ကြၽန္မငိုေနတယ္။ ကြၽန္မbaeအခန္းထဲမွာတစ္ခ်ိန္လံုးထိုင္ငိုေနမိတယ္။ ကြၽန္မတို႔အခန္းထဲသြားခ်င္ေပမယ့္ darlingသာျပန္လာခဲ့ရင္ ကြၽန္မကိုဒီလိုပံုစံနဲ႔မျမင္ေစခ်င္တာေၾကာင့္ပါ။ ဒါေပမယ့္ကြၽန္မအထင္ပဲမွားသြားခဲ့တာျဖစ္မယ္။
"အင့္ yoona နင္ညစာမစားရေသးဘူး ငါခ်က္ထားတာမို႔စားလိုက္မဟုတ္ရင္ အကုန္လႊတ္ပစ္မွာ"
Baeကတစ္ကယ္လုပ္ေတာ့မယ့္ပံုႀကီးမလို႔ ကြၽန္မလဲေရွ႕ကဟင္းပြဲကုိကျပာကယာစားလိုက္ရတယ္။ ညေနေစာင္းေလာက္မွာ darlingျပန္သြားၿပီဆိုတဲ့စကားတစ္ခြန္းနဲ႔ baeကျပန္ေရာက္လာခဲ့တယ္။ ကြၽန္မငိုၿပီးရင္းထပ္ငိုမိတယ္။ အစ္မကကြၽန္မကိုအစ္မတစ္ေယာက္လိုမ်ိဳးရင္ခြင္ထဲထည့္ထားၿပီးႏွစ္သိမ့္ေပးေနတယ္။ Baeကေတာ့စိတ္တိုတာေရာစိတ္႐ႈပ္တာေရာေရာေထြးစြာျဖင့္အိပ္ယာေပၚမွာထိုင္ေနတယ္။ Darlingရဲ႕႐ုတ္တရက္ဆန္စြာေျပာင္းလဲမႈကိုကြၽန္မတို႔အားလံုးလိုက္မမွီခဲ့ပါဘူး။ အခုဘာဆက္ျဖစ္ေတာ့မွာလဲ
"လာyoonaနင္နဲ႔ငါဆိုဖာေပၚသြားအိပ္မယ္"
ညေရာက္ေတာ့ ကြၽန္မအခန္းကိုျပန္ဖို႔ေၾကာက္ေနမိတယ္။ darlingရဲ႕အေငြ႔အသက္ေတြမ႐ွိေတာ့ဘူးဆိုတဲ့အသိကသိပ္ကိုဆိုးရြားတာပဲ။ ဒါကိုရိပ္မိေနတဲ့baeကသူတို႔အခန္းမွာပဲအိပ္ဖို႔ေျပာတယ္။ အခုလိုအခ်ိန္မွာ baeကလဲကြၽန္မကိုတစ္ေယာက္ထဲစိတ္ခ်လက္ခ်ထားမွာမဟုတ္တာသိပါတယ္။
"ကေလးတို႔ႏွစ္ေယာက္ကုတင္ေပၚမွာပဲအိပ္ပါ မမကအႀကီးဆိုေတာ့ အျပင္မွာပဲ.."
"မမ!"
"႐ွင့္!"
"ကုတင္ေပၚသြားအိပ္လို႔ဆိုေန"
"ဟုတ္ပါၿပီ Yoonaညီမေလး အစ္မသြားၿပီေနာ္"
ကြၽန္မလဲအစ္မကိုေခါင္းၿငိမ့္ရင္းသာတုန္႔ျပန္လိုက္တယ္။ ဆိုဖာေပၚမွာေစာင္ေတြခင္းကာအိပ္ဖို႔ျပင္ေနတဲ့baeကိုတစ္လွည့္ baeကိုစိတ္မခ်သလိုလွည့္ၾကည့္လွည့္ၾကည့္အထဲဝင္သြားတဲ့အစ္မကိုတစ္လွည့္ၾကည့္ရင္း စိတ္မသက္မသာျဖစ္လာတာေၾကာင့္ baeကိုအစ္မနဲ႔ပဲအတူတူသြားအိပ္ဖို႕ေျပာေတာ့ 'ပါးစပ္ပိတ္ထား'ဆိုတဲ့စကားတစ္ခြန္းသာရ႐ွိလိုက္ပါတယ္။
