ភាគទី : 14 》[ ខ្ញុំនឹងទទួលខុសត្រូវ ]
#VHope
____________
ថេយ៉ុងត្រូវមួយកំភ្លៀងនៅតែមិនព្រមស្វាង អារម្មណ៍មានតែពាក្យថាចង់និងចង់តែមួយមុខគត់ អស់ពីដោះអាវខ្លួនឯង ដៃក៏រវាមលូកទាញសំឡុះអាវរបស់ហូប៊ីចេញទៀត ឃាត់មិនស្ដាប់សោះ
《លោក..លែងខ្ញុំ មនុស្សឆ្គួត ហ្ហឹក...》ដៃតូចៗប្រឹងរុញច្រានឲ្យមានគម្លាត មិនចង់ឲ្យគេលូកលាន់តែកម្លាំងក៏មិនអាចទប់ទល់ឈ្នះគេដែរ ដៃក្រាស់រ៉ាវលូកចូលអាវច្របាច់សាច់ទ្រូងខ្លាំងៗតាមអារម្មណ៍
《អ្ហឹមម...ខ្ញុំស្រលាញ់ហូប៊ី..អ្ហាស..》ច្រមុះអោនស្រង់ក្លិនគល់.កមិនឈប់ឈរថែមទាំងខាំបង្កើតស្នាមត្រាក្រហមជាំទៀត នាយរុញកាយតូចថយក្រោយតាមជំហានបន្តិចម្ដងៗរហូតដួលលើសាឡុង
《ជួយ...អឹមម...》រកនឹងស្រែកឲ្យគេជួយក៏ត្រូវរាងក្រាស់ថើបបំបិតមាត់ជាមុន គេពូកែណាស់ស្នាមថើបរបស់គេផ្អែមហើយក៏ទន់ភ្លន់ នាយសង្ហានេះត្រូវថ្នាំឬបន្លំយកខ្លួនប្រាណគេពិតមែន
《ខ្ញុំ..អ្ហឹស...ទ្រាំលែងបានហើយ សុំទោស》ថេយ៉ុងចាប់សម្រាតខោរបស់រាងតូចដល់កជើង រាងកាយល្វែងក្រោមដ៏ល្វត់ល្វន់បង្ហាញពេញភ្នែក រាងតូចសែនខ្មាស់អៀន ទឹកភ្នែកស្រក់ជោគផែនថ្ពាល់រលោងដោយក្ដីឈឺចាប់ ស្មានមិនដល់ថាគេហ៊ានធ្វើបែបនេះសោះ
《ហ្ហឹក..លោកកុំអី..អ្ហា៎ស..ឈឺ》រកនឹងឃាត់មិនទាន់ផុតផងក៏ត្រូវរបស់រឹងស៊កបញ្ចូលច្រកស្នេហ៍យ៉ាងតក់ក្រហល់បាត់ទៅហើយ ទាំងស្ងួតទាំងតឹងណែន រាងក្រាស់ក៏ពិបាកដែរ
《សុំទោស..ហូប៊ី ខ្ញុំក្ដៅណាស់ ខ្ញុំពិបាកទ្រាំ អឹស..》រាងក្រាស់ចាប់ផ្ដើមធ្វើចលនាសម្រុកយឺតៗសិនទាំងដែលខ្លួនឯងទ្រាំសឹងតែផ្ទុះ តណ្ហាវាដឹកមុខលុបបាត់ភាពជាសុភាពបុរសអស់រលីង ណាមួយក៏ស្រលាញ់ហូប៊ីស្រាប់ផង
《ឈឺណាស់..ហ្ហឹក..លោក អ្អា៎សអឹស..》
《អឹមម..ស្រួលណាស់ហូប៊ី》អ្នកក្រោមឈឺដូចគេចាប់ហែកខ្លួនជា2 ចំនែកអ្នកលើសុខស្រួលតែម្នាក់ឯង ដៃតូចប្រឹងខ្ញាំស្មានាយវិញទប់ទល់ការឈឺចាប់ ទោះបីជាគេត្រូវអ្វីមកឬមានបំណងតែខ្លួនពិតជាឈឺចាប់ ខឹង ស្អប់នាយខ្លាំងណាស់
