Office 322

58. Αριάδνη

Αριάδνη

Είχε περάσει μία ώρα από τη στιγμή που είχα τελείωσα το μπάνιο μου και είχα βρεθεί στην κουζίνα να ετοιμάζω κάτι πρόχειρο για να ικανοποιήσω την λιγούρα στο στομάχι μου.  Η Στέλλα δεν είχε φανεί ακόμη και πολύ φοβόμουν ότι ο Αχιλλέας είχε αλλάξει γνώμη και δεν της τηλεφώνησε ποτέ. Ήμουν έτοιμη να το κάνω εγώ όταν άκουσα το κουδούνι να χτυπάει.

" Στέλλα, έχω πρόβλημα" αναφώνησα καθώς άνοιγα την πόρτα και τα μάτια μου άνοιξαν διάπλατα όταν αντίκρισαν τον απρόσμενο επισκέπτη μου. " Κυρία Γεωργίου;" ρώτησα έκπληκτη. " Είχαμε κάποιο ραντεβού και δεν το θυμάμαι;"

" Όχι, Αριάδνη. Απλώς ήθελα να μιλήσουμε. Μπορώ να σε απασχολήσω;"

" Ναι, φυσικά. Περάστε μέσα!" Έκανα στην άκρη για να περάσει και έβαλα στο στόμα μου την τελευταία μπουκιά κέικ που κρατούσα στο χέρι. Δεν άντεχε το μωρό μου στην ιδέα να το πετάξω. Σκούπισα πρόχειρα τα δάχτυλα μου από την μπλούζα μου και κάθισα απέναντι της στην πολυθρόνα. Την παρατηρούσα να κοιτάει το χώρο γύρω της και θυμήθηκα τον γιο της να κάνει το ίδιο. Αριστοκράτες. Στροβιλισα τα μάτια μου και πήρα πρώτη τον λόγο.

" Να σας φέρω κάτι να πιείτε;"

" Όχι, είμαι καλά. Σε αντίθεση με εσένα. Τι έπαθες και είσαι γεμάτη επιδέσμους;"

" Ε.." δίστασα, "είχα ένα μικρό ατύχημα με το αυτοκίνητο...πριν λίγο επέστρεψα από το νοσοκομείο."

" Τι μου λες... είσαι καλά τώρα ή ήταν τίποτα σοβαρό;"

" Όλα είναι μια χαρά."

" Ο Αχιλλέας το ξέρει;" ύψωσε το φρύδι της.

Εκείνος ήταν η αιτία.

" Ναι. Να είναι καλά, έμεινε δίπλα μου όλη την ώρα στο νοσοκομείο."

" Επειδή σε αγαπάει " αντιγυρισε και αρκέστηκα να της χαμογελάσω.

Και εγώ τον αγαπάω. Πολύ. Αλλά αυτή τη στιγμή είναι λίγο θυμωμένος μαζί μου.

" Γι αυτό ήθελα να σου μιλήσω."

" Δηλαδή;" Ανασηκώθηκα άβολα στην καρέκλα.

" Δεν θα το κρύψω ότι στην αρχή συμμεριζόμουν την άποψη του πρώην άνδρα μου ότι δεν άξιζες να βρίσκεσαι στην οικογένεια μας. Δεν σε ήθελα αλλά δεν μετρούσε η επιθυμία μου εφόσον σε ήθελε το παιδί μου. Και υποφέρει μακριά σου. Μένει μαζί μου και δεν αντέχω να τον βλέπω σαν φάντασμα να περιφέρεται στο σπίτι. Γι αυτό αποφάσισα να έρθω να σε βρω εγώ αφού εκείνος δεν το κάνει."

Από ότι φαίνεται δεν είχε πει τίποτα στους δικούς του ακόμη.

" Το εκτιμώ πολύ που κάνατε πίσω για χάρη του γιού σας. Φαντάζομαι πόσο επώδυνο θα ήταν για εσάς αλλά δεν νομίζω ότι λειτουργεί έτσι."

" Σου δίνω πεντακόσιες χιλιάδες για να φύγεις μια και καλή " με διέκοψε και άφησα μια πνιχτη κραυγή όταν άκουσα την προσφορά της. " Ή επιστρέφεις πίσω στον άνδρα σου που είναι η θέση σου. "

" Με τον Αχιλλέα έχουμε υπογράψει το διαζύγιο άρα δεν είναι η θέση μου δίπλα του. Επίσης, έχετε μεγάλο θράσος αν νομίζετε ότι μπορείτε να απειλήσετε μια δικηγόρο."

" Την δικηγόρο που πληρώνει ο άνδρας μου για να αναλάβει το διαζύγιο του. Ειρωνικό δεν είναι; "

" Δεν περίμενα ότι θα το πω αλλά ο σύζυγός σας ζητά μόνο μια δεύτερη ευκαιρία από εσάς. Να αρχίσετε από την αρχή την οικογένεια που διέλυσε με τις πράξεις του. Δεν είχα σκοπό να αναμειχθω καθόλου στα οικογενειακά σας αλλά με παρακάλεσε και τον πίστεψα παρόλο που ήταν υπαίτιος για την καταστροφή του δικού μου γάμου."

" Και γιατί εγώ να τον δεχτώ πίσω όταν εσύ η ίδια δεν δέχεσαι τον Αχιλλέα;"

" Δεν είναι το ίδιο. Ο Αχιλλέας με πλησίασε για να με εκμεταλλευτεί. Είναι εύλογο να έχω αμφιβολίες για τα συναισθήματα του. Οπότε η απάντηση μου είναι αρνητική. Αν επιστρέψω, θα είναι επειδή το θέλω και τον αγαπώ. Και αν ήθελες να ήσουν πιο πειστική, θα έπρεπε να φέρεις κάτι γλυκό μαζί σου! " Ολοκλήρωσα και με κοίταξε με απορία.

" Έχω υπογλυκαιμία" απάντησα αδιάφορα και με κοίταξε με ενδιαφέρον.

" Σε συμβουλεύω να βιαστείς να αποφασίσεις γιατί ο Αχιλλέας δείχνει πρόθυμος να συναντήσει μερικές από τις κοπέλες που του έχω προτείνει."

" Τι εννοείς;"  Δεν χρειαζόταν να ήμουν ευγενική μαζί της όταν μου έλεγε με πλάγιο τρόπο ότι βιάζεται να ράψει κοστούμι για τον πατέρα του παιδιού μου.

" Έχουμε δειπνήσει ήδη με μία αξιόλογη και όμορφη κοπέλα, κληρονόμο των επιχειρήσεων Στρατηγάκη. Ο Αχιλλέας την άκουγε με μεγάλο ενδιαφέρον και μπορώ να πω με σιγουριά ότι του άρεσε καθώς την κάλεσε ξανά σπίτι μας."

" Μάλιστα " μουρμούρισα χαμογελώντας παγερά.

Θα τα άκουγε για τα καλά ο κύριος Αχιλλέας που θύμωσε με τα ρούχα του ξαδέρφου της Στέλλας ενώ τα δικά του τα είχε αφύλακτα.

" Όσο για το γλυκό που ζήτησες, μπορείς να περάσεις αύριο από το σπίτι μου να απολαύσεις μερικές από τις λιχουδιές που έχω παραγγείλει για την καλεσμένη μας." Χαμογέλασε πονηρά και πλησίασε την πόρτα.

" Φυσικά! Δεν πρόκειται να το χάσω."