Bu bölümün hikaye ile ilgisi yoktur. Tamamen diziyle bağlantılıdır.
Altan ve Atakan sonunda evlenmiş,herkes bir güzel kurtlarını dökmüştür. Eve geldiklerinde hepsi yorgunluktan ayakta uyuyacak şekildedir.
Kıymet: Oh Allah'ım sana şükürler olsun.
Füsun: Ne kadar kurt varsa hepsini döktüm bu gece.
Ayşim: Ben de. Ama yorgunluktan ölmek üzereyim.Herkes salona geçmiş,soluklanmak için oturuyordur. Bir süre kimseden ses çıkmaz. Kıymet, karşı koltukta oturan gelini ve oğluna bakar. Mutluluktan yorgunluğunu unutur.
Kıymet: Altan kızım
Altan: Kıymet Teyze
Kıymet: Evine hoş geldin kızım.Diyip ayağa kalkar . Altan da ayağa kalkar. İlk önce Kıymet'in elini öper arkasından sarılır.
Altan: Hoşbuldum Kıymet Teyze.
Ayşim: Hoş geldin Altan Abla.
Füsun: Hoş geldin Altan'ım.
Altan: Hoş buldum.Altan, Ayşim ve Füsun'a da sarılır. Sonra Atakan'ın yanına oturur. Atakan odaya bulunduğu ortama bakar. Hayatında değer verdiği tüm kadınlar aynı odada ve birbirleriyle iyi anlaşıyorlar. Atakan, bu düşünceyle gülümser.
Kıymet: Oğlum
Atakan: Annem
Kıymet: Saat baya geç oldu. Karını da al odanıza gidin. Biz de yorgunuz zaten.Kıymet'in " karın" kelimesi Atakan'ın yüzündeki gülümsemeyi dondururken Altan utanır.
Atakan: Gideriz annem. Acelemiz ne? Füsun,bir çay demlesene.
Kıymet: Oğlum ne çayı bu saatte?
Atakan: Hep beraber bir çay içelim annem.
Füsun: Ben demlerim. Ayşim sen de tatlıları çıkar.Kıymet pür dikkat yeni evli çifte bakıyordur. Üzerlerindeki keskin bakışı hisseden Altan ve Atakan ise birbirine " ne yapıcaz" bakışı atıyordur.
Kıymet: Atakan
Atakan: Annem
Kıymet: Sen bir benle gelsene.Kıymet, Altan'a gülümseyip Atakan'ı salondan çıkarır.
Atakan: Noldu annem?
Kıymet: Oğlum siz kavga mı ettiniz?
Atakan: Hayır. Onu nereden çıkardın?
Kıymet: Karınla aynı odaya girmemek için üstün çaba sarf ediyorsun.
Atakan: Yok annem. Saat daha erken ondan.
Kıymet: Bana anlatmak istediğin bir şey var mı?
Atakan: Ne gibi?
Kıymet: Bilmiyorum artık. Neden bir anda evlendiniz mesela? Neden en son benim haberim oldu mesela?Atakan,bu soruların geleceğini tahmin ediyordu ama kafasında oluşturduğu cevapların hiçbiri şuan ağzından çıkmıyordu.
Altan: Kocacım.
Atakan: Karıcım.Altan, Atakan'ın zorda olduğunu hissetmiş Hızır gibi yetişmişti.
Altan: Lavabo nerede hayatım?
Atakan: Aşağıda. Gel ben sana göstereyim. İzninle annem.Altan ve Atakan Kıymet'e gülümseyip bir aşağı kata inerler. Lavabo kapısının önünde dururlar. Atakan merdivenlerin bir aşağısına bir yukarısına bakar. Kimsenin olmadığını görünce derin bir oh çeker.
Atakan: Tam zamanında geldin.
Altan: Kıymet Teyze zeki bir kadın. Tahmin ettim seni sıkıştırdığını.
Atakan: Tam da öyle oldu.
Altan: Ne yapcaz?
Atakan: Bilemiyorum Altan.
Altan: Bindik bir alamete hayırlısı bakalım.
Atakan: Yaparız ya. Bir sene. Bir sene gerçekten evliymişiz gibi yapıcaz. Sonra her şey bitecek.
Altan: Bakalım bir sene nasıl geçecek? Her an her şey olabilir gibi.
Atakan: Ay Altan. Bütün negatifi yaydın.
Altan: Asıl sana ay Atakan. Tamam neyse. Hadi gidelim. Çayımızı içer dağılırız odalara zaten.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Başlangıç
FanfictionHer insan kendi hikayesiyle doğar. Her hikaye,ayrı bir dünya. Ya herkes kendi dünyasında yok olup gidecek ya da kendi dünyasını güzelleştirecek.