Karanlığın Mafya' sı KARO' ya Karşı

Şimdilik

Gözlerimi açtığımda hastanenin beyaz tavanına bakıyordum. Buraya ne zaman gelmiştim? Niye gelmiştim? Ne olmuştu ki bana? Hiçbir sey yoktu aklımda. Tek hatırladığım Gece' nin bana bir şeyler anlatmasıydı. Gözlerimi sakince odada gezdirmeye devam ettim. Başımı yana çevirince de Gece'yi gördüm.

Yanda kalan koltukta oturuyordu. Üstündeki ceketi çıkartmış koltuğun üstüne atmıştı. Gömleğinin birkaç düğmesi açıktı. Dirseğini koltuğa yaslamış alnını eline koymuştu. Gözleri kapalıydı. Uyuyor diye düşünüp konuşmadım ama derin iç çekiş sesini duyunca yutkunup zar zor ona seslendim.

"Emir..."

Direkt bana baktı.

"Sanem."

Kalkıp yanıma geldi yatağa oturdu. Elini yanağıma koydu sakince okşadı.

"Çok korkuttun beni güzelim."

"Ne oldu ki bana?" dedim kuruyan dudaklarımı güçlükle hareket ettirerek.

Su istemedim ama fark etmişti. Kalkıp yandaki komodinden su doldurdu beni dikkatlice doğrultup içirdi. Tekrar yatınca bardağı bıraktı.

"Güzelim yani..."

"Bilmek istiyorum Gece ne oldu bana."

"Konuşuyorduk. Sonra birden gözlerini kapattın. Neyseki henüz ayaktaydın da bayılacağını fark ettim. Sonra kollarıma düştün işte."

"İlk kez mi bayılan insan gördün neden korktun?"

"Bayılmandan korkmadım aşkım seni kaybetmekten korktum."

"Ne zamandır baygınım?"

"Bilmiyorum ki." dedi ve kolunu kaldırıp saatine baktı. "Saat gecenin 3 buçuğu ama."

"Ne dedi peki doktorlar neyim varmış."

"Stresten olabilir dediler. Seninle bir daha sözlü hiçbir tartışmaya girmeme kararı aldım."

"İsabet olmuş." dedim gülerek.

Bana eğilip dudaklarımdan öptü. Elleri yanaklarımdaydı ve ellerinin sıcaklığı sanki tüm vücudumu kaplıyordu. Ona karşılık vermek istiyordum ama yapamadım sadece gülümsedim. Nefeslerini yüzümde hissettim oda sessizce gülüyordu.

"Neden gülümsüyorsun?" dedi fısıldayarak.

"Sen neden gülüyorsun?" dedim bende aynı ses tonuyla.

Fısıldaşmalarımız devam ediyordu. Konuşurken arada dudaklarıma minik öpücükler konduruyordu. Çünkü hala çekilmemişti.

"Gülümsemen hoşuma gitti."

"Senin gülüşün de benim hoşuma gidiyor."

"Seni seviyorum Sanem."

"Hastanede flörtleşmedik demeyiz." dediğimde ikimiz de gülmeye başladık.

Çekilecekti ama ben kollarımı ona sarınca bana sarıldı oda.

"Serumun var dikkat et." dedi ve boynumdan öptü.

"Yanlış ilaç vermişler doğrusunu kendim buldum."

"Öyle mi hanfendi."

"Öyle."

Gülümseyerek çekildi geri.

"Daha iyi hissediyor musun?"

"Hiç olmadığım kadar."

Birkaç saat sonra çıktık hastaneden. Zaten beni daha fazla orda tutması mümkün değildi. Hastanede oldum olası nefret ettiğim bir yerdi. Arabasına geçtiğimizde başımı onun onzuna yasladım. Güvende ve sıcak hissettiriyordu.