MARRIED TO THE WRONG BRIDE [ONGOING]

CHAPTER 19

(PLAYING FIRE WITH FIRE)

FIANDRO

HINDI ko alam kung anong pwede ko pang gawin para makinig sakin ang babaeng iyon. Palagi kong sinasabihan sa mga bagay na bawal niyang gawin o lapitan.

Pero grabe, mapapataas ako ng mga kamay sa ere sa sobrang katigasan ng ulo niya. Di ba siya tinuruan ng mga magulang niya na makinig sa isang salita?

Lagi ko siyang sinasabihan na huwag lumapit o makipag-kaibigan kay Kurt dahil kilala ko ang burdagol na siraulong 'yon. But she still insisting to be friend with him. And top of that, he don't deserve a woman like her.

I am more frustrated and stress to that woman than my company I'm handling. Kulang ata sa aruga kaya ganoon ang inuugali. Mga simpleng salita na hirap na gawin at minsan kinokomplikado pa.

Truly unbelievable woman!

"Really dude? She told you that?" my friend Helio said between his laugh.

Sinabi ko sakanya ang sinabi ni Shawntina kagabi sakin. Humihiling na makipag-divorce.

Umirap ako sa hangin habang nakapangalumbaba. "I said yes. Pangatlong beses mo ng tinanong 'yan." I answered in annoyance.

Leo was my childhood friend. He was there at my wedding. Alam rin niya na hindi si Rebecca ang aking pinakasalan at ang katulong nito ang aking napakasalan.

Umupo siya sa gilid ng aking mesa kaya dumirekta ang matalim kong mata sa kanyang inuupuan. My desk is dirty again.

"Then, anong sinagot mo?" kuryosong tanong kaya tinignan ko siya. Halatang gustong maki-chismis.

I just looked at him with no emotions. He groaned with disappointment. He already knew what it means.

Binaling ko agad ang tingin ko sa ibang direksyon. "Bakit ka nga pala nandito?"

"Wala. Gusto ko lang sirain ang araw mo at sumagap ng balita doon sa babaeng 'yon. 'Yon lang." tugon nito sa mapaglarong tinig.

I sighed. Malas niya, wala siyang masasagap.

"Nagsayang ka lang ng oras mo dito para sa walang kwentang dahilan mo. Umuwi ka na. Sinisira mo lalo ang araw ko." taboy ko ng muling sulyapan si Helio.

His eyebrows shot up. "Dude, ouch!" sinapo nito ang dibdib umaktong natamaan. "You're so rude." he said in hurt voice.

I heard a call pop up on my laptop screen. I groaned in frustrations, here we are again.

Leo glanced at my laptop and chuckled. "Report time." he teased. I gave him a deadly glared to shut his mouth.

Inaccept ko ang tawag mula sa Skype. My grandfather's face filled with a good mood as I saw him on my screen.

"Fiandro, how was the company doing?" bungad sa akin. I know that's not what he wanted to ask.

"It's fine. Always at the top." walang kabuhay-buhay kong sagot.

Grandpa nodded, he knew it's always the same news when he calls. Then he smiled up to his ears. I know what kind of face he has giving me.

Di ko napigilang umirap sa mismong harapan niya. Heto na nga.

"So, how is she?" grandpa changed the conversation.

Mas gugustuhin ko pang mag-usap kami ng ilang oras kung tungkol sa kompanya. Kaysa pag-usapan namin ang babaeng iyon. I hate it when it comes to her.

Pumalumbaba ulit ako pero di na nakatingin sa laptop. "Still the same. Matigas ang ulo." my eyes only drifted to the screen but my face was in other direction. "Anything else?" walang gana kong tanong.