Office 322

10. A&A

Αριάδνη

" Έχεις προβλήμα το ξέρεις, έτσι; " Η φωνή του με έκανε να σηκώσω το κεφάλι μου από το έγγραφο που μελετούσα. "Αυτό το ντουλάπι θα χρειαστεί ώρες για να καθαριστεί - έχεις συρρικνώσει τρεις βιβλιοθήκες σε ένα ράφι."

Πραγματικά έκανα ό,τι μπορούσα για να βάλω ένα είδος τάξης στο χάος μου, αλλά όλα κατέληγαν σε χειρότερη κατάσταση από ότι ήταν πριν. Βιβλία πάνω σε βιβλία. Και πράγματα που αρνιομουν να πετάξω γιατί μπορεί να ερχόταν η στιγμή που ίσως θα τα χρειαζομουν.

" Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί κρατάς την παλιά έκδοση αφού δίπλα έχεις την καινούρια..." Ακούστηκε η φωνή του Αχιλλέα μέσα από την μικρή αποθήκη, με την πόρτα ανοιχτή πίσω του.

Ψυχραιμία Αριάδνη. Ανάσες και θετική σκέψη.

"Συνειδητοποιείς ότι αν αυτή η πόρτα του ντουλαπιού κλείσει τότε θα κολλήσεις εκεί μέσα, έτσι δεν είναι;" Δεν μπορούσα να συγκρατήσω το χαμόγελο στο πρόσωπό μου καθώς τακτοποιούσα μερικά από τα προσωπικά μου αντικείμενα που εκείνος πετούσε.

Η πόρτα της αποθήκης άνοιξε ελαφρά και εμφανίστηκε το πρόσωπο του Αχιλλέα. "Εννοείς ότι ο Στέλιος δεν έχει έρθει ακόμα να φτιάξει την πόρτα;" ρώτησε με χλευασμό. " Εγώ όταν τον φωνάζω, πάντα έρχεται και μου φτιάχνει τις ζημιές. "

" Πότε να προλάβει αφού του τηλεφωνείς κάθε τρεις και λίγο ακόμα κι όταν η κορνίζα στο γραφείο σου είναι στραβή ", αποκρίθηκα.

Το είχαμε εμπεδώσει αρκετά καλά ότι ο κύριος 'τέλειος ' δεν δέχεται ακαταστασία.

Ήταν πάντα άψογος. Από τα μαύρα γυαλιστερά παπούτσια εργασίας του, μέχρι τα κοντά ξανθά μαλλιά του που έλαμπαν από τελειότητα. Δεν φορούσε ποτέ έγχρωμο κοστούμι, μόνο μαύρο ή άσπρο. Και κάποιες φορές όταν δυσκολευόταν να διαβάσει κάτι, φορούσε γυαλιά με μαύρο σκελετό. Είχα την υποψία ότι δεν του άρεσαν καθόλου αφού μπροστά μου απέφευγε να τα φοράει.

Αλλά ήταν τόσο όμορφος και σέξι. Τα γυαλιά άλλοτε του έδιναν ένα τόνο αυστηρότητας και άλλοτε τον έκαναν να μοιάζει με ένα ντροπαλό σπασικλακι.

Η ώρα είχε περάσει τις οχτώ. Όλοι οι άλλοι είχαν αρχίσει σιγά σιγά να φεύγουν, το γραφείο άδειαζε νωρίς, καθώς ήταν Παρασκευή απόγευμα.

Σε κάθε τέλος της εβδομάδας, έφευγα με ένα χαμόγελο στα χείλη. Μου άρεσε η δουλειά μου. Να δουλεύω με τους νόμους και να φτιάχνω λόγους υπεράσπισης και να αναλύω στοιχεία με βάση αυτούς. Αυτό που δεν μου άρεσε ήταν το συγκεκριμένο άτομο.