11. Αριάδνη

630 78 38
                                    

Αριάδνη

Η φωνή μου ήταν βραχνή από τα ουρλιαχτά μου. Το αγαπημένο μου τραγούδι αντηχούσε στα ηχεία και και η γάργαρη φωνή του τραγουδιστή είχε παρασύρει και εμένα.
Ένιωθα  ευτυχισμένη και ελεύθερη. Για λίγες μόνο ώρες ένιωθα ότι ήμουν κάποια άλλη, άγνωστη ανάμεσα σε αγνώστους.

Η Ματίνα δίπλα μου χόρευε και έπινε σαν τρελή. Τα ξανθά μαλλιά της κάλυπταν το πρόσωπο της από το συνεχόμενο κούνημα του κεφαλιού της. Πάνω και κάτω όπως ο ρυθμός των ντραμς.

" Καλώς τα μάτια μας τα δυο!"

Παγώνω. Το χαμόγελο μου χάνεται όταν η ανάσα του γαργαλαει το αυτί μου.  Γυρίζω αργά για να τον αντιμετωπίσω, μια αναμέτρηση με τα γαλάζια μάτια και το τέλειο χαμόγελό του.

" Κύριε Γεωργίου, τι δυσάρεστη έκπληξη!"

Ο βλαμμένος χαμογελάει και πλησιάζει κι άλλο. Δεν προλαβαίνει να μιλήσει γιατί η Ματίνα τον αντιλαμβάνεται και στρέφει όλη την προσοχή της σε αυτόν.

" Έγινε κάτι;"

" Ακόμη όχι. Ο κύριος Γεωργίου δεν έχει εξηγήσει το λόγο που βρίσκεται μπροστά μου." Απαντώ πικροχολα.

" Αυτός είναι ο Αχιλλέας Γεωργίου; Με ρωτά έκπληκτη και μόλις νευω καταφατικά, απλώνει το χέρι της να συστηθεί.  Χαίρομαι που σε γνωρίζω, Αχιλλέα, έχω ακούσει πολλά για σένα".

"Αλήθεια;" Τον βλέπω να ξαφνιάζεται και να με κοιτάζει με ενδιαφέρον.

"Ναι, η Αριάδνη μου είπε ότι έχεις πολύ μεγάλο--". Πνίγομαι με την μπύρα και εκείνη χαμογελά. " Ματίνα!" Την προειδοποιώ.
" Εγωισμό..." Συνεχίζει και αποφεύγω να τον κοιτάξω.

" Για να το λέει η Άρια τότε ναι τον έχω μεγάλο... τον εγωισμό." Συμπληρώνει και πραγματικά εύχομαι να ανοίξει η γη και να με καταπιεί. Τις τελευταίες ημέρες μόνο ταπείνωση δέχομαι από την επαφή μαζί του.

Παίρνει το ποτό της και σηκώνεται, ενώ χαμογελάει στον Αχιλλέα . "Είναι όλη δική σου, Γεωργίου. Εγώ πάω για δεύτερο ποτό."

Απομακρύνεται χαζογελώντας.  Ποιος; Η Ματίνα. Που το χειλάκι της δεν έχει γελάσει ποτέ ακόμη και στο πιο έξυπνο αστείο.  Πάντως το μυστήριο παραμένει άλυτο για το πώς καταφέρνει να τους μαγεύει όλους.

"Έλα κάτσε μαζί μας, θα σου συστήσω τον φίλο μου."

" Όχι ευχαριστώ. Μου φτάνεις εσύ δεν χρειάζομαι κι άλλους. Και πόσο μάλλον τις ανεγκεφαλες που κυκλοφορείς."

Office 322Where stories live. Discover now