Office 322

35. Α& Α

______________Αριάδνη_______________

" Πολύ ησυχία έχει πλέον ο όροφος με την απουσία του " διαπίστωσε η Λίνα και μπορούσα να διακρίνω το παράπονο στη χροιά της φωνής της.

Άφησα από τα χέρια μου τα χαρτιά που μελετούσα και την κοίταξα με ανασηκωμένο το φρύδι που ξεφυσουσε δυσαρεστημένη.

" Σε πήρε ο πόνος για τον Γεωργίου;"

" Για σένα το λέω! Σου έδινε ζωντάνια το μπινελικι που του έριχνες καθημερινά."

Αυτό ήταν αλήθεια!

" Και το σεξ μετά πώς ήταν;" Χαμογέλασε πονηρά.

" Άσε μας ρε Λίνα. Τράβα να δουλέψεις!"

" Κάνω διάλειμμα και δεν έχω με ποιον να το περάσω. Λείπει κι ο γατούλης μου..."

" Ο ποιος σου;" Δεν μπόρεσα να κρατήσω το γέλιο μου.

" Μη γελάς, του αρέσει!"

" Και μαϊμού να τον έλεγες, πάλι θα του άρεσε. Τον κάνεις ότι θέλεις!" Της επισήμανα κάτι που ξέρουμε όλοι.

" Ζηλεύεις!" Κούνησε αδιάφορα το χέρι της, κοιτώντας το περιποιημένο μανικιούρ της.

" Λίγες μέρες είναι.  Θα γυρίσει και ο μεν και ο δε. Απλώς συμφωνήσαμε ότι είναι καλύτερα έτσι."

" Εγώ τον πιστεύω, ξέρεις. Θα βρει την λύση. Δεν θα μείνει ένα απωθημένο."

" Μακάρι!"

______________Αχιλλέας_______________

" Αγόρι μου, σε παίρνει τηλέφωνο η Στέλλα. Γιατί δεν της το σηκώνεις της κοπέλας; Θα ανησυχήσει." Το κεφάλι της μητέρας μου ξεπρόβαλλε από την πόρτα. Τα μακριά σγουρά μαλλιά της ακολούθησαν την κίνηση της και έπεσαν στο πλάι. Το λευκό διαμάντι στο δάχτυλο της έρχονταν σε αντίθεση με την πέρλα στα αυτιά της.

" Θα της τηλεφωνήσω μόλις είμαι διαθέσιμος. Δεν χρειάζεται να έρχεσαι εδώ και να μου μεταφέρεις τα παράπονα και τις ανησυχίες των γονιών της. Έχω δουλειά."

" Τι δουλειά σημαντική είναι αυτή που πρέπει να περιμένει η αρραβωνιαστικιά σου; Είσαι κλεισμένος δύο μέρες εδώ μέσα. Ούτε για φαγητό δεν βγαίνεις."

" Δεν πειράζει. Θα αναπληρώσω το χαμένο φαγητό στο τραπέζι του γάμου μου. Κάτι που μου θύμισε • γιατί έστειλες προσκλητήριο στην Ιωάννου;"

" Γιατί δουλεύετε μαζί! Θα ήταν ντροπή. Δεν θα έρθει;"

" Θα έρθει!" Η καταφατική μου απάντηση την έπιασε απροετοίμαστη.

_______________Αριάδνη______________

Ένα βράδυ ακόμη.

Το μήνυμα του μου προκάλεσε περισσότερη θλίψη απ' ότι η απουσία του. Μου έλειπε και εμένα. Αλλά δεν έπρεπε να του δώσω λανθασμένη εντύπωση. Θα με έχανε οριστικά, αν δεν έκανε κάτι σύντομα.

Άνοιξε μου, σε παρακαλώ!

Τράβηξα το σεντόνι να με σκεπάσω μέχρι το κεφάλι. Τα χαρτομάντιλα είχαν φτιάξει ένα άσπρο σωρό στο πάτωμα δίπλα από τον Σούγκαρ ο οποίος χλιβονταν μαζί μου για την κατάσταση μου.

......

" Σήκω! Έχω φτιάξει καφέ και έφερα κρουασάν." Η Στέλλα με τραβούσε από το χέρι και ο Σούγκαρ είχε σκαρφαλώσει πάνω μου και με ξυπνούσε με τον δικό του τρόπο.

Αγκάλιασα τον σκύλο μου από τον λαιμό και βολεύτηκα καλύτερα στο στρώμα. Τα σιγανά κλαψουρισματα του στο αυτί μου με έκαναν να ανοίξω το ένα μάτι μου.

" Σούγκαρ; Σηκώνομαι αγόρι μου, μην κάνεις έτσι!"

Έσυρα τα πόδια μου μέχρι το μπάνιο και κοίταξα το είδωλο μου στον καθρέφτη. Μαύροι κύκλοι και ανακατεμένα μαλλιά. Μου πήρε μία ώρα για να επανέλθω στην αρχική μου εμφάνιση ή έστω σε κάτι πιο προσιτό για άνθρωπο. Έφαγα με ευχαρίστηση τα κρουασάν της Στέλλας και ήμουν έτοιμη να βγω στον έξω κόσμο.

" Δοκίμασε κι αυτό. Είμαι σίγουρη ότι σου πάει το χρώμα."

Μπήκα στο δοκιμαστηριο αγκαλιά με μια στοίβα ρούχα τα οποία μου φόρτωσε η Στέλλα.  Είχε διαβάσει σε ένα άρθρο για το shopping therapy και αποφάσισε ότι ήταν καλή ιδέα να το δοκιμάσει μαζί μου.

" Να πάμε και για εσώρουχα μετά" άκουσα τη φωνή της Λίνας όσο ήμουν μέσα." Θέλω να ανανεώσω τα συρτάρια μου."

" Για τον γατούλη σου, ε;" Την πείραξα.

" Ναι ! Το αξίζει και με το παραπάνω. Είναι τόσο γλυκός και ντροπαλός. Με φροντίζει όπως κανένας δεν είχε κάνει από τους πρώην μου. " Την φανταζομουν να βγάζει καρδούλες από τα μάτια της και ζήλεψα λίγο.

" Είσαι πολύ τυχερή, Λίνα " η σιγανή φωνή της Στέλλας αντήχησε σαν κρότος στα δικά μου αυτιά.

Η απογοήτευση της δεν ήταν για την ευτυχία της φίλης μας αλλά για τις δικές της επιλογές. Την ίδια απογοήτευση ένιωθα και εγώ από τη ζωή και το παιχνίδι που είχε στήσει εναντίον μου. Η ελπίδα μου γκρεμίστηκε την ίδια στιγμή που άρχισε να αναβιώνει .  Ο Στρατής είχε δίκιο.

Αν είχα περηφάνια, θα ήμασταν ευτυχισμένοι μαζί.