အပျိုးမဲ့ နိဒါန်း... အဆုံးမဲ့ နိဂုံး {𝓒𝓸𝓶𝓹𝓵𝓮𝓽𝓮}

အခန္း (၆)

မနက္ (၅)နာရီ ဝန္းက်င္တြင္ မ်က္ခြံမ်ားသည္ အခ်ိန္ကိုက္ထားသလို အလိုလို ပြင့္၍ ႏိုးထလာသည္။ မ်က္လုံးမ်ား ပြင့္ပြင့္ခ်င္းတြင္ ဝဏၰ၏ အေတြးမ်ားထဲသို႔ ဝင္ေရာက္လာသည္က သတၱိဆိုသည့္ ေကာင္ေလး၏ ပုံရိပ္မ်ားပင္။

နာမည္ႏွင့္ မလိုက္ဖက္လြန္းသည့္ ေကာင္ေလးဟုပင္ ဝဏၰ မညႇာမတာ ေကာက္ခ်က္ခ်လိုက္မိသည္။ ထို႔အတူ ေယာက္်ားေလးတစ္‌‌ေယာက္ႏွင့္ မကိုက္ညီသည့္ ႏူးညံ့သိမ္ေမြ႕လြန္းသည့္ အျပဳအမူမ်ားႏွင့္ ႏြဲ႕ေႏွာင္းလြန္းသည့္ အေျပာအဆို လႈပ္ရွားမႈေလးမ်ားသည္ ထိုေကာင္ေလး၏ ထင္ရွားသည့္ ျပယုဂ္တစ္ခု ျဖစ္ေနေလသည္။

ေရတြင္းေဟာင္းႀကီးနားတြင္ အမွတ္မထင္ ေတြ႕‌‌ဆုံခဲ့သည့္ ထိုေကာင္ေလးသည္ ဝဏၰ၏ အာ႐ုံမ်ားကို ဖမ္းစားလႊမ္းမိုးႏိုင္ခဲ့သည္မွာေတာ့ သိပ္ကို ထူးျခားသည့္ ဆန္းၾကယ္မႈတစ္ခုပင္။

ဒုတိယေျမာက္ ေတြ႕ဆုံမႈျဖစ္သည့္ ဝဏၰ အလုပ္လုပ္သည့္ ထမင္းဆိုင္ကေလးအတြင္းက မေတာ္တဆျဖစ္ရပ္ကေလးအၿပီးတြင္ ထိုေကာင္ကေလးသည္ ဝဏၰ ႏွလုံးသား၏ အနက္ရႈိင္းဆုံး တစ္ေနရာအထိ ထိုးေဖာက္ဝင္ေရာက္သြားခဲ့သည္ကို ဝဏၰ ကိုယ္တိုင္ သိရွိ လက္ခံလိုက္ရပါ၏။

‌ထိုေကာင္ကေလးႏွင့္ မေတာ္တဆ ဝင္တိုက္မိအၿပီးတြင္ က်ကြဲသြားသည့္ ပန္းကန္စမ်ားကို ေကာက္သိမ္းေနရာမွ ေနာက္ထပ္ေသာ မေတာ္တ‌‌ဆ ျဖစ္ရပ္‌ကေလးသည္ ဝဏၰ၏ ႏွလုံးသားေလးကို ေျမေပၚက်သြားသည့္ ပန္းကန္ျပားခ်ပ္ကေလးလို တစစီ ကြဲေၾကသြားေစခဲ့သည္။

ဝဏၰ မေတာ္တဆ ကိုင္မိခဲ့သည့္ ထိုေကာင္ေလး၏ အတိုင္းမသိ ႏူးညံ့ေႏြးေထြးသည့္ လက္ကေလး တစ္ဖက္သည္ ထိုမွ်ေလာက္ေအာင္ စြမ္းအားႀကီးမွန္း ဝဏၰ မေမွ်ာ္လင့္မိခဲ့ပါေခ်။  ထူးျခားဆန္းၾကယ္သည့္ အထိအေတြ႕ကေလးက ဝဏၰ၏ တည္ၿငိမ္ေနခဲ့သည့္ ႏွလုံးသားေလးကို သိမ့္သိမ့္ခါေအာင္ လႈပ္ရွားခုန္လႈပ္ေစသည္မွာ မယုံၾကည္ႏိုင္ေလာက္ေအာင္ပါပင္။

ထိုေကာင္ငယ္ေလး၏ ႏူးညံ့ေႏြးေထြးသည့္ လက္တစ္ဖက္ႏွင့္ ထိကိုင္မိသည့္ သူ႔လက္တစ္ဖက္ကို အေယာင္ေယာင္ အမွားမွားျဖင့္ နမ္းရႈိက္မိသည့္အခါ ေကာင္ေလး၏ ကိုယ္သင္းရနံ႔ကေလးမ်ားသည္ ဝဏၰ၏ ႏွလုံးသားေလးကို ရစ္သိုင္းညႇစ္ဖ်စ္ခံလိုက္ရသလို ခံစားလိုက္ရသည္။