ကြၽန္မတို႔သုံးေယာက္ဆိုင္ထဲကျပန္ထြက္လာၾကတယ္။ တစ္ေယာက္ခ်င္းဆီရဲ႕မ်က္ႏွာမွာ ပုံရိပ္ကိုယ္စီနဲ႔ေပါ့။
Baeကသူ႔မမကိုအခ်ိန္အၾကာႀကီးထိုင္ၾကည့္လိုက္ရတဲ့အျပင္ သူ႔မမကိုယ္တိုင္လုပ္ေပးတဲ့ကိတ္ကိုစားလိုက္ရလို႔ ေမ်ာက္ငွက္ေပ်ာသီးရတဲ့မ်က္ႏွာနဲ႔
ကြၽန္မကေတာ့ ေနလို႔မေကာင္းတဲ့ခံစားခ်က္ႀကီးေၾကာင့္ သိပ္မ်က္ႏွာမသာမယာေပါ့ေနာ္။ Baeက ေကာ္ဖီေသာက္လိုက္ရလို႔လို႔ထင္ေပမယ့္ ေကာ္ဖီကအဓိကျပႆနာမဟုတ္တာ ကြၽန္မအသိဆုံးပါ။
ဒါဆိုJinniကေရာ
"ငါတို႔ျပန္ၾကေတာ့မလား"
Jinni ကကြၽန္မတို႔ကိုေမးတယ္
"အင္း ျပန္ေတာ့မယ္။ မမနဲ႔ေတြ႕ၿပီးၿပီဆိုေတာ့ ငါ့တစ္ေန႔တာျပည့္စုံသြားၿပီ နင္တို႔လဲသိပ္ေနာက္မက်ေစနဲ႔ေနာ္။ ငါသြားၿပီ ဘိုင့္"
"..."
"..."
"ေအာ္ Jinni yah!! Yoonaကိုထားခဲ့မယ္ေနာ္! ေသခ်ာေစာင့္ေရွာက္ေပးပါအုံး!!"
baeကထြက္ေျပးသြားရာမွ ျပန္လွည့္ၿပီးေအာ္ေျပာလိုက္တယ္
'ဒီေပါင္းရက်ိဳးနပ္တဲ့ ေစာက္က်ိဳးနဲေလးႏွယ္!'
ကြၽန္မစိတ္ထဲကေနဆဲေရးမိသြားတယ္။ ေျပာခ်င္တာေျပာၿပီးေရွာင္ထြက္သြားတဲ့သူငယ္ခ်င္းရယ္ပါ။ သူေရွာင္ေပးတာကိုရိပ္မိေပမယ့္ အခုခ်ိန္မွာJinniနဲ႔စကားေျပာဖို႔အားေတာင္မရွိေတာ့တဲ့အထိ ကြၽန္မကိုယ္ကြၽန္မလဲဘာျဖစ္ေနလဲနားမလည္ေတာ့ပါဘူး။
"Yoonေလး"
"..."
"Yoona ေရ"
"..."
"ဟဲ့ SullYoona!!"
"ဟမ္!..ဟင္ ဘာလဲ လန႔္လိုက္တာ ေျဖးေျဖးေခၚလဲၾကားပါတယ္"
"...ငါေခၚေနတာၾကာေနၿပီေလ"
"အာ ဟုတ္လား ငါအေတြးလြန္သြားလို႔"
"အေတြးလြန္တယ္?"
"ဘာလဲ ငါ့အေၾကာင္းေတြးေနတာလား"
"မ-မဟုတ္-ပါ-ဘူ"
"ဟြန႔္ မေတြးလဲေနေပါ့"
"နင္ျပန္ေတာ့မွာလား"
"ငါလား?ျပန္ရေတာ့မလား"
"မျပန္နဲ႔ ငါနဲ႔ေလွ်ာက္သြားရေအာင္ ငါ~ပ်င္းေနလို႔~ေနာ္~~"
႐ုံးပေတသီးအေတာင့္တစ္ရာေလာက္မ်ိဳခ်ထားတဲ့အသံနဲ႔ Jinniကကြၽန္မကိုေျပာတယ္
'တစ္ကယ္ပါ နင္ဘာျဖစ္ခ်င္ေနတာလဲဟာ'
