Office 322

36. Αριάδνη

_______________Αριάδνη______________

" Τι έπαθες; Γιατί σταμάτησες;"

Η φωνή της Στέλλας κουδουνιζε στα αυτιά μου. Έστεκα αλαλη στη μέση του δρόμου να κοιτάζω λίγα μέτρα μακριά το ξανθό κεφάλι του να κουνιέται πέρα δώθε από το γέλιο. Και ένα επίσης, ξανθό κεφάλι απέναντι του να συμπάσχει μαζί του.

Ένιωσα να ποδοπατούνται η καρδιά  και τα συναισθήματα μου. Θόλωσα από  οργή. Τα λόγια του Στρατή έπαιζαν σαν χαλασμένο γραμμόφωνο στα αυτιά μου.

Σε κοροϊδεύει. Σε κοροϊδεύει. Σε κοροϊδεύει.

Είχε στοιχειώσει τις σκέψεις μου και έδρασα παράτολμα πετώντας τις σακούλες στο δρόμο και πλησιάζοντας το καφέ που ήταν ντυμένο με μωβ  λουλούδια.

" Αριάδνη; Πού πηγαίνεις;" Το χέρι της φίλης μου στον αγκώνα μου δεν με εμπόδισε να φτάσω στο στόχο μου.

" Γεωργίου;"

Ναι. Ούτε εγώ το περίμενα να εμφανιστω μπροστά του όταν είναι δίπλα του εκείνη. Αλλά δεν θα ήμουν μόνο εγώ η ηττημένη σε αυτή την υπόθεση.

" Σε είδα και δεν άντεξα να μην σε χαιρετήσω και επί τη ευκαιρία να γνωρίσω και τη μνηστή σου." Εξήγησα αθώα και με ναζιαρικη φωνή.

" Εσύ είσαι η Αριάδνη;" Με ρώτησε εκείνη όταν ο Αχιλλέας δεν έκανε κίνηση να μιλήσει.

" Με ξέρεις; "

" Ο Αχιλλέας μου έχει πει πολλά για εσένα."

" Αλήθεια;" Γύρισα και τον κοίταξα. " Για εσένα δεν έχει πει τίποτα."

" Δεν έτυχε" αρκέστηκε να πει εκείνος συνοφρυωμενος.

" Είμαι η Στέλλα Αρσενίου." Σηκώθηκε και έτεινε το χέρι της να ανταλλάξουμε χειραψίες.

" Αριάδνη Ιωάννου, δικηγόρος! Αν με  χρειαστείς  ποτέ με το διαζύγιο σου, μην διστάσεις να επικοινωνήσεις." Άφησα στο χέρι της την κάρτα μου.

" Τι εννοείς; Αστείο ήταν;"

" Αριάδνη!" Φώναξε αυστηρά ο Αχιλλέας και με κεραυνοβόλησε με ένα βλέμμα που έλεγε να μην συνεχίσω να μιλάω.

Αλλά όχι. Θα τον ξεμπροστιαζα να τον εκδικηθώ και εγώ. Έπρεπε μια φορά να φερθώ εγωιστικά.

" Δεν ήταν αστείο γλυκιά μου. Να σου συστηθω καλύτερα λοιπόν. Ήμουν η κοπέλα του κυρίου από εδώ. Όσο εσύ τον περίμενες στο σπίτι, εμείς πηδιομασταν!"

" Αριάδνη, σταμάτα!" Με άρπαξε από το χέρι και με τράβηξε μακριά από το καφέ και τα μάτια του κόσμου. Πίσω μου η Στέλλα φώναζε και εγώ τον στόλιζα με όλα τα επίθετα του Μπαμπινιώτη.