Bir genç kız uyuduğunda hayatında hiç tanımadığı biriyle tanışır ve rüyasında gördüğü kişiye bağlanır. 2 yıl boyunca aynı kişiyi görmesini normal görmeyen ailesi, psikolojik yardım alması için tedaviye gönderirler, fakat kolyesi sayesinde uyurken ba...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Gözlerimi denizin sesiyle açtım "duru beni duyuyor musun? Eve geldik hadi kalk" diyordu taksideydik başımda deniz vardı hızlıca kendime gelip elimdeki kolyeye baktım duruyordu kolyenin elimde olmasının verdiği rahatlıkla kolyeyi çantama attım.
Taksiden inip temiz havayla buluşunca kendime geldim deniz koluma girip eve yürütürken villanın kapısını güvenlik açtı "hoşgeldiniz deniz hanım" dedi orta yaşlardaki adam "rıza abi bizimkilerin haberi yok tamam mı?" Dedi deniz adının rıza olduğunu öğrendiğim adam kafasını salladı biz içeriye doğru yürüdük ev oldukça karanlıktı deniz sessizce evin kapısı açtı.
"Dua et yakalanmayalım beni evde biliyorlar" dedi fısıldayarak evin içine girdiğimizde topuklu ayakkabılarımızı çıkartıp parmak ucunda yürüdük "odam üst katta" dedi beni elimden tutup karanlıkta yürütürken sadece dışardan giren ışık aydınlatıyordu
Yukarı kata çıktığımızda deniz odanın kapısını açtı içeriye girdiğimizde karşımızda duran kişiyle çığlık attık deniz "anne" dedi karşımızda duran ayla teyzeye ikimize bakınca dikkatlice "duru canım bu ne güzel sürpriz" dedi "evet size sürpriz yapmak istedik" dedim durumu toplamak için ayakta zor duruyordum anlamaması için elimden gelen her şeyi yapıyordum.
"Çok iyi yapmışsınız sizin uykunuz gelmiştir ben sana odalardan birini hazırlayım hemen" dedi odadan çıkarken ayla teyze denizle birbirimize bakıp derin bir nefes verip güldük o sırada telefonum çalmaya başladı çantamdan telefonu çıkardığımda Hazal'ın aradığını gördüm biraz denizin yanından uzaklaşıp telefonu açtım.
"Alo Hazal" "Duru nerdesin iyimisin?" "Denizle tanışmıştın ya bu gece orda kalacağım" "Nerden çıktı şimdi almaya geleceğiz seni" "Hazal ben iyiyim" sesimi daha da alçaltıp.
"Kolye bende aldım" dedim Hazal şaşkınlıkla "Ciddimisin duru inanmıyorum bu kadar çabuk olacağını beklemiyordum" sırada kolyeyi karana yollayıp hayatından tamamen çıkmak vardı veya rüyalarından.
"Sabah erkenden gelirim ben şimdi kapatıyorum" dedim dalgın bir sesle "tamam dikkatli ol olur mu görüşürüz" deyip telefonu kapattı denize dönüp "kusura bakma biraz uzun sürdü telefon konuşmam" dedim.
deniz her zaman ki samimiyetiyle "saçmalama keyfine bak" dedi dolabından bir kaç parça gündelik kıyafet çıkartıp bana uzattı "bu geceki elbiseni giyme yarın bunlardan birini giyersin" elindekileri alıp sarıldım. denizi kısa bir süredir tanıyordum ama kardeşim gibiydi odaya ayla teyze gelip beni kalcağım odaya doğru götürdü
İçimde tuhaf bir his vardı alkolden dolayımı bilmiyorum ama kalbimde sanki bir ağrı vardı birisi eline almış sıkıyor gibi sıcacıktı midem ağrıyordu.
Odanın kapısını açıp "denin için temiz pijama ve havlu bıraktım canım istediğin gibi kullan rahat ol mutfak aşağı katta evin girişinden sağ gidince bir ihtiyacın olursa" dedi ayla teyze "teşekkür ederim ayla teyze size zahmet verdim" dedim utançla "ne demek sende bizim kızımızsın artık hadi yatta uyu iyi geceler" diyerek sırtımı sıvazladı "iyi geceler ayla teyze" dedim.
Ayla teyze giderken odaya girdim ve kapıyı kapattım. Üstümü değiştirip çantamın içinden kolyeyi çıkarttım kolyeyi boynuma taktım 2 yıldır onun boynunda taşıdığı kolyeyi takıyordum şu anda onun kolyesiyle benim kolyem üst üste gelince parlamaya başladı onsuzluk çok zordu ama dayanmak zorundaydım yatağın içine girip uyudum.
Gözlerimi evin içinde ki sese açtım aşağıdan ambulans sesi geliyordu ne olduğunu anlamak için yataktan hızlıca kalktım hava hala karanlıktı camdan bahçeye baktığımda herkesin aşağıda olduğunu gördüm hızlıca üstümü değiştirip odadan çıktım merdivenlerden inerken önümü görmüyordum ama ona rağmen hızlıca indim.
Kapıdan çıktığımda denizle ayla teyze ağlıyordu uğur amca sanki çaresiz gibiydi evin girişindeki rıza abiye arabayı hazırlaması için talimat verdi denizim yanına gidince deniz direk bana sarıldı
"Neler oluyor" diyebildim yanlış bir şey söylemekten çekinerek göz yaşlarının arasında "duru abim uyanmıyor" dedi sesi boğuk çıkıyordu "nasıl uyanmıyor" dedim şaşkınlıkla "bir süredir rahatsızdı annem kontrol için gitmiş ama uyanmamış" dedi bu konuşmadan sonrası çok hızlı gelişti hastaneye gelişimiz acilin önünde bekleyişimiz Hazal'ın beni defalarca araması benim defalarca açmama duvara sırtımı verdim kolyemi tuttum uyanması için dua ettim saatlerce sonunda doktor çıktığında ayağa fırladım.
Aylin teyze "neyi var oğlumun söyleyin" diye haykırıyordu bir anne gözümün önünde yaşarken ölüyordu sanki doktor herkesin yüzüne bakıp "sakin olun lütfen güçlü olmanız lazım şu anda komada ilk olarak bulgulara bakılacak neyden kaynaklı olduğunu alkol kullanıyor muydu ?" Aylin teyze yere çökerken koma geçiremez benim oğlum daha çok genç diye sayıklıyordu
Uğur amca "hayır kullanmıyordu günlerdir evden hiç çıkmadı" dedi titreyen sesini gizlemeye çalışarak çöm ağrıdı kendimi tutamayıp gözümden bir kaç yaş akarken telefonum bir kez daha çalmaya başladı cebimden çıkartıp kimin aradığına baktım Hazal arıyordu o kadar çok aramıştı ki uğur amca doktorla konuşurken biraz uzaklaşıp telefonu açtım.
"Efendim Hazal" dedim bıkkınlıkla "hangi hastanedesiniz" diye sordu direk anlam veremeyerek "sen nerden biliyorsun " dedim şaşkınlıkla "boşver nerden bildiğimi oraya geleceğiz" dedi hastanenin ismini hazala söylerken arkadan doktorun son söylediği şeyle olduğum yerde kaldım telefon elimden kayıp düştü ben durduramadım durduramazdım da.
