အပျိုးမဲ့ နိဒါန်း... အဆုံးမဲ့ နိဂုံး {𝓒𝓸𝓶𝓹𝓵𝓮𝓽𝓮}

အခန်း (၈)

လက်ရာမွန် ထမင်း‌‌ဆိုင်၏ စည်းမျဉ်း စည်းကမ်းများအရ အလုပ်သမားတိုင်းသည် တစ်ပတ်လျှင် တစ်ရက် အနားရသည်။ သို့သော် နားချင်သည့် ရက်တွင် နားခွင့်မရှိဘဲ ပုံသေနားရက်အဖြစ် ဆိုင်ရှင်‌ ဒေါ်ဌေးမွန်က သတ်မှတ်ပေးထားသည်။

ဝဏ္ဏ၏ နားရက်မှာ စနေနေ့ ဖြစ်၏။ သာမန် ရက်များထက် ဧည့်ကျသဖြင့် ပိုမို ပင်ပန်းသည့် ကျောင်းဖွင့်ရက်များမှာသာ အလုပ်သမားအများစုက နားရက်အဖြစ် ရွေးချယ်ကြ၍ အလုပ်သမားများ ပယ်ထားသည့် စနေနှင့် တနင်္ဂနွေ နှစ်ရက်ထဲမှ စနေနေ့ကို အလုပ်နားရက်အဖြစ် ဝဏ္ဏ ကိုယ်တိုင် ရွေးချယ်ဖြစ်ခဲ့ပါသည်။

အလုပ်နားရက်ဖြစ်သည့် စနေနေ့များတွင်တော့ ဝဏ္ဏ အိမ်ပြန်ရပါသည်။ ပုံမှန်‌ဆိုလျှင် စနေနေ့သို့ မရောက်ခင် သောကြာနေ့ ညနေကတည်းက အိမ်ပြန်ဖြစ်သော်လည်း ပြီးခဲ့သည့် သောကြာနေ့ ညနေက ချစ်မှုရေးရာ ကိစ္စများအား ထမ်းရွက်နေ၍ ဝဏ္ဏ အိမ်မပြန်ဖြစ်ခဲ့ပါ။ စနေနေ့ မနက်မှသာ စောစောထ၍ ထွက်ခဲ့လိုက်ပါ၏။

ဝဏ္ဏတို့ သားအမိနှစ်ယောက် နေထိုင်ရာ ပင်းယမြို့ဟောင်းတွင်ရှိသည့် စကားအင်းရွာကလေးသည် အင်းဝမြို့နှင့် သိပ်မဝေးလှပါ။ ‌ဆိုင်ကယ်နှင့် ဆိုလျှင် နာရီဝက်ခန့်သာ မောင်းရပြီး စက်ဘီးနှင့် ပြန်လျှင်တော့ တစ်နာရီသာသာ နင်းရပါသည်။

ပုံမှန်အားဖြင့် ဝဏ္ဏသည် ကိုယ်ပိုင် စက်ဘီးကလေးဖြင့် ပြန်ဖြစ်သည့် အခေါက်ရေမှာ ပို၍ များပါ၏။ တစ်ခါတလေ ကြီးကြီးဌေးမွန်က တံတားဦးဈေးသို့ ဝင်၍ ဈေးအဝယ်မှာသည့် အခြေအနေမျိုးမှာတော့ ဆိုင်က ဆိုင်ကယ်ကလေးကို ယူ၍ အိမ်ပြန်ရပါသည်။

သည်တစ်ခေါက် စနေတွင် ကြီးကြီးဌေးမွန်၏ အဝယ် မှာကြားချက် မပါသဖြင့် စက်ဘီးကလေးဖြင့်သာ ပြန်လာဖြစ်သည်။ စကားအင်းရွာကလေးသို့ မပြန်ခင် တံတားဦးမြို့သို့ ဝင်၍ မေမေ့အတွက် လိုအပ်သည့် ဆေးဝါးများနှင့် ရွှေချည်ထိုး ပစ္စည်းများကို ဝင်ဝယ်လိုက်သည်။ ဝဏ္ဏစိတ်ကြိုက် ဈေးဝယ်ပြီးမှ စကားအင်းရွာကလေးသို့ စက်ဘီးကလေး ဦးတည်လိုက်ပါ၏။

ရွာအလယ်ရှိ ရေအိုင်ကြီးနားကို ရောက်တော့ အိုင်စပ်ကလေးတွင် ဝါးလုံးထိုး၍ မိုးကာမိုးထားသည့် အဒေါ်သောင်း၏ အကြော်ဖိုလေး အရှေ့တွင် စက်ဘီးကလေးကို ရပ်လိုက်သည်။