Office 322

59. Αριάδνη

Αριάδνη

Έπρεπε οπωσδήποτε να αγοράσω καινούρια ρούχα. Το αγαπημένο μου τζιν μετά βίας εφάρμοζε πάνω μου και πίεζε την μικρή κοιλίτσα μου καθιστώντας το αδύνατο για μια χαλαρή επίσκεψη στο σπίτι του άντρα μου. Έβγαλα όλα τα φορέματα μου και τα πέταξα στο κρεβάτι ψάχνοντας το κατάλληλο. Κάτι λιτό αλλά όμορφο και φωτεινό.

Κατέληξα σε ένα γαλάζιο αέρινο φόρεμα μέχρι το γόνατο που έδενε στους ώμους και έκρυβε ικανοποιητικά την κοιλιά μου. Μια στρώση ροζ λιπ γκλος και τα ψηλά μου πέδιλα ολοκλήρωσαν την εμφάνιση μου και λίγα λεπτά αργότερα το ταξί με είχε αφήσει έξω από την μεγάλη έπαυλη που μου έκοβε την ανάσα κάθε φορά που σήκωνα τα μάτια μου να θαυμάσω την αρχιτεκτονική της.

" Καλώς ήρθες, Αριάδνη! Άργησες και νόμισα ότι άλλαξες γνώμη" μου είπε η μητέρα του Αχιλλέα όταν άνοιξε την πόρτα.

" Είχα μια δουλειά να τακτοποιήσω πριν έρθω εδώ"  είπα ψέματα αλλά δεν μπορούσα να της πω ότι έψαχνα μία ώρα την ντουλάπα μου για να βρω τι θα βάλω λες και ήμουν έφηβη σε απόγνωση. Πέρασα μέσα και κατευθύνθηκα στην τραπεζαρία. Ήξερα ήδη τον δρόμο οπότε δεν χρειαζόταν να την περιμένω να με συνοδέψει. Όσο πλησίαζα, άκουγα ομιλίες και σιγανά γέλια και το αίμα στο κεφάλι μου έβραζε. Χαμογέλασα προσποιητα και εμφανίστηκα στην πόρτα. Ο Αχιλλέας έμοιαζε λες και είδε φάντασμα ενώ η γυναίκα δίπλα του έκανε φανερή την δυσαρέσκεια της. Φυσικά και γνώριζε ποια είμαι και φυσικά της χάλασα τα σχέδια.

Κάθισα απέναντι της στο ορθογώνιο τραπέζι και ο Αχιλλέας ανάμεσα μας. Δεξιά αυτή και αριστερά εγώ. Ολιγόλεπτη σιωπή ακολούθησε και την εκμεταλλεύτηκα για να παρατηρήσω την αντίπαλο. Μαύρα μαλλιά μακριά, μαύρα σκοτεινά μάτια και μια χαριτωμένη ελιά στην άκρη των χειλιών της. Φορούσε μαύρο τζιν και λευκό φανελάκι με ένα άνοιγμα που διαγράφονταν το μεγάλο της μπούστο.

Για το καλό του ήλπιζα να μην του είχε ρίξει δεύτερη ματιά!

" Τι θέλεις εδώ Αριάδνη;" Γύρισε το κεφάλι του προς εμένα και γρύλισε.

Από ότι φαίνεται ήταν  θυμωμένος ακόμη και μετά το εικοσιτετράωρο που πέρασε.

" Η μητέρα σου μου υποσχέθηκε γλυκό." Συνοφρυωθηκε και το σαγόνι του σφίχτηκε.

" Δεν θα σου το υποσχόταν αν της έλεγες ότι έχουμε τσακωθεί και ότι δεν γουστάρω να σε βλέπω."

Άουτς.

" Πώς εκφράζεσαι έτσι, παιδί μου; " Κούνησε απογοητευτικά το κεφάλι της η μητέρα του και συνέχισε. "Και γιατί να μου το πει; Αφού το ξέρω ότι είστε χωρισμένοι..."