Karanlığın Mafya' sı KARO' ya Karşı

Emir

Birlikte eve girdik önümde yürüyordu. Salona girince babasına baktı bende baktım tabii. Gece gibi sert duran bir adam vardı. Ama çok daha otoriter gözüküyordu. Elini uzattı Gece' ye sıkması için. Gece yandan oraya baktı ama koltuğa geçip oturdu arkasına yaslandı. Ellerini ceplerine soktu babasına bakarak. Bende en köşede kalan yere oturdum hemen. Çok sessizdim zaten. Babası sakin gözlerle beni süzüp Gece' ye baktı.

"Neyin peşindesin? Kim bu? Mafyalardan birisinin kızı falan mı? Başın yanar E- ..."

"Seni ilgilendirmez. Kendi ateşimi de yaktıklarımın ateşini de söndürmeyi öğrendim çoktan."

Konuşmaya devam edecekti ama odaya bir adamı girdi. 

"Gece bey bölüyorum ama acil." dedi nefes nefese. 

Babasının yüzü birden değişti onu duyunca. Gece'den önce atladı söze. 

"Ne bey? Ne bey?" 

Gece'nin nefes sesini duydum. Nefesini dışarı veriyordu. 

"Gece?" diyerek Gece' ye baktı bu kez de. "Beyefendi adınız Gece' mi oldu? Emir'e ne yaptın? İçinde biraz olsun Emir var mı?"

Sessizce dinledi Gece. Sonra sakince iç çekti... tekrar tekrar olduğu gibi...

"Emir' i sen öldürdün. Sen kovdun ya kapından Emir' i baba."

"Ben Yağız' ı kovdum. Gerizekalı Emir kendisi gitti abisinin peşinden."

"Abimi mi kovdun sen? Öyle mi yaptın? Ben hiç öyle hatırlamıyorum baba. Salonun ortasında abimle bana siktir olun gidin o zaman diyen sen değil miydin? Bana baktın. Gözlerime baktın. Gidin dedin. Ben ne yaşadığımı gayet hatırlıyorum."

"Gitmeseydin abinin peşinden Emir. Ben sana dedim ki oğlum bak abinin yolu yol değil. Sen ne yaptın?! YOOK DEDİN!"

"Sen beni hiç insan yerine koymadın ki baba. Düşünmedim mi sanıyorsun? Seni , annemi. Abimle gitmeye karar verdiğimde ben daha 16 yaşındaydım. 16 yaş mı baba? Oturdum odamda yatağa , lan dedim Emir kendine gel düşün oğlum. Gidersen ne olur kalırsan ne olur. Düşündüm de. Annemi düşündüm en çok da. Gitmeyecektim sırf arada kalan annem oluyor diye. Sonra abim geldi odama. Senin hiç yapmadığın bir şeyi yaptı. Beni insan yerine koydu konuştu benimle. Emir bak abim dedi. Benimle gelirsen bu işin sonunda ya sen ölürsün ya da ben. Bizi öylece aralarına almazlar. İkimizden birisinin canını yakar sonra da bizde böyle yapmıştık der öyle kabul ederler. Önünde iki seçenek var oğlum. Ya benimle gel benden sonra kalan ne varsa sahip çık. Ya da babamla kal ailenin gururu ol. Benden sonra kıymete binersin... Sevilirsin..."

Konuşmadı bir süre. Boğazını temizleyerek babasına baktı.

"Düşünürüm dedim çıktı odadan. Düşündüm baba. Sen değil abim gitse. Dünya yıkılsa bana değer vermezdin. Bende abimin peşinden gittim. Ölür de yerine geçerim diye değil abimin yerine ölmek için."

Babası dik dik bakarak dinliyordu... Artık Gece'mi Emir' mi herneyse ona. Gece' nin adının gerçekten Gece olamayacağını tahmin etmiştim zaten de neyse.

"Neden yaşıyorsun o zaman? Bir işe yarayıp ölseydin ya madem amacın zaten oydu." dedi babası birden.

Salonda bir sessizlik oldu bu kez. Gece ne konuşuyor ne tepki veriyordu. Sadece babasına bakıyordu. Üzgün mü diye gözlerine baktım. Sanki perde inmişti gözlerine hiçbir duygusu belli olmuyordu. Sakince elini tuttum. Kavradı oda elimi. Bana baktı bu kez. Bakışları hiç değişmeden babasına döndü.

"Çok istemiştim. Olmadı." dedi sakin bir sesle.

O kadar içten söyledi ki yalan olmadığının farkındaydım. Gerçekten abisi için ölmek istemişti...

"Abimin bir hayatı vardı. Onu seven bir kız vardı. O yüz vermedi gerçi kıza ama seviyorlardı birbirlerini görüyordum. Güçlüydü sözünü dinletiyordu. Acemi davranmıyordu. Dedem gibi bir adamdı abim. Insanların yarasına tuz basmazdı Erdemliydi. Sana hiç çekmemiş."

Bu kez de babası sustu. İçimden ufak bir kahkaha atmak geçti ama yapmadım.

"Peki ya sen?" dedi bu kez ama susamadı yine. "Sen çekmiş misin dedene? Dedeni bu kadar seviyordun da niye gidip Gece oldun? Deden Emir olsun adı demişti."

"Çünkü ay güneşten daha cüretkar. Bak karanlığa herkes korkuyor. Herkes sessiz. Tıpkı karşımda olduğu gibi. Abimin bir sözü vardır. Ya dövme ya öldür. Gündüz o kadar cesur olamazsın. Ama gece öyle değil. Gece her şeyi yapabilirsin. Gece her şeyi yapabilir."

"Emir olarak bir halt değilsin yani."

"Emiri bir köşeye atan sensin. Bende Emir'i arama. İçimde kırıntısı bile yok. O elinin tersiyle vurup sen benim oğlumsun olabilir dediğin çocuk değilim artık. Gece' ye de yapsana aynı muameleyi hadi."

"Adın değişti diye karakterin değişti mi sanıyorsun sen? Hala aynı adamsın Emir. Eğer olmasaydın ben bu eve giremezdim. İçten içe eve dönmek istiyorsun dimi? Dönemezsin."

"Seninle aynı masada yemek bile yemem ben. Aynı eve girmek ne demek. Benden uzak ol baba. Ne seni ne de annemi özlüyorum. Ben bu hayatta tek bir insanı özlerim artık oda bu kız." dedi parmağıyla beni göstererek.

Oraya baktım masum masum... çok fazla atışıyorlardı. Aralarında fazla sessiz kalmıştım. Babası da bana baktı haliyle.

"Niye? Neyin bu kız senin?"

"Bir şeyim değil. Ama seviyorum. Bak sen babamsın ama kızıma laf edersen seni öldürürüm. Senden değerli benim için."

"Kızına bir de baak baak! Paşamıza bak. İsmin Gece olunca sana bir yürek gelmiş. Ama unuttuğun bir şey var Gece bey. O böbürlenerek anlattığın deden var ya. Onun oğlu sen değilsin benim."

"Keşke biraz belli etsen de söylesek bizde senin gibi. Cüneyt Akay' ın oğlu Erman Akay desek gururla. Ama ne diyorlar bilmek ister misin?"

"Ne diyorlarmış?" dedi babası gözlerini devirerek.

"Bakıyorlar şöyle bi abimin mezarına. Haa diyorlar Cüneyt beyin torunu bu zaten , soyadı Akay bunun. Normal. Bir kişi de çıkıp Erman'ın oğulları bunlar demiyor. Abimle gururlanan herkes dedemi anıyor seni değil."

"Abin ne yapmış lan gururlanacak? Beline silah takmış da adam olarak mı ölmüş?" dedi babası küçümser şekilde.

Bu kez sinirlenmişti Gece. Elini koltuğa vurdu.

"SEN NE YÜZSÜZ BİR ADAMSIN LAN! BENDE ALMIŞIM KARŞIMA BABAM DIYE SAYGILI KALMAYA ÇALIŞIYORUM!"

Ayağa kalktı bu kez. İşaret parmağını babasına çevirdi.

"BENI SEVMEK ZORUNDA DEĞİLSİN!  ELI KANDAN ÇIKMAYAN BIR ADAMA SAYGI DA DUYMAK DEĞİLSİN!  AMA ABIME SAYGISIZLIK EDERSEN SENI ÖLDÜRÜRÜM!  O ADAM KÜÇÜK BIR KIZ ÖLMESİN DIYE KENDİSİNİ KURŞUN ÖNÜNE ATTI! DEDIN YA BİZE! KANLI ELLERINIZI KENDİNIZ TEMİZLEYİN DIYE!"

Elini kendi dizine vurdu Gece sürte sürte.

"BİZ O KANI ÜSTÜMÜZE BILE SÜRER TEMIZLERIZ! AMA SEN KALBİNİN PİSLİĞİNİ TEMIZLEYEMEZSIN! ABIM SENDEN ÇOK BABA OLDU BANA! BIRAZ UTANMAN OLSUN! KALK SİKTİR GİT EVIMDEN!"

Nefes nefese kalmıştı. Her bağırdığında resmen ev titriyordu. Bende dahil. Bir Gece' ye bir de babası Erman'a baktım. Gece bundan nefret edecekti belki ama... aynı bakıyorlardı. İkisinin de nefret dolu bakışları tıpa tıp aynıydı...