Office 322

57. Αριάδνη

Αριάδνη

" Πού πηγαίνουμε;" Έσπασα τη σιωπή που μας ακολουθούσε απ' όταν φύγαμε από το νοσοκομείο.

" Σπίτι" απάντησε μονολεκτικά. Δεν ξέρω τι του συνέβη αλλά μετά τον υπέρηχο που μου έκανε ο γιατρός και μας έδειξε το μωρό μας, σοβαρεψε απότομα και δεν μιλούσε παρά μόνο μερικές κοφτές λέξεις και όταν ήταν απαραίτητες.

" Στο σπίτι μου θα με πάς!"

" Γιατί; Αριάδνη --" άρχισε να εναντιώνεται στην απόφαση μου αλλά τον διέκοψα.

" Τα πράγματα μου είναι εκεί όπως και ο Σουγκαρ. Δεν είμαι σε θέση να τα μεταφέρω σήμερα."

Κούνησε καταφατικά το κεφάλι του. " Έχεις δίκιο. Θα μείνουμε σπίτι σου απόψε και αύριο θα βάλω κάποιον να τα μεταφέρει."

" Συμβαίνει κάτι;" τον ρώτησα τελικά και έπιασα το χέρι του που ήταν πάνω στο λεβιέ των ταχυτήτων. " Είσαι σιωπηλός από τότε που φύγαμε από το νοσοκομείο."

" Όχι, όλα είναι μια χαρά. Εσύ έχεις κάποιο παράπονο;"

" Τίποτα που να μπορώ να σκεφτώ αυτή τη στιγμή."

" Ωραία."

" Ωραία."

" Θα σε αφήσω στο σπίτι και θα πρέπει να πάω στο γραφείο. Έχω καλέσει την Στέλλα να έρθει να σου κάνει παρέα. "

" Εντάξει."

......

Μπήκαμε μέσα στο σπίτι και κατευθύνθηκε στο υπνοδωμάτιο για να μου φέρει καθαρά ρούχα. Με άφησε να τον περιμένω στο σαλόνι εκεί που καθόταν ο Σουγκαρ και ζητούσε απεγνωσμένα τα χάδια μου. Δυστυχώς τώρα με την εγκυμοσύνη ο γιατρός  απαγόρευσε τα κατοικίδια μέσα στο σπίτι οπότε θα πρέπει να τον έχω μόνιμα στο μπαλκόνι ή να τον αφήσω σε κάποιον άλλον να τον προσέχει προσωρινά.

" Αριάδνη, τι είναι αυτά;" Ο Αχιλλέας επέστρεψε κρατώντας στα χέρια του μερικά ρούχα που σίγουρα δεν ήταν δικά μου και ήταν φανερά εκνευρισμένος. Ο Σουγκαρ άφησε το πλευρό μου και κάθισε δίπλα από τα πόδια του.

" Ρούχα είναι" απάντησα και εκνευρίστηκε ακόμη περισσότερο.

" Το βλέπω. Γιατί υπάρχουν στην ντουλάπα σου ανδρικά ρούχα;"

" Μήπως είναι δικά σου και τα πήρα κατά λάθος μαζί μου;"

" Με δουλεύεις; Αυτά δεν είναι δικά μου" φώναξε και τα πέταξε με δύναμη κάτω. " Ποιος ήταν εδώ;"

" Μην με ταράζεις. Μόλις γυρίσαμε από το νοσοκομείο. "

" Εσύ όμως μπορείς να μου σπας τα νεύρα. Γαμω την τύχη μου! " Βλασθημησε και χτύπησε την γροθιά του στον τοίχο.

" Αχιλλέα συνελθε! Δεν ήταν κανένας εδώ. Δεν είπαμε ότι θα κάνουμε νέα αρχή και θα είμαστε πιο λογικοί;"

" Το είπαμε αλλά πριν δω αυτά."

" Λογικά του ξαδέρφου της Στέλλας θα είναι. Ηρέμησε και μην φαντάζεσαι πράγματα."

"Τόσο πολύ χάρηκε η φίλη σου που χωρίσαμε που σου γνώρισε τον ξάδερφο της; Σε παρηγόρησε καλά; "

" Είσαι ηλίθιος!" Του γύρισα την πλάτη και μπήκα στο δωμάτιο  να πετάξω τα βρώμικα ρούχα μου.

" Έχει ξεχάσει κι άλλα πράγματα του;" Με ακολούθησε στο μπάνιο.

" Μπορεί. Δεν ξέρω, ψάξε!" Τον ειρωνεύτηκα και γδυθηκα.

Το στόμα του έμεινε ανοιχτό και τα μάτια του κατηφόρισαν στο κορμί μου. Κοίταξε λαίμαργα το σώμα μου σαν να μην το είχε ξαναδεί. Είχε περάσει καιρός από την τελευταία φορά που τα κορμιά μας αγγιχτηκαν και η λαχτάρα έκανε το στομάχι μου χαμηλά να σφίξει από ενθουσιασμό.  Τον ήθελα πολύ αλλά ήταν ανόητος. Αυτή τη φορά όμως θα υποχωρούσα για το μωρό μας και την αγάπη μας.

" Λοιπόν, θα έρθεις ή θα κοιτάς μόνο;"

Μουρμούρισε κάτι ακατάληπτο ενώ εσφιγγε τα χέρια του και βγήκε από το μπάνιο χτυπώντας την πόρτα με δύναμη.

" Καλά, εσύ χάνεις!"

.....

Πλησιάζουμε στο τέλος και τα κεφάλαια είναι μικρά!

Επίσης, έχουν ανέβει διορθωμένα 3 κεφάλαια στην ιστορία " Στη φωλιά των Δράκων"