Office 322

4. Αριάδνη

Αριάδνη

" Τόσο χάλια πήγε δηλαδή;" ρώτησα τη Στέλλα, όταν ανέβηκε με τη Λίνα στο γραφείο μου για το καθιερωμένο καφεδάκι μας λίγο πριν το μεσημεριανό, μη μπορώντας να πιστέψω αυτά που μας έλεγε.

" Με άριστα το δέκα παίρνει ένα τρία. Και αυτό επειδή πρώτον " σήκωσε ένα ένα τα δάκτυλα της μετρώντας , "ήταν εμφανίσιμος και δεύτερον ήταν γνωστός σου."

" Μωρέ, είσαι σίγουρη ότι βγήκες με τον σωστό άνθρωπο; Ο Γιάννης δεν είναι όπως τον περιγράφεις" επέμεινα.

" Οδοντίατρος δεν είναι ο Γιάννης; " Κούνησα καταφατικά το κεφάλι μου. " Ε, αυτός ήταν ντε. Απλά εσύ μάλλον δεν έτυχε να βγεις μόνη μαζί του. Και ευτυχώς γιατί μόνο με σόδα θα την έβγαζες. Ο άνθρωπος δεν παλεύονταν. Μη εκείνο θα σου κιτρινίσει τα δόντια, όχι το άλλο έχει πολλή ζάχαρη. Μου πήρε από τα χέρια το γλυκό μου και το επέστρεψε πίσω. " Τσιριξε αναψοκοκκινισμενη και ήθελα να βάλω τα γέλια αλλά αποφασίζω να την πειράξω λίγο.

" Η μαγειρική σόδα είναι το σωστό. Αυτή κάνει για λεύκανση δοντιών όχι η σκέτη " της είπα σοβαρά και χτύπησε με την παλάμη το κούτελο της. " Σαν να τον ακούω είναι " μου απάντησε και ξεσπάσαμε με τη Λίνα σε τρανταχτά γέλια.

" Δεν πειράζει" της είπε η Λίνα μόλις ηρέμησε. " Κάθε εμπόδιο για καλό. Ο επόμενος ή θα είναι καλύτερος ή χειρότερος. Και τώρα ας περάσουμε σε εσένα" γύρισε και με κοίταξε όλο νόημα. Χαμογελασαυ.

" Τι θέλετε να ακούσετε πρώτα; Πώς κέρδισα τη δίκη ή... πώς ήταν κι εκείνος εκεί;" Αποκάλυψα και ταυτόχρονα και οι δύο γουρλωσαν τα μάτια. Ναι, αυτό έπαθα κι εγώ όταν τον είδα στην αίθουσα.

" Τι εννοείς; Εκπροσωπούσε τον άλλον; "

" Όχι, ο ελεεινός. Απλώς ήρθε σαν θεατής" . Σηκώθηκα από την καρέκλα μου και περπάτησα γύρω γύρω από το γραφείο μου, περιγράφοντας συνοπτικά τι συνέβη το πρωί. " Ήταν τόσο σίγουρος ότι θα χάσω που ήθελε να το απολαύσει από κοντά. Με κοιτούσε με εκείνο το περιφρονητικό του χαμόγελο και ήθελα τόσο πολύ να σταματήσω την δίκη και να του σπάσω τα μούτρα. "

" Ου, δηλώσεις..." Χαμογέλασε η Λίνα και έπειτα την  άκουσα να ξεστομίζει κάτι τρομερό. " Είναι τόσο όμορφος όσο φαίνεται στην τηλεόραση;" Σταμάτησα το βήμα μου και γύρισα να την κοιτάξω. Με τη σειρά της κοίταξε έντρομη την Στέλλα. " Είπα κάτι κακό; " Η Στέλλα ζαρωσε στη θέση της χωρίς να απαντήσει. Ανασήκωσα το φρύδι μου και έριξα το βλέμμα μου μια στην μία και μια στην άλλη.

" Επειδή δεν τον χωνεύεις, δεν αναιρεί το γεγονός πως αντικειμενικά θεωρείται όμορφος" μου απάντησε η Στέλλα ανασηκώνοντας τους ώμους της.

" Σιγά την ομορφιά" ξενισα τα μούτρα μου. " Τι να την κάνεις την εξωτερική ομορφιά όταν μέσα είσαι κακάσχημος; " Σχολίασα και κάθισα ξανά ξεφυσώντας. 

" Πάντως έπρεπε να τον δείτε. Τι ήττα που έφαγε. Έφυγε άρον άρον χωρίς να με συγχαρεί καν " ανέκτησα πίσω την χαρά που μου χάλασαν αυτές οι δύο, φέρνοντας στο νου μου την θυμωμένη φάτσα του. Το βλέμμα του που πετούσε σπίθες ικανό να κάψει όλη την αίθουσα. Φανταζομουν την ανάσα του να βγαίνει βαριά και ζεστή σαν μαινόμενος ταύρος. Χαμογέλασα σαρδονια και αδιαφόρησα για τα κορίτσια που μάλλον με περνούσαν για τρελή βλέποντας με να χαίρομαι μόνη μου.

Αλλά ποιος νοιάστηκε;

Ο Αχιλλέας Γεωργίου σύντομα θα βρισκόταν στα πατώματα να με παρακαλά να τον συγχωρήσω. Να με παρακαλά....να με παρακαλά δεν ήξερα κι εγώ για τι άλλο αλλά το σίγουρο ήταν αυτό.