အပျိုးမဲ့ နိဒါန်း... အဆုံးမဲ့ နိဂုံး {𝓒𝓸𝓶𝓹𝓵𝓮𝓽𝓮}

အခန္း (၂၁)

သည္ေန႔တစ္ေန႔လုံးတြင္ သတၱိ မိဘႏွစ္ပါး၏ အရိပ္အေျခမ်ားသည္ သတၱိအတြက္ေတာ့ ထူးဆန္း၍ ေနခဲ့သည္။

ခ်စ္ရသူ ဝဏၰႏွင့္ အေမတို႔ ေရာက္မလာခင္အထိ ေဖေဖတို႔၏ မ်က္ႏွာသည္ ပုံမွန္အတိုင္း ေအးစက္မာေက်ာလ်က္ရွိေသာ္လည္း ခ်စ္ရသူတို႔ ေရာက္လာခ်ိန္မွာေတာ့ ေတြ႕ရခဲလွသည့္ ေဖေဖတို႔၏ ခ်ိဳသာပ်ဴငွာမႈတို႔ကို သတၱိ အံ့ဩတႀကီး ေတြ႕ခဲ့ရသည္။ ထို႔ေနာက္တြင္ ဝဏၰတို႔ ျပန္သြားခ်ိန္တြင္ ေဖေဖတို႔၏ မ်က္ႏွာသည္ ထုံးစံအတိုင္း ျပန္လည္ ေအးစက္သြားျပန္သည္။

သတၱိသည္ ေဖေဖ့၏ မ်က္ႏွာကို ခပ္လွမ္းလွမ္းမွ အကဲခတ္ၾကည့္မိသည္။ ေဖေဖသည္ ကိစၥ တစ္ခုခုလုပ္ေဆာင္ရန္ အတြက္ အခ်ိန္အခါ ေစာင့္ေနသူလို မ်က္ႏွာထားမ်ိဳးႏွင့္ ဧည့္ခန္းတြင္ သတင္းစာဖတ္ေနခဲ့သည္။ သားေကာင္ကို ခုန္အုပ္ရန္ မလႈပ္မယွက္ ၿငိမ္သက္စြာ ဇြဲေကာင္းေကာင္းႏွင့္ အခ်ိန္ေကာင္းကို ေစာင့္ေနသည့္ က်ားတစ္ေကာင္လို ေဖေဖသည္ ၿငိမ္သက္ေနလ်က္ ရွိသည္။

ေမေမ‌သည္လည္း ဧည့္ခန္းက်ယ္အတြင္း ေခါက္တုံ႔ေခါက္ျပန္ လမ္းေလွ်ာက္လ်က္ တစ္စုံတစ္ခုကို ေတြးေတာႀကံစည္ေနသည္။ တစ္ခ်က္ တစ္ခ်က္တြင္ ေမေမ့၏ ႏႈတ္ခမ္းမ်ားမွာ ေကြးၫြတ္က်လ်က္ ဟန္ပါပါ မဲ့သြားတတ္သည္။

ေန႔လည္ သုံးနာရီထိုးသည့္အခါ ဧည့္ခန္းအတြင္းမွ တိုင္ကပ္နာရီႀကီးသည္ တဒင္ဒင္ျမည္လာခ်ိန္တြင္ ေဖေဖသည္ ဖတ္ေနသည့္ သတင္းစာကို ခ်ကာ ေမေမ့ကို လွမ္းၾကည့္သည္။ ေမေမသည္လည္း နာရီထိုးခ်က္အသံကို ၾကားသည္ႏွင့္ ေျခလွမ္းတို႔ကို ေရာက္သည့္ေနရာတြင္ ရပ္လ်က္ ေဖေဖ့အား လွည့္ၾကည့္လိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ ႏွစ္ေယာက္သား အျပန္အလွန္ မ်က္ခုံးမ်ား ပင့္ျပလ်က္ စီးေနက် ကားအမည္းေလးျဖင့္ အျပင္သို႔ ထြက္သြားေတာ့သည္။

သတၱိသည္ ၿခံထဲမွ ေမာင္းထြက္သြားသည့္ ေဖေဖတို႔၏ ကားေလးကို စိုက္ၾကည့္လ်က္ ရင္ထဲတြင္ အမ်ိဳးအမည္မသိသည့္ ခံစားခ်က္တို႔ျဖင့္ မြန္းၾကပ္စြာ က်န္ရစ္ခဲ့ပါသည္။ 

💙

ေဒၚေငြမႈံသည္ ကတၱီပါစကေလးကို ၾကပ္ဆြဲထားသည့္ ေလးေထာင့္စင္ကေလးေရွ႕တြင္ က်က်နန ထိုင္လ်က္ ေ႐ႊခ်ည္ထိုးေနခဲ့သည္။ ဝဏၰသည္ေတာ့ အိမ္ေအာက္က ခုံကေလးေပၚတြင္ ေရေႏြးၾကမ္းပူပူ တစ္ခြက္ကိုင္လ်က္ တဖူးဖူး မႈတ္ေသာက္ေန၏။