişi olduğuna karar kılmış ve onu en arka safhalarda savaşa dahil etmeye karar vermişlerdi.

Şimdiyse Yaoyorozu ürettiği sıvıyı kötülerin saklandığı üç katlı malikanenin arkasında kalan duvara döküyordu. Keşfettiği bu yeni sıvıyla çoğu güçlü maddeyi hızlıca tepkimeye sokup eritebiliyordu. Herkesin içeri sessizce girebilmesi için iki-üç kova üretmişti.

Hiçbir sorun oluşturmadan açabilmişti deliği saniyeler içinde. Genişliği iki kişinin rahatça girip çıkabileceği boyuttaydı. Tam da istediği gibi. Zaferle sırıtacağı zaman değildi şuan Momo'nun. Sona saklamaya karar verdi.

Plana göre takımlara ayrılacaklardı. Ve içeri sırasıyla sızacaklardı. İlk takım olan Tenya ve Ochako içeri intikal etmişti bile. Sessizce içeriyi kontrol edip herhangi bir atağa karşılık verebilmelilerdi. Buyüzden ilk takım onlardı. Çıplak elle dövüşte ön planda oldukları için Deku onları seçmişti.

Yaklaşık 15 dakika olmuştu ve dönmemişlerdi. Telsizlerdende bir haber yoktu. Hiçbir şekilde onlara ulaşılamıyordu. Şimdiye kadar telsizi açmaları gerekiyordu. Yada dönüp orada ne döndüğünü anlatabilirlerdi. Bir terslik vardı.

Her türlü duruma karşı destek olabilmeleri için sekiz numara Jirou ve dokuz numara Tokoyami'de gelmişti.

Jirou kulaklıklarından birini sert betona geçirdi ve dinlemeye başladı.

"İçeride muhtemelen savaşıyorlar. Yüksek desibelli sesler duydum. Düşman ağır olmalı. İkinci grup hemen girse iyi olur."

Deku duyduğu sözlerle Kirishima ve Denki'ye içeri girmesi için izin verdi.

"Jirou-san sesler, seslerden düşmanı ayırt edebiliyor musun?"

"Elbette Midoriya. Beni hafife alma."
Diyerek sırıttı Jirou.

"Anladım. Peki, düşmanın fiziksel özellikleri anlaşılır mı."

"Bedensel özelliklerini yakın mesafeden ayırt edebiliyorum. Fakat onlar evin üst katlarında savaşıyor olmalılar. Çok uzakta kalıyor."

"Ama yinede düşmanın büyük olduğunu söyleyebilirim. Beden olarak normal bir insana göre büyük olmalılar."

"Çok tuhaf.."

Deku hızlıca ihtimalleri düşünmeye başladı. Büyük bedenli bir kötü?.. Ya bir çeşit özgünlükse? Vücutlarına fazladan özgünlük ekleyebilecek birşey. Mesela Muscular'ın kas özgünlüğünü aktive ettiğinde bedeninin otomatik olarak ağırlaşması, büyümesi gibi. Ya Dynamight'ın özgünlüklerdinden biriyse diye düşünmeden edemedi. Tokoyami'de onları dinliyor olacakki fikrini belirtti.

"Bedenen büyük bir kötünün içeride bulunduğunu sanmıyorum. Hepsini tutukladık. Ama... ya kaçmışlarsa? Gelecekleri ilk yer burası olurdu."

"Tokoyami-kun, hepsi yüksek seviye güvenlikli yerlerde tutuluyorlar. Ayrıca uyutulmuşken, kaçmaları imkansız."

"Peki ya birileri tarafından kaçırılırlarsa."

Tokoyami'nin dediğine hak vermiştim. İhtimaller arasındaydı.

Biz Jirou'nun dinlediklerinden birşeyler çıkarmaya çalışırken telsizden Denki'nin sesi geldi. Hepimizinki birbirine bağlı olduğundan herkes hızlıca telsizleri dinlemeye başladı.

"Nomular... arkadaşlar nomuları kontrol altına aldık. Ev boş denilebilir. Deku'yu yanlız bırakmadan toplu bir şekilde girmelisiniz. İstedikleri kişi o. Bize saldırmadılar bile."

Ses kesilmişti. Hızlı ve telaşlı konuşuyordu. Dinlenilebilme ihtimali vardı. Doğru olanı yapmıştı. Fakat Deku'nun takıldığı başka birşey vardı.

"Nomular?... Köklüce yok ettiğimizi sanıyordum. Malzemeleri bile yokken nasıl yaşatabildiler onları. Bu daha fazlası da var mı demek?"

Todoroki onu omuzlarından tuttu ve sarsarak kendine getirmeye çalıştı. Yine mırıldanarak kendini dış dünyaya kapatıyordu.

"Midoriya.. sayıları çok az olmalı. Sakin ol. Halledeceğiz."

Omuzlarını tutan kolları tuttu. İfadesi ciddiydi bir numaranın.
"Tamam sakinim."

Daha sonra kalan beş profesyonel kahramana emir verdi.
"Girelim."

En önde ilerleyecekken Yaoyorozu kolunu tuttu Deku'nun.

"Dur Deku seni korumamız gerek. Geride dur lütfen."

"İstedikleri sensin Midoriya. İzin ver seni koruyalım. Aynı zamanda saldırabileceğimize de eminim."

Onları dinleyip geriledi Midoriya. En arkada kalmışken Tokoyami arkasına geçti. Her taraftan sarılmıştı etrafı.

Karanlıktı içerisi. Nitrogliserin ve toz kokuyordu.
Ağır kimyasal kokuyla burnunu tuttu Todoroki. Rahatsız ediciydi.

İlk kattaki geniş salonu ve mutfağı hızlıca kontrol etmişlerdi. En baştaki Todoroki temiz olduğunu teyit edince herkesi ikinci kata yönlendirdi.

İkinci katta iki gruba ayrılmışlardı. Deku, Tokoyami ve Shoto koridorun solunda kalan odalara bakarken diğerleri sağdakilere bakıyordu. Ellerini çabuk tutuyorlardı, savaşta her saniye bir can kurtarabilirdi.

Deku'yu korumakla görevli olan grup şimdi bir yatak odasının içindeydi.

"Burada uyuduklarını sanmıyorum."
Dedi Tokoyami yataktaki tozu parmağıyla kontrol ederken.

"Demekki burada kalmıyorlar. En başından beri bir tuzak olduğu açıktı."
Dedi Todoroki hiç kullanılmadığı belli olan tozlu dolap kapaklarını açarken.

Onlar etrafı kontrol ederken Deku odada ki kapıyla uğraşıyordu. Neden odanın içinde kilitli bir kapı olsun ki? Uğraşlarıyla kapı açılmayınca diğerleri gibi etrafa göz gezdirmeye başladı.

Komodinin çekmecelerine bakmak için yere çömeldi Deku. Teker teker açıp kontrol etti çekmeceleri. Son çekmeceyi açmak için çekerken metal sesleri duydu. Birşeyler bulabileceğini umarak açtı çekmeceyi sonuna kadar. Boştu..

Elleriyle çekmecenin dibindeki ahşabına dokundu. Odaya göre oldukça temizdi. Hissettiği ince yapıyı ittirebildiğini farkedince çekmecenin ince bir kapakla kapatıldığını farketti.

Birkaç saniyelik uğraşla açılmıştı. İşte anahtarlar. Anahtarı kaptığı gibi hızlıca kilitli kapıya koştu. Anahtar tam oturmuştu deliğe. Tahmin ettiği gibi.

Kapıyı açmasıyla içeriyi görüp donakalması bir olmuştu Deku'nun. Kapının önünde dikildiğini gören diğer profesyonellerde Deku'nun yanına gelmişti.

Todoroki içeride gördüğü manzarayla ağzını kapatmış duvardan destek alarak ayakta durmaya çalışıyordu. Kafasını hemen çevirmiş miğde bulantısını geçirmeye çalışıyordu.

Tokoyami, Todoroki'ye destek olmak için omzunu tutmuş onu sakinleştirmeye çalışıyordu.

"Todoroki!"

"Todoroki, beni duyabiliyor musun?"

Tabiiki iğrenç bir laboratuvarı beklemiyorlardı.

İçindeki bebek nomu kapsüllerini ve Dabi'nin makinelerle hayata tutunmaya çalıştırılan bedeninide.