Başlangıç

Özel Bölüm / Geleceğe Not

İDün, bugün,yarın derken zaman geçiyor,geçip giden günler bir daha gelmiyor maalesef ki. Her şey o an güzeldir. Ne dünü bugünü taşımaya ne de bugünü yarına aktarmaya gerek yok. İnsan, zamanın içinde kaybolmuş yolunu arayan kimselerdir. Yol da yolcu da yola çıkılanlar da zamanla değişir. Ama kalpteki o başlangıç hikayesi değişmez.

Eganis Cafe

Doğuma sayılı günler kalmış, Altan'ın içindeki korkular artık nefes kesici olmaya başlamıştır. Hiçbir yere sığamaz hale gelmiştir. Aslında onun bu hale getiren izlediği videolardı. Doğumdan korkmuyordu. Ama doğum esnasında çocuklarına bir şey olmasından deli gibi korkuyordu. Ya kordonu bebeğe dolanırsa ya ikizlerden biri yeterince beslenemediyse ya doğum esnasında mikrop kaparlarsa ya ya ya diyerek kafasında kurduğu milyon tane felaket senaryosundan dolayı rahat nefes alamıyordu. Atakan'a yakalandığında fırçasını güzelce yemiş,nasihatleri dinlemiş ve söz vermişti. Ama Dünya hali bu belli mi olur? Altan'ı zapt edemiyorlardı. Hiçbir şeyden korkmayan Altan Kaplan şimdi korkudan nefes alamıyordu. Hamile olduğunu öğrendiğinden beri olduğu gibi eli yine karnındaydı. Oğluyla kızıyla konuşmak iyi geliyordu ona.

Altan: Annecim bugün nasılsınız? İyi misiniz? İyiyiz dediğinizi duyar gibiyim. Ben de iyi olmaya çalışıyorum. Sizin için, babanız için,ailemiz için. Ama kalbimdeki o korku bir türlü gitmiyor. Biliyorum korkmamamı gerektirecek, endişe edeceğim hiçbir şey yok. Sizinle tanışacağım. Yüzünüze bakarak,kokunuzu alarak,nefesinizi hissederek, kucağıma alarak konuşacağım sizinle. Bunu bilmek iyi hissettiriyor bana ama... İşte amalar çok fazla. Galiba annelik böyle bir şey. Kendinden önce evlatlarını düşünmek, onlara bir şey mi olur düşüncesiyle kafayı yemek,doğum denilen mucize şeyin kabusa dönüşme ihtimali ve daha fazlası.

Altan,dillendirmek istemese de aslında bir diğer korkusu da kendisine bir şey olursa ne olur diyedir. İkiz doğumlarında annenin hayati riski daha fazla artıyormuş. Ve Altan bunu öğrendiğinden beri hep doğum anında kendisine bir şey olduğunu düşünmeye başlamıştı. Bunu kimseye söylememişti ama Kıymet anlamıştı.

Flashback

Altan,terasta oturmuş eli yine karnında gözleri dolu dolu manzarayı izliyordur. Kıymet'in kendisine seslendiğinin farkında bile değildir.

Kıymet: Altan. Kızım bütün evde seni arıyorum. Altan.

Kıymet, yavaşça Altan'ın yanına gelir. Gözlerinin dolu dolu olduğunu görür.

Kıymet: Kızım.

Kıymet, Altan'ın yanına oturup elini tutar. Altan,bir anda irkilip titrer.

Kıymet: Benim kızım. İyi misin?

Altan,hiçbir şey söylemeden Kıymet'e sarılır. Kıymet de ona sarılır. Uzun uzun öyle dururlar. Sonra yavaşça Altan ayrılır.

Kıymet: Bir şey mi oldu?
Altan: Hayır.
Kıymet: Emin misin?
Altan: Eminim anne.
Kıymet: Ben biliyorum ama.
Altan: Nasıl? Nereden? Neyi?
Kıymet: Yavrum ben 3 çocuk doğurdum, büyüttüm. Senin korkularını, heyecanını gözünün bebeğinden anlıyorum.
Altan: Ben ne zaman bu kadar korkak oldum bilmiyorum.
Kıymet: Anne olduğunu öğrendiğin andan itibaren. Sana çocuk böyle olur şöyle olur diyip bilmişlik taslamayacağım. Zaten yaşayarak hepsini öğreniyorsun. Ama bu duyguları hisseden ne ilk ne de son insansın. Sen annesin. Anneler süper kahraman gibidir. Hislerini değerlendirip mantığınla hareket etmen gerekir. Bazen hisler yanıltıcı olabilir çünkü. O küçücük bedeni koruman gerekiyor çünkü. Onlar senin çocuğun olmayı seçmedi ama sen onları istedin. Bu demek değil ki hata yapmayacaksın, yanlış davranmayacaksın. Sen robot değilsin. Bir insan bir annesin. Bazen hislerine yenileceksin,bazen mantığın seni ele geçirecek bazen de bir bilinmezlik de bulacaksın kendini. Hatasız kul olmaz. Ben eminim sen gerçekten onlar için çok iyi anne olacaksın. Ama kendini biraz rahat bırak. Çünkü onlar büyüdükçe dertleri de büyüyecek. Onlar hata yapınca kendini onlardan daha fazla suçlu hissedeceksin. Çünkü sen annesin. Onları sen yetiştirdin. Ama gerçek tamamen o değildir. Herkes düşe kalka büyür herkes hata yapar. Önemli olan hatanın farkına varıp düzeltmeye çalışmak. Yapılan hata için ne kendini ne de onları suçlamak işe yaramaz. Aslında annelik bir çocuğun büyümesi gibi. Düşersin,kalkarsın,yaralanırsın,bazen çok yükseklerde olursun bazen en dibi görürsün,emeklerken yürümeye de başlayabilirsin ama sonunda dik durmayı öğrenirsin. Doğumda da korkma. Allah'a dua et, çocukların için dua et hiçbir şey olmaz. Tamam mı yavrum?

Kıymet, Altan'ın yanağını sever.

Altan: Teşekkür ederim anne.

Altan, hatırladığı o anla birlike buruk şekilde gülümser. Aylar önce yazmaya başladığı defter yine önündedir. Çocuklarına ilerde anı olsun diye yazdığı günlüğe yazmaya devam eder.

13.01.2024

Parla Gülce ve Asaf Gülce,

Artık sizi kucağıma almama sayılı günler kaldı. Başta ben ve babanız olmak üzere bütün aileniz sizi büyük bir heyecanla bekliyor. Halalarınız ve teyzeniz sizin için bir sürü güzel hediyeler, eşyalar almış. Büyük teyzeniz,anneanneniz, babaanneniz her an sizin sağlıkla doğmanız için dua ediyor. Hakim Abi ise tüm aileyle ilgileniyor. Hepimiz telaşlı olduğumuzdan adam hangi birimize yetişeceğine şaşırdı.
Bizim ailemiz biraz telaşlı,bol eğlenceli,fazla maceralı. Babanız ailenin haylaz kontenjanını doldurmuştu yerini size devredecek gibi duruyor. Junior Gülceler olarak eminim ki babanızın izinden devam edeceksiniz. Beni dinlemeyip, babanızla bir olup beni delirtip sonra hiçbir şey olmamış gibi davranacaksınız. Evi başıma yıkıp sonra süt dökmüş kedi gibi davranacaksınız. Ben sinir küpüne dönüşeceğim ama sizi görünce bütün sinirim uçup gidecek. Babanız gelip yalandan size kızacak annenizi niye sinirlendirdiniz diyecek siz de ama baba falan diyip oyun oynacaksınız bana. Bütün bunları bilmeme rağmen ben de sizin oyununuza katılacağım. Sonra hep birlikte gülüp eğlenip oyunlar oynacağız. Ve ben o günleri sabırsızlıkla bekliyorum. Ama çabuk büyümeyin. Her şeyin tadını çıkaralım birlikte. Bazen arkadaş olalım bazen sırdaş olalım bazen de anne baba çocuk olalım. Ama hep birlikte olalım. Sizinle birlikte yeniden başlayalım. Ben sizinle tanışmak için hazırım. Anneniz her zaman sizin yanınızda olacak. Düştüğünüzde elinizden tutup ilk ben kaldıracağım,yaralarınızı ben saracağım, acınızı da mutluluğunuzu da paylaşacağım. En önemlisi de sizi asla yalnız hissettirmeyeceğim. Çocukluğunuzu da yetişkinliğinizi de doya doya yaşarken ben hep yanıbaşınızda olacağım. Şuan çok duygusallaştım farkındayım ve o yüzden aslında size söyleyeceğim tek şey sizi çok sevdiğim ve sizi asla yalnız bırakmayacağım.

Altan, yavaşça kalemi defterin üstüne bıraktı. Derin bir nefes aldı.

Atakan: Hayatım
Altan: Canım
Atakan: Napıyorsun?
Altan: Hiç öyle oturuyorum. Sen napıyorsun?
Atakan: Benim işim bitti eğer hazırsan çıkalım.
Altan: Hazırım hazırım. Bir lavaboya gideyim sonra çıkalım.

Altan, defterini çantasına koyar. Lavaboya gider. Elini yüzünü yıkar. Aynada son kez kendine bakar ve çıkar.

Altan: Atak-

Altan'ın sözü yarıda kalmış,büyük bir gürültüyle merdivenlerden aşağı yuvarlanmaya başlar. Atakan,daha ne olduğunu anlamadan Altan'ı ayaklarının ucunda bulur. Kan içinde kalmış karısı, iki elini karnının üstüne koymuş çocuklarını korumaya çalışmıştır. Diğer yandan ise çantasından dışarıyı fırlayan eşyaları vardır. Defterinin son sayfası açılmıştır. Atakan'ın gözüne ise son satır çarpmıştır.

Sizi çok sevdiğimi ve sizi asla yalnız bırakmayacağım.

Atakan,hızla Altan'ın yanına çöker. Cebinden telefonu çıkarıp ambulansı arar. Bir yandan da Altan'a sesleniyordur.

Atakan: Altan Altan Altan.

Altan acı içinde inler.

Altan: Ata-atakan
Atakan: Yorma kendini yorma
Altan: Çocuk-çocuklarımıza iyi bak.
Atakan: Altan saçmalama. Onlara birlikte bakacağız. Altan aç gözünü kapatma.
Altan: Söz ver. Ahh. Atak-an söz ver. İyi bakacaksın.
Atakan: Altan
Altan: Atakan
Atakan: Tamam söz söz. Ama sen kendini yorma. Kapatma gözlerini.
Altan: Kendine de iyi bak.
Atakan: Tamam

Atakan ağlayarak söz verirken Altan garip bir şekilde gülümsüyordur.

Altan: Seni sizi seviyorum.
Atakan: Ben de ben de sizi çok seviyorum.

Altan, bir anda gözlerini kapatır. Atakan'dan ise yedi cihanı inletecek şekilde güçlü bir çığlık kopar.

Atakan: Altaaaaan