Bir genç kız uyuduğunda hayatında hiç tanımadığı biriyle tanışır ve rüyasında gördüğü kişiye bağlanır. 2 yıl boyunca aynı kişiyi görmesini normal görmeyen ailesi, psikolojik yardım alması için tedaviye gönderirler, fakat kolyesi sayesinde uyurken ba...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Neredeyse yeni bölüm atmayalı 1 ayı geçti. Uzun zaman oldu. Şu son 1 ay benim için zordu. Benim tabirimce dünya ağrısıydı. O yüzden bölümün ismini 'Dünya ağrısı' yapıyorum. İyi okumalar
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Duru iyi düşün eğer bir kere bu eli tutarsan bir daha bırakmam." Dedi. Cevabımı vermeden merdivenlerden indi hızlıca. Şimdi cevap vermemi istemiyordu.
Peşinden gittim vakit kaybetmeden. Yemek salonuna girdiğimde Pamir yerine oturmuştu. Maria ile gözlerim birleştiğinde bana sinirli veya kötü bakmıyordu. Karan yoktu dün neler olduğunu bilmiyor ve merakta etmiyordum.
Barlas'da, Hazal'da mutsuz gözüküyordu. Hazalı üzmek istememiştim aslında ama Barlasa o kadar güvenmiştim ki yaptıklarını affedemiyordum.
Pamirin yanına doğru yürüdüm. Sandalye boştu dün ki olaydan sonra kimsenin buraya oturmaması normal geldi. Bakışları beni buldu "cevabımı vermeme fırsat bırakmadın." Dedim sessizce.
Boş sandalyeye otururken ben "Şu an değil" dedi uyarıcı bir ses tonuyla. Yine sadece ismini bilmediğim bir şey içiyordu. Burda çoğu yemeğin ismini bilmiyordum. Kahvaltım geldiğinde önüme döndüm.
✨
Pamir eğitim için sadece izleyebileceğimi söylemişti. Sıkıntıyla oturmuş kılıç dövüşlerini izliyordum.
Bu gün bitmek bilmiyordu. Saatler geçmişti mola verdiklerinde Pamir yanıma geldi. Ayağa kalkıp "ben çok sıkıldım" dedim. Omzunu silkip "cezalısın izle." Dedi. Gözlerimi devirip "bence bana ödül vermelisin." dedim gülerek.
"Öpebilirim istersen" dediğinde yanaklarım utançtan kızardığına emindim. Herkes kendi halindeydi ve kimsenin bize bakmadığına emin olduğumda parmak uçlarıma kalkıp bir anlık cesaretle yanağını öptüm geri çekildiğim.
Pamir gözlerimin içine bakıp gülümsedi "Cezan kalktı bekle." Dedi yanımdan ayrılırken. Zafer kazanmış edasıyla bende gülümsedim. Bu hoşuma gitmişti suyuna gidebiliyordum en azından. Pamir otoriter bir sesle "Ders bitti bu günlük dağılın" dedi. Herkes çıkarken Linya cilveli bir sesle "biraz daha çalışsaydık." Dedi.
