Abimle çıkıp istediği gibi eve döndük. Gece de bize zorluk çıkartmadı. Belli ki ben mutlu olayım istiyordu. Eve girer girmez kalbim hızlanmaya başladı. Abimin kolunu sıkıca tutup onu durdurdum. Oda bana bakıp gözlerimdeki endişeyi görünce hiçbir şey demeden beni koluyla sardı. Sırtımı okşadı ve sakinleşmemi sabırla bekledi. Ben biraz daha iyi hissettiğimde birlikte içeriye girdik. Bana bir kez bile babalık yapmamış olan babam koltuğa kurulmuş rahat bir şekilde bekliyordu. Bana baktı başını kaldırıp. Abimle çok benziyorlardı. Konuşamıyorum sadece onun yüzünü inceliyordum. Ayağa kalkıp bir yabancı ile selamlaşırcasına elini uzattı bana. Tereddüt etmeden sıktım.
"S-sanem..." dedim zar zor çıkan sesimle.
"Kızımı tanıyorum." dedi oda.
Nerdeydin şimdiye kadar demek geçiyordu içimden ama belki konuşur bir özür diler diye sustum. O ise sadece beni inceliyordu.
"Annene benziyorsun." dediğinde yüzümde bir tebessüm belirdi ama uzun sürmedi ben daha tek kelime edemeden "Malesef." diye ekledi.
"Annemi sevmiyorsun anlaşılan."
"Sevmiştim. Çok hemde."
"O yüzden mi onu bıraktın? Peki ya bizi? Bizi hiç sevdin mi?"
Bu ani çıkmışımdan rahatsız olmuştu belliydi. Abime kaydı gözleri.
"Kardeşin bana çok dolu anlaşılan."
Abim sakince başını salladı.
"İnsan yıllar önce kendisini köşeye atıp giden babasının küstah hareketlerine sakin kalamıyor haliyle." dedi.
"Ben sizi atmadım. Sizi arayan bendim. Anneniz o mafya herife gitmeseydi sizi alırdım. Ben sizden kaçmadım sizi kovalıyordum. Ama anneniz olacak kadın önüme öyle bir duvar koydu ki. Daha ileri gidemezdim."
"Kim o mafya adam?" dedim direkt.
Ama abim net bir şekilde araya girdi.
"Canın çocuklarından değerliydi yani." dedi.
Babam bu kez cevap vermedi. Ama gözlerinde bir şeyler vardı. Yalan söylediğini düşünmüyordum. Tebessüm edip elimle koltuğu gösterdim.
"Biraz hasret giderelim mi?"
Babam da gülümseyip oturdu.
"Gel bakalım yanıma biraz konuşalım."
Gülümseyip yanına oturdum. Abim biraz ikimizi izledi sonra da mutfağa gitti. Zaten Karo nun geri kalanı da mutfağa atmıştı kendini. Ben babamla konuşurken Gece'nin ne yaptığından hiç haberim yoktu ama aklım hep ondaydı.
Geçmişi hiç açmadan şu anki hayatlarımızı konuştuk babamla. Güzel bir işi vardı. Yeni bir ailesi ve iki minik kızı vardı. Hayatında bide yer olmadığı aşikardı. Hastalığımı sordu. İyileştim çoktan dedim , yalan söyledim. Benimle uğraşsın , bana acısın istemiyordum. Gece bana yetiyordu hayatımda başka bir erkeğe gerek yoktu. Sonra birlikte yemek yedik. İlk kez babama ayıp olmasın diye dikkat ederek oturdum o sandalyede. Abim de ilk kez baştaki sandalyede oturmuyordu. İkimiz de gergindik. Abim bana ben abime bakıp durduk. Neyseki Karo vardı da biraz yüzümüzü güldürdüler.
Ayaz hariç tabi... benimle konuşmuyor yüzüme bakmıyordu. Birkaç kez laf attım ama pas vermedi. Duymazdan , görmezden geliyordu beni. Öfkesine anlam veremiyordum. Sırf onu sevmedim diye miydi? Yemekten sonra babam gitti... Aslında hiç babam olmamıştı sadece uğrayıp gitti. Yemekte Gece' den konuştuk.
Abim beni babamla tanıştırmak değil Gece' den uzaklaştırmak istemiş. Babamın Gece' den haberi bile yoktu. Gelip istesin diyecek bir adam da değildi zaten. Bize sahip çıkmak gibi uğraşları yoktu. Babam gittikten sonra salona geçtik. Rüzgar ve Onur mutfağı topluyordu. Abim bana baktı ama konuşmadı. Sanırım kızmamı bekliyordu önce. Ona bakıp tebessüm ettim.
"Niye yalan söyledin?"
"Söylemesem gelir miydin?"
"Gece' ye de söyledin abi. Şimdi ne demeyi düşünüyorsun ona?"
"Bizi yine terk etti de. Sözünde duracak bir adam değil zaten benim babam de."
"Peki." dedim hiç uzatmadan.
Yandan Ayaz'a baktım yine. Bakışlarımdan rahatsız oldu sanırım. Cebinden sigara paketini alıp kendisini dışarıya attı. Yandan abime bakıp direkt peşinden gittim onun. Bana bakıp önüne döndü sigarasını yaktı. Sakince içine çekti. Yokmuşum gibi davranıyordu. Yine.
"Ayaz niye böylesin? Ben sana ne yaptım?"
Bana baktı bu kez.
"Sanem bana bir şey yapmadın kızım sen ne yaptıysan kendine yaptın. Öyle adamların birtanesi olmaz. Başta özel hissettirir iyi hissettirir sonra metreslerine yetişemezsin. Aza yetinen birisi olsa mafya mı olurdu?"
"Gece öyle birisi değil seviyor beni , hissettiriyor. Hemen nefretle bakma hepsi aynı olmak zorunda değil."
"Hayır yavrum hepsi aynı olmak zorunda. Onların hepsi aynı bok. Anlamıyorsun işte. Çok mafya gördüm Sanem hepsi masasına oturunca sakinler ama bir ters kelime et bakıyım. Gece' nin gözlerinde bir kez alevleri gördüğünde beni anlarsın. Ama çok geç olur."
"Bana zarar verir diye mi korkuyorsun?"
"Sanem korkmak ne kelime. Ödüm kopuyor. Aklım hep sende. Buna aşk de sevgi de bilmiyorum artık ne dersen de. Ama ben seni düşünmekten uyuyamıyorum. İyi mi ? O herif bir şeylere zorladı mı? Yaşıyor mu? "
"Merak etme ben iyiyim Ayaz. Asla düşündüğün gibi şeyler olmuyor. Beni işlerine bulaştırmıyor."
"Daha ne kadardır tanıyorsun da güvendin ki Sanem? Birkaç gün yetiyor mu birisini tanımana. Bak onlar manipülatif insanlar şu an toz pembe geliyor olabilir her şey. Çünkü senden sıkılmadı hala zevk alıyor. Özür dilerim ağır konuşuyorsam ama gerçek bu. Yakında başka bir kız görür hoşlanır unutur seni. Senden önceki hayatını biliyor musun onun?"
"Sen beni ne kadardır tanıyorsun da sevdin?"
"Senin beni tanıdığından çok daha uzun bir süredir tanıyorum ben seni. Abinle geçti çocukluğum. Ben seni çok fazla gördüm belki hatırlamıyorsun ama ben senin hep etrafındaydım."
"Ayaz... Ben Gece' nin geçmişini biliyorum merak etme."
"Neymiş geçmişi çok merak ettim."
"Abisini kaybetmiş. Babası öyle sahip çıkan birisi değil."
"Bu yüzden ona sempati duyuyorsun ya zaten. Aynı hissettiriyor dimi. İkimizin de babası yok sayılır biz birirmizi anlarız beni anlar diyorsun."
Cevap vermedim bu kez. Sessizce yüzüne bakmaya devam ettim.
"Umarım düşündüğün gibidir Sanem. Sırf sen seviyorsun diye aranıza girmeyi kendime hak göremiyorum. Ama aklım hep sende. Bir gün sana zarar vereceğine de adım gibi eminim. Şu an belki katlanabilirsin gibi geliyordur ama öyle adamların sinirleri de yaptıkları işler gibi kötü oluyor. Önünde duramıyorsun. Ben o herifin sana zarar verip sonra da karşına geçip. Sanem özür dilerim sinirle oldu kendime hakim olamadım demesini istemiyorum. İşler geç olduğunda yanında olmak istemiyorum. Şimdiden korumak istiyorum seni. Güzelim... kıvılcım görsen aklın uçar sorsam ateşle oynuyorsun. Yapma. Beni falan siktir et kendini düşün ve yapma. Bu aşk değil. Senden güçlü diye gözün boyanıyor. Hangi seven gelip sevdiği kızı arkadaşlarının yanından zorla aldırır. Biraz düşün."
Cevap vermemi beklemedi. Sigarasını içine çekerek önüne döndü. Sonra da ben sessizce yanında dikilirken sigarasını içmeye devam etti. Cevap vermeyeceğimi oda çok iyi biliyordu. Sigarasını bitirince dumanı son kez üfleyerek bana baktı.
"Senden uzak durma çabam nefretimden değil üzülüyorum sadece hem benimle olmamana hem de durumuna. Ama aklın başına gelir de dönersen ben her zaman seninim Sanem. Benim sevgim sahte değil ben seni seviyorum bunu unutma."
Omzumu sıvazlayıp içeriye gitti. Sessizce karşıya bakıyordum. Çitlerin üstündeki desenleri ezberlemek üzereyken beni kendime getiren Gece' den gelen mesajın bildirim sesi oldu...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Karanlığın Mafya' sı KARO' ya Karşı
أدب المراهقين"Ölen ben olsaydım kimsenin zoruna gitmezdi."
