Yavaşça belini salla 'Sunki

kaçırılma

Yemekler yenmişti ve artık kalkma vakti gelmişti. Riki nin önemli bir işi çıktığı için o erken gitmek zorunda kalmıştı. Üvey babamın arabasına bindik. Oğlu kullanıyordu.

Arabayı çalıştırıp gaza bastı. Arada bi aynadan bana bakıyor yoluna devam ediyordu. Evin önünde durdugumuzda annemle üvey babam indi.

Anneme korku dolu gözlerle baktı.

"Jino, Sunoo yu stüdyoya bırakıver hadi."

"Yok anne ben stüdyoya gitmiyorum nereden çıkarıyorsun böyle şeyleri. Ahahha"

Tam kapıyı açıp inecekken kilitli olduğunu fark ettim. Aynadan ona baktığımda sırıttı.

"Hadi bakalım götür sen bu deliyi."

"Tamam annecim ben götürürüm onu."

Direkt gaza bastı.

"Aç kapıyı aç! Nereye götürüyorsun beni!! Açsana ulan!"

Hemen telefonumu çıkarıp polisi aricaktim. Ama çekmediğini fark ettim. Ormanlık yola girene kadar aklım neredeydi acaba. Yolun başında durduk. Arabanın kapısı açıldı.

Fırsat bu fırsat deyip kapıyı açtım. Ama dışarı çıkamadan içeri atılmam bir oldu.

Herkes arabay bindiğinde gözlerim şokla açıldı. Riki den hamile olduğunu iddia eden kız ve doktor vardı. Hay aminakoyim bir bu eksikti. Doktor bana dönüp sırıtmaya başladı.

"Ne o Sunoo beni gördüğüne sevinmedin mi?"

"Orospu çocuğu."

Fısıldadım. Jino yine arabayı çalıştırdı ve gitmeye başladık. Yeter amk her şey benim başıma geliyordu!

Ormanlık alanın içine girdiğimizde artık iş ciddiye binmişti. Beni neden kaçırdıklarını sorup duruyordum.

Kız en sonunda bağırmıştı.

"Eh yeter be! Bi susmadın!"

"Bak bak minim orospumuza bak sen. Ne o? Karnindaki bebegin kimden olduğunu bilmediğin için mi benim eşime iftira attın!"

Bağırmamla Jino arabayı durdurmuştu.

"İkinizde susun! Yoksa sizi şuradaki uçurumdan aşağı atarım!"

Acaba acil aramalar için telefon çekmesine gerek var mıydı?

Telefonumu açıp oynamaya başladım. Oyun oynuyordum ki benden süphelenmesinler.

"Ne o? Şimdi de oyun mu oynuyorsun? Azıcık telaş yap!"

Kızın sesi sinirime batıyordu. Jino kapıyı açıp dışarı çıkmıştı. Hava almak istercesine.

Bende kızı saçından tuttuğum gibi arabanın dışına çıkardım. Direkt onu yere atarak sırtına tekme atmaya başladım.

"Bana bulamayacaktın kızım. Ben Park Yuna nin oğluyum. İstersem seni burada bile sikerim!"

Kız ağlamaya başlamıştı. Jino gelip beni yana doğru attı. Ardından kıza baktı.

"Minseo iyi misin?"

İşte o an aklıma dank etti.

"Yoksa sen! Jino! Bu kızın karnındaki bebek senin mi yoksa? Onu bu kadar önemsediğine göre."

Gülmeye başlamıştım. Doktor gelip beni arabaya bindirmişti. O an aklıma kacabilecegim gelmişti ama ben im sinirden gözüm dönmüştü, ki aklıma dahi gelmemişti kaçmak.

Jino tekrar arabaya binmişti. Herkes bindiğinde yine araba çalışmıştı.

Telefonumu alıp acil arama yapmaya başladım. Çekmiyorken aramak saçmalıktı ama bir umut işte.