Office 322

54. Αριάδνη

Αριάδνη

Έκλεισα τα μάτια μου και έστρεψα το πρόσωπο μου στον ήλιο. Μπορεί να έκαιγε αλλά ήταν μια συνήθεια που έκανα από παιδί. Και κατέληγε πάντα με τη μητέρα μου να με κατσαδιάζει για τις ελιές που φύτρωναν στο κορμί μου από το πουθενά ενώ ο πατέρας προσπαθούσε να με παρηγορήσει βλέποντας τη θετική πλευρά των γεγονότων. Αυτά είναι τα μικρά πράγματα που κρατούσαν τη μνήμη τους ζωντανή μέσα μου. Με τις αισθήσεις και το μυαλό μου τους κρατούσα ζωντανούς και δίπλα μου.

Ξάπλωσα πίσω στην κόκκινη πετσέτα που είχα στρώσει. Χάιδεψα την καυτή άμμο και απολάμβανα το παφλασμα των κυμάτων σαν κελάηδημα στα αυτιά μου. Δύο δροσερά χέρια έβγαλαν από τα πόδια μου τις δεκαποντες πλατφόρμες μου και αναστέναξα ευτυχισμένη.

" Πώς κατέβηκες εδώ κάτω με αυτά τα παπούτσια;"

Άνοιξα το ένα μάτι μου. " Η ψυχή μου το ξέρει αλλά ήταν η μόνη λύση. Η άλλη ήταν  να πάθω έγκαυμα στα πέλματα μου."

" Θες να σε δροσισω;" Μου είπε ο πρώην σύζυγος μου και κάθισε δίπλα μου αλλά σε δική του πετσέτα.

" Πώς;" Μουρμούρισα.

Τα χέρια του έπιασαν τις πατούσες μου και με αργές κυκλικές κινήσεις κουνούσε τα δάχτυλα του κατά μήκος τους.

" Αχιλλέα" αναστέναξα. Είχα ξεχάσει πόσο απαλά ήταν τα χέρια του και πόσο ανακουφιζαν τους πονεμένους μου μύες.

" Μωρό μου, πόσο καιρό έχω να σε ακούσω να με φωνάζεις έτσι" ψιθύρισε πονηρά στο αυτί μου και αμέσως τον απομάκρυνα.

" Για άλλο λόγο ήρθαμε εδώ" του θύμισα. Του είχα τηλεφωνήσει όπως είχα υποσχεθεί για να μιλήσουμε.

" Με έχεις συγχωρέσει;"

" Θα εμφανιστεί από πουθενά η Έλλη;" Ανταπάντησα.

" Πάλι τα ίδια θα λέμε;"

" Ναι, δεν την ξαναπατάω εγώ μαζί σου. "

" Η αλήθεια είναι ότι ικανή την έχω να πεταχτεί από κανένα βράχο. Πολύ περίεργη κοπέλα και το βιβλίο που μου έδωσε ακόμη πιο περίεργο."

" Έδωσε βιβλίο σε κάποιον που είχε μόλις γνωρίσει;"

" Θα προτιμούσες να μου έδινε το σουτιέν της;"

Δεν άντεξα. Τον χαστούκισα για να σοβαρευτεί.

" Σοβαρά μιλάω."

" Και εγώ. Συνήθως τα εσώρουχα τους μου δίνουν οι γυναίκες" απάντησε κρατώντας το κόκκινο μάγουλο του.