Altan,defterin arasında bulduğu kağıdı yavaşça eline aldı ve okumaya başladı.
Altan'ım,
Sana böyle demek beni ne kadar mutlu ediyor keşke bilsen. Seni ve sana dair olan her şeyin beni ne kadar mutlu ettiğini bilsen keşke. Başta bu mutluluğu garipseyip en yakın arkadaşım olmana bağlasam da her geçen gün yüzünü, gülüşünü ezberlemeye çalışırken anladım asıl sebebini. Kalbimin sesini aklımla susturmaya çalışırken fark ettim. İlk kez gözlerine dalıp gittiğimde hissettim. Sadece arkadaşım dediğim kadının her şeyim olduğunu o an fark ettim.
Altan'ım,
Sen benim dünüm, bugünüm, yarınım olmuşsun. Kendimle kaldığımda sende kayboluşumda anladım. Hayatımın her anında seni görme isteğim arttığında kabullendim. Sana ilk kez evlilik teklifi edip red yediğimde kalbimin acısında buldum seni. Sen benim söylenmeyen duygularım olmuşsun.
Altan,
Umudumun,hayallerimin,mutluluğumun adı. Ben neyi kaybettiysem sende buldum. Sen benim miladım oldun. Senden öncesini hatırlayamıyorum. Senden önceki Atakan ne yapıyordu,neyden keyif alıyordu bilmiyorum. Ama senden sonraki Atakan nasıl biri biliyorum. Ismini her duyduğumda,her söylediğimde kalbime yayılan o sıcaklıktı.
En büyük korkum,
Sana böyle seslendiğimi duysan büyük ihtimalle sağlam bir tane çakardın. Ama gerçek bu. Sen benim kaybetmekten en korktuğum şeysin. Sanki herkesin eksikliği bir şekilde bir başkasıyla tamamlanır da seninki tamamlanmazmış gibi. Sen benim eksik kalan yanımsın. Sen benim kalbimsin.
Tanıştığımız gün,omzumdan değil kalbimden vurmuşsun meğer. Bu yazdıklarımı sana söyleyememek,senin ne hissettiğini bilememek, aramızda görünmeyen bir duvar olması canımı yaksa da yarın seninle evleniyoruz hayatım. Sahte evlilik diye çıkılan bu yol bana seni getirdi. Yarın resmi olarak kocanım. Yarın bu saatlerde Altan Kaplan Gülce olarak karşımda olacaksın. Yanımdayken uzak durmak, gözlerine bakmaktan kaçmak,seni öpememek,sarılamamak kalbimin ortasında yangın olsa da seninle aynı evde aynı odada olmak bir o kadar mutlu ve heyecanlı hissettiriyor.
Ve son olarak Altan Kaplan Gülce hanımefendi,siz bilmeseniz de sizi çok seviyorum.
Atakan'ın yazdığı her kelime Altan'ı mutluluktan ağlatmaya yemin etmiş gibiydi. Altan,elindeki mektubu okurken onu izleyen kocasından habersizdi. Atakan, yavaşça Altan'ın arkasından gelip sarıldı. Altan, tanıdığı kokudan dolayı korkmamıştı.
Altan: Atakan sen neler yazmışsın öyle?
Atakan: Söyleyemekten korktuklarımı.
Altan: Seni seviyorum Atakan Gülce
Atakan: Seni seviyorum Altan Kaplan Gülce.
Birbirlerine sıkı sıkı sarılırlar. Altan, yavaşça ayrılıp Atakan'ın dudaklarını öper. Atakan da karşılık verir.
Altan: Hala inanamıyorum nasıl bu duruma geldik.
Atakan, Altan'ın elini kalbine götürür.
Atakan: Burası tamamen sana ait olduğu için bu haldeyiz. Bütün ezberimi bozduğun için bu haldeyiz.
Altan da Atakan'ın elini kendi kalbine koyar.
Altan: Bu kalp hep senin için atıyordu. Hep de öyle olucak.
Bir kez daha sıkı sıkı sarılırlar...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Başlangıç
FanfictionHer insan kendi hikayesiyle doğar. Her hikaye,ayrı bir dünya. Ya herkes kendi dünyasında yok olup gidecek ya da kendi dünyasını güzelleştirecek.
