"Serçeler ağlarsa ölürmüş Yusufhan. Seninle dolu dolu yaşamak istiyorum, öldürme beni olur mu?"
•
Damarlarında delilik akan adamın serçesi olma hikayem.
Başlangıç tarihi: 05.03.2023
Normalde akşam atacaktım bölümü ama oruçta vakit geçirin diye atmak istedim şimdidenkdkd
Bir de lütfen bölümlerin gidişatı, karakterler, olaylar, gelişmeler hakkında fikirlerinizi söylerseniz çok makbule geçer vallahi djsjsk
Sizlerin fikirlerini merak ediyorum 🫵💓
•
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Üzüyorum seni?" diye mırıldandı kendi kendine, buna inamayarak.
Alayla güldüm, oradan bakınca içimden bir dansöz çıkacak gibi mi duruyordum?! "Sence?"
Başını usulca salladı, "Anladım ne demek istediğini, ne hissettiğini." Uzaklaşıp giderken, "Bir sonraki gelişimde üzmeyeceğim." dedi gür sesiyle.
O arkasını dönüp giderken, duymadığını bilmeme rağmen, "O kadar emin olma..." diye fısıldadım.
•
Eve gelip, bir şekilde akşamı ettiğimde düşüncelerimin içinde boğuluyordum. Vasiyetten bahsetmişti. Anasından, babasından, konaktan söz etmişti fakat söylediklerinden anlaşılabilir mantıklı birkaç cümle bile çıkmıyordu.
Yemeğimizi yemiş, odada hep beraber oturuyorduk. Ezel ağabeyiğimin gece eve gelmediği günlerden biriydi. Buna kimse takılmadı yine de. Yaman ağabeyim her seferinde onu haşlasa da alışmadık götte don durmuyordu işte. Yine gidiyordu ayakları o yere.
"Tarladan yevmiye almakta zorluk çekiyormuşsun ağabey. Bizim oraya sorsam mı bir, günlük açığı var mı?"
"Ne ayıbı ağabey, herkes evinin geçimini düşünmek zorunda. Sen bir çıkma daha bakalım. Ben sorup soruşturayım, bulduğumda çıkarsın." dedi Çakır ağabeyim düşünceli şekilde.
Yaman ağabeyim başıyla onayladı. "Gazel, seninle de şu evlilik konusunu konuşalım artık." Sıkıntıyla başını önüne eğdi. Biliyordum, evlenmemi gram istemiyordu fakat bildiğim başka bir şey daha vardı ki, o da her kızın baba evinde misafir olduğuydu. Bu yüzden kadere isyan etmeme lüzum yoktu. "Kaç zamandır bir el atamadım ama haber yollayanlar çok oldu. Aralarından en iyi bildiğim Celal var. Has adamdır, çalışır, kazanır kendi halinde. Ben ona kefilim, isterim onunla evlenmeni ama bir söz verdim sana. Görüşüp olmaz dersen de, sözünün üstüne söz söylemem."
Ne diyeceğimi bilemedim. Ağabey ben Yusufhan'dan haber bekliyorum mu diyecektim? Direkt hayır desem, tamımadan reddetmemi sorgulayacaktı. Bir süre sessiz kaldım, daha sonra mecburen, "Senin kefil olduğundan şüphe etmem ağabey ama ne diyeceğimi bilemedim şimdi. Görüşsem, laf söz olur başımız ağrır." dedim.
