Başlangıç

Çıkmaz Sokak

Her insan bir hikayedir demiştim ya size işte bazı hikayeler birbirine bağlıdır. Bazı insanların kaderleri birdir. Ne kadar kaderimizden kaçmak istesek de şartlar elimizi kolumu bağlar. Altan ve Atakan birbirlerinin hayatına aniden giren ve aynı yolda yürümeye çalışan iki insan. Şartlar ve karakterleri o yolda çoğu zaman ikisini de yoracak,ikisinin de kalbini acıtacak,ikisinin de yara bere içinde kalmasına sebep olacak. Fakat unutmayın ki eğer gerçekten o iki insan birbirinin kaderinde varsa elbet kavuşurlar. Ama bu dünyada ama mahşerde...

Altan

Ben annemin beni uyutmak için söylediği masallarla büyüdüm. Gerçek hayatın zorluğunu, masalları dinlerken unuturdum. Çünkü masallarda kötüler asla kazanamazdı. Iyiler ve kötüler savaşır ama iyiler hep kötüleri alt ederdi. Ama gerçek hayat öyle değildi. Iyiler ne kadar savaşırsa savaşsın kötüler kazanırdı. Bu yüzden masallara sığınırdım ben. Gerçekten iyilerin olduğu sadece iyilerin kazandığı bir dünyada olmayı hayal ederdim. Bazen kralın kızı olmak isterdim bazen beyaz atlı prensini bekleyen prenses...  Her masalda esir olan kadını kurtaran bir erkek ya da kızı için her şeyini feda eden bir baba vardı.Ama büyüdükçe fark ettim ki ne ben kralın kızıydım ne de beyaz atlı prensini bekleyen prensestim.Ben kendi masalını yazmaya çalışan,tüm kötülüklere karşı tek başına mücadele etmeye çalışan güçlü bir kadın karakterdim. Ne kadar güçlü dursam da ne kadar yıkılmamaya çalışsam da benim de yorgun düşüp pes ettiğim anlar oluyor. Ama... Ama Atakan hayatıma girdiğinden beri o masallardaki sihirli değnek gerçekten benim hayatıma da dokunmuştu. Atakan,bana iş aile sevgi getirmişti. Yıllarca aradığım aileyi bulmuştum. Atakan, gerçekten o masallardaki beyaz atlı prensti. Atı yoktu belki ama beni kurtarmak korumak için elinden geleni yapıyordu. Taa ki dün akşama kadar...   Bana söylediği kelimeler kalbime birer ok gibi saplanmış, karşısında kan revan içinde kalmıştım. Gözlerimle susması için yalvarsam da susmayıp bu hayatta belki de en korktuğum konuma ,beni her gördüğü erkekle birlikte olabilecek bir kalıba sokmuştu. Şimdiye kadar çok laf duydum,çok hakaret yedim, çok dayak yedim. Ama Atakan'ın kelimeleri kadar hiçbiri canımı yakmamıştı. Babam beni evden atıp,annemi o adamın yanında bırakıp sırtımı döndüğümde kalbimin yarısını o evde bırakmıştım. Dün akşamda Atakan'a o tokatı atıp arkamı döndüğümde kalbimin diğer yarısını bıraktım. Sanki kalbim atmıyor gibiydi. Ruh gibiydim. Düşündükçe delirecek gibi oluyordum. 2 gün önce gözümün içine bakıp şükreden, kocaman iyikisin diye adam dün akşam beni sürtük yerine koydu. Ah Atakan ah...

Atakan

Gerizekalı Atakan aptal Atakan salak Atakan. Sen dün naptın ha? Sen o kızın gözlerinin içine baka baka o kelimeleri nasıl söyledin? Sen o kızın kalbini nasıl kırdın? O kız sana güvenmişken yanında oluyorken sen o kıza nasıl her erkekle takılıyor gibi davrandın? Sikeyim senin kıskançlığını da seni de...

Füsun, dün gece o tokattan sonra Atakan'ı arabaya bindirip eve getirmiştir. Ve yol boyunca Atakan'ın kafasını ütülemiş, Altan'a yaptığı haksızlıkları tek tek söylemiştir. Atakan, Füsun'un her cümlesinde derin bir of çekip camdan dışarı izlemiştir. Eve geldiklerinde Atakan artık daha fazla dayanamamış Füsun'a bağırmıştır.

Atakan: Yeter be yeter anladık tamam.
Füsun: Ne tamam ya? Ne tamam? Atakan sen neler yaptığının neler söylediğinin farkında mısın?

Artık ikisi de birbirine bağırıyordur. Bunu duyan Kıymet aşağı gelir.

Kıymet: Çocuklar noluyor? Ne bu gürültü? Niye bağırıyorsunuz?
Füsun: Çok sevgili oğlun anlatsın.
Atakan: Füsun kes sesini.
Füsun: Ne keseceğim ya ne keseceğim? Anne bu oğlun var ya
Atakan: Füsun o sesini kes dedim
Füsun: Kesmezsem ne olacak? Beni de mi döveceksin?