"Serçeler ağlarsa ölürmüş Yusufhan. Seninle dolu dolu yaşamak istiyorum, öldürme beni olur mu?"
•
Damarlarında delilik akan adamın serçesi olma hikayem.
Başlangıç tarihi: 05.03.2023
Biraz geç oldu, beklediniz biliyorum fakat gerçekten ne vakit, ne de ilham bulamadım :(
Bölümü okurken yorumlarınızı öğrenmeye ve oylarınız ile destek bulmaya ihtiyacım var 🥲🥲😮💨
Desteklerinizi esirgemeyiniz please 🖤
Yeni bölümü olabildiğince çabuk yazmaya çalışacağım, ben gün belirleyemiyorum arkadaşlar gajdjd ne zaman yazabilirsem o zaman atıyorum 😮💨♥️ •
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Durduğum yerde kal gelmiş halde dikilirken, koşarak odamıza girip kapıyı da hızla çarptım. "Gülnur mu gelecek bu konağa?!" Belki de çığlık çığlığa bağırıyordum, farkında değildim.
Yattığı yerden doğrulup üzerime adımladı. "Ne Gülnur'u yine Gazel?"
Göğsüne yumruklarımı indirip kendimi ağlamamak üzere sıkarken, "Gebertirim. Seni de, onu da gebertirim gelirse duydun mu beni?!" diye boğazımın ağrımasına neden olacak şekilde bağırdım.
Şu lanet konaktaki yoğun çiçeklerden dolayı kaşınan burnumu çekip gözyaşımı akıtmadan hızla sildim. Bu konaktaki ilk günüm böyleyse, diğer günlerim nasıl geçecek düşüncesi beynimi yiyordu. Yusufhan yanımda olursa katlanırım dediğim her şeye karşın, onun beni uğrattığı hayal kırıklığı somuttu.
Fazla hareketli ve öfkeli olduğum için omuzlarımdan tutup sabitlemeye çalıştı beni. Dokunmasını istemeyerek çekilmeye çalıştığım vakit, tutuşu sarsılmadı bile. "Kim ne dedi bilmiyorum." Yutkundu, gözlerini gözlerimden kaçırdı. "Lakin buna inanmana ben sebep olduğum için özür dilerim Gazel güzelim... Öyle bir şey yok. O kızı buraya, senin olduğun yuvamıza getirecek kadar kötü bir koca mıyım...?"
Gözlerimden yaşlar aktı hissettiğim güvensizliğin yoğunluğu ile. Engel olamadığım yaşları silmesine izin vermedim. Akıtan oyken, silmesinin bir anlamı yoktu. "Bana bunu sen yaptın..." dedim, acınası halim ile. "Dün gece bu saatlerde tenin tenimde halimizi, bir günde sen bu hale getirdin. Daha ilk günümüzden o kızı hayatımıza dahil ederek güvensizliği bahşettin bana." Sesim kısıktı, kendimi anlatmaya bile mecalim yoktu fakat karşımdaki adamı sarsmak istiyordum. "Yusufhan hep benimle olur dedim, gram korkmadım evlilik hayatımızdan. Şimdi..." Gözlerine bakmaya dayanamayarak kaçırdım. İrisleri kimsesizliğimi hatırlatıyordu. "Şimdi, senin varlığına da güvenmezken, ben evsiz kaldım Yusufhan..."
Başını iki yana salladı, "Deme... Deme öyle. Sadece hastaneye gittim. Yemin ederim başka hiçbir şey olmayacak. Sana kendimi inandırmak için o kızı dünyadan bile silerim."
Tuttuğu kolumu boşluğundan yararlanıp çekerek, dolaba yönelip rastgele bir gecelik seçip üzerime geçirdim hızla. Daha sonra bakışları altında olduğumu bilerek yatağa girip kıvrıldım ve kendi kendime kollarımı doladım. Ciddi anlamda çok kötü hissediyordum. Gözlerimdeki yaşlar dursa dahi, ruhumu sel götürmüştü. Bütün duyguları hissetmeme rağmen sevgimi es geçip, yarının neler getireceğini bekledim sabırla.
